Ilse Geldhof kroonde zich tien jaar geleden tot Belgisch kampioene

Zondag strijden niet alleen de mannen, maar ook de dames elite voor de Belgische titel. De kans is klein dat er na afloop een West-Vlaamse op het hoogste schavotje staat te pronken. Intussen is het al tien jaar geleden dat de driekleur naar onze provincie kwam. In 2008 kroonde Ilse Geldhof zich tot Belgisch kampioene, iets waar de Boezingse (ex-)topatlete nog steeds vol trots op terugblikt.

Ilse Geldhof is een naam die bij de meesten ongetwijfeld wel een belletje doet rinkelen. De 45-jarige Boezingse kende niet alleen een indrukwekkende wielercarrière, maar behoorde nadien ook tot de nationale (en internationale) top in het duatlon. Een blik op haar kleerkast zegt meer dan genoeg. Daarin liggen maar liefst 14 tricolore truien te blinken. Daar zijn er 13 duatlontitels bij, maar onderaan de stapel vinden we ook een wielertruitje terug.

“Het BK in Temse van 2008 was de eerste en enige keer dat ik won in een massasprint. Ongelofelijk dat het dan net op het BK gebeurt”

“Het Belgisch kampioenschap van 2008 in Temse”, weet Ilse nog goed. “Het was namelijk de eerste en enige keer dat ik won in een massasprint. Ongelooflijk dat het dan net op het BK gebeurt. Het werd wel een nipte zege. Liesbet De Vocht probeerde het met een ultieme uitval in de slotkilometer en ik zat wat ingesloten op dat moment. Met een serieuze krachtinspanning schoof ik op naar de top tien, Liesbet viel stil en ik kon er op het gepaste moment uitkomen. Achteraf gezien reed ik daar de perfecte sprint. Een heel emotionele overwinning ook, want de winter voordien overleed vriend en ploegleider Rudy Santens aan kanker. Ik heb het daar heel moeilijk mee gehad, maar de fiets heeft me erdoorheen geholpen. Ik heb hem zelfs nog steeds, mijn koersfiets van het BK. Daar rijd ik nu mee naar het werk en terug. We hebben samen al serieus wat kilometers afgelegd.”

Indrukwekkend palmares

Voor Ilse zelf was haar titel het hoogtepunt van een heel succesvolle carrière. Pas op late leeftijd zette ze de stap naar het wielerpeloton, maar dat weerhield haar er niet van om een indrukwekkend palmares op te bouwen.

“Ik heb wel mijn hele leven al aan sport gedaan. Van zodra ik me kan herinneren was ik in beweging: basket (bij Oostende, in eerste klasse, red.), atletiek, duatlon, triatlon…. Tijdens mijn hogere studies voor leerkracht LO ontdekte ik dat ik een behoorlijk stukje kon fietsen en dat was de ploegleiding van Gaverzicht Deerlijk ook opgevallen. Ik was toen al zo’n 27, 28 jaar oud, maar in mijn eerste koers stond ik meteen op het podium. In Oostduinkerke was dat, 150 deelnemers met ook dames van Topsport Vlaanderen. Vanaf dan was ik vertrokken.”

“Het plan was om in het voorjaar enkele koersen als voorbereiding op de duatlonwedstrijden af te werken, maar dat is dus anders uitgedraaid. In een tijdspanne van tien jaar heb ik zo’n 35 koersen gewonnen. Ik ben zelfs eens zegekoningin geweest met 12 overwinningen. Niet veel dames kunnen dat zeggen”, vertelt Ilse Geldhof vol trots.

Overstap naar duatlon

En toch besloot de topatlete om er na haar Belgische titel mee op te houden. Nog één seizoen wou ze afwerken in de tricolore trui, maar daarna was het genoeg geweest. “De enige reden waarom ik gestopt ben met koersen, was de angst”, verklaart de leerkracht LO. “In 2005 ben ik zwaar gevallen in Milaan-Sanremo voor dames. Op 100 meter van de meet werd ik in de dranghekkens geduwd. Vier maanden was ik buiten strijd en kon ik zelfs niet meer wandelen. Mijn rugspier was helemaal afgescheurd. En dat is altijd blijven hangen.”

“Ik werd veel voorzichtiger en reed steeds aan de buitenkant van het peloton. Internationale wedstrijden heb ik sindsdien niet meer betwist. Ik ben wel blijven winnen, maar had maar één tactiek: aanvallen! Altijd en overal, om maar niet in de bende te moeten rijden. Zo heb ik eens gewonnen na een solo van 90 km, in de gietende regen. Dat is toch veel mooier dan te winnen na jezelf een hele koers te hebben weggestopt? Maar ieder jaar kreeg ik meer en meer schrik. Daarom besloot ik in 2009 om afscheid te nemen van het wielerpeloton. Ik heb er wel een mooi afscheid van kunnen maken met drie zeges als Belgisch kampioene.”

En dus keerde ze terug naar haar oude liefde, de duatlonsport. “Ik voelde dat ik nog in topconditie was en wou blijven sporten op hoog niveau, hoewel ik toen al 36 jaar was. Op dat moment leerde ik ook mijn huidige vriend Kurt (Jurgens, red.) kennen, die toen veel liep. Dus was de stap eigenlijk snel gezet. Het was een beslissing waar ik zeker geen spijt van heb. Kan ook moeilijk anders, met 13 Belgische titels en zowat alles gewonnen wat er te winnen viel. Duatlon is zo’n beetje mijn sport geworden.”

Nergens spijt van

Maar aan alles komt een einde, dus ook aan de carrière van één van West-Vlaanderens strafste sportvrouwen. Eind 2017 zei ze de competitie definitief vaarwel, maar van stilzitten is nog steeds geen sprake. Op haar 45ste oogt ze nog even scherp als anders. “De laatste jaren had ik vaak te kampen met kleine kwaaltjes, maar ik zou het sporten echt niet kunnen missen. Ik heb topsport altijd gecombineerd met een voltijdse job als leerkracht LO en heb ook een huishouden. Dat kostte veel energie en het werd steeds moeilijker om de frisheid te behouden. Maar ik heb nergens spijt van. De sport heeft me enorm veel gegeven en doet dat nu nog steeds”, besluit Ilse Geldhof.