Eerstejaarsjunior Jody Devolder timmert aan zijn weg: “Als je begint met koersen, dan hoop je natuurlijk altijd op het hoogst haalbare”

Voor Jody Devolder staat komende zaterdag een wedstrijd in zijn figuurlijke achtertuin op het programma: Zwevegem-Kappaert.

Als eerstejaarsjunior verloopt het seizoen tot nu toe wel behoorlijk, maar uiteraard hoopt hij erop nog verder te groeien in de loop van het seizoen. “Laat ons zeggen dat ik op dit moment het merendeel van mijn wedstrijden bij de juniores kan uitrijden, wat op zich wel een goed begin is. Enkel begin april heb ik een dipje gehad door ziekte, maar intussen ben ik weer in vorm. Het is ongeveer wat ik verwacht had als eerstejaarsjunior. Je weet dat je nog geen wonderen kan verwachten, hè. Richting het einde van het seizoen wil ik dat uitrijden toch wel min of meer de norm is”, aldus de zoon van tweevoudig Ronde van Vlaanderen-winnaar Stijn Devolder.

Voor eigen volk

De wedstrijd van zaterdag in Zwevegem-Kappaert is uiteraard een echte thuiskoers voor hem. “Het parcours passeert op zo’n 500 meter van mijn huis, dus dan kunnen we wel zeggen dat het een koers voor eigen volk is. Dat brengt natuurlijk wel wat stress met zich mee, dat moet ik niet ontkennen, maar ik reken erop dat het gezonde stress is. Deze week zal ik normaal gezien wel het parcours eens gaan verkennen, al ken ik het eigenlijk al vanbuiten.”

Kalme supporter

Zoon van een voormalig profrenner zijn, heeft natuurlijk zijn voordelen. “Papa heeft natuurlijk bakken ervaring, waardoor hij me heel veel tips kan geven. De belangrijkste tip die hij me al geleerd heeft: vooraan koersen. Ik durf mezelf wel eens wat druk opleggen, alsof ik de eer van de familie hoog moet houden. Maar dat doe ik volledig mezelf aan. Van papa komt er alleszins geen druk, hij is een heel kalme supporter”, lacht hij.

Ondertussen is de leerling automechanica van het Guldensporencollege Kortrijk aan zijn derde seizoen bezig. “Of ik ooit prof wil worden, dat is natuurlijk nog veel te vroeg om in te schatten. Als je begint met koersen, dan hoop je natuurlijk altijd op het hoogst haalbare. Maar laat me nu maar rustig groeien, dan zien we wel hoe het uitkomt.” (RRK)