Wielrenster Ann-Sophie Duyck (Hulste) zit momenteel in Bakoe, waar de allereerste Europese Spelen plaatsvinden. Ze houdt voor ons een dagboek bij. Vandaag geeft ze haar verslag over de wegrit van gisteren.
11.50 uur, Freedom Square. De thermometer geeft 38,9 graden Celsius aan. Wij staan aan de start van de wegrit. 120 km wedstrijd over een lastig parcours wordt in deze hitte best wel een uitdaging. Gelukkig bieden de ijsvesten waarvan de federatie ons voorziet deugddoende koeling. Per land worden we naar de startlijn geroepen en om 12 uur klinkt het startsignaal. De stad ademt hitte uit, er is amper schaduw te vinden op het parcours.
Het peloton trekt zich op gang richting eerste klim. Ik probeer me zo goed mogelijk voorin te positioneren, want achteraan zullen vermoedelijk enkele rensters al hun rol moeten lossen. De eerste ronden verlopen nog wat afwachtend. Ik kan me vrij makkelijk voorin het peloton handhaven, maar de klim laat zich al na enkele toeren goed voelen. Op het parcours kunnen we ons twee keer bevoorraden, wat in deze omstandigheden meer dan welkom is. Beneden krijgen we dorstlesser, boven water. De bidons zijn prima gekoeld en het water giet ik grotendeels over mijn hoofd om toch maar een beetje af te koelen. Tijdens het klimmen zweet ik mij te pletter, maar eenmaal boven verdampt dat razendsnel. Voldoende drinken is dus echt belangrijk.
“Twee keer bevoorraden is in deze omstandigheden meer dan welkom”
In de derde ronde maken drie rensters zich op de klim los van het peloton. Zij krijgen even een vrijgeleide. Maar wanneer we ons de eerste maal naar de kasseiklim begeven, halfweg de wedstrijd, neemt Nederland het heft in handen en trekken zij een eerste maal door. Het peloton versplintert. Ik kom in een achtervolgende groep terecht. Onderweg rapen we nog andere geloste rensters op. In onze groep heeft niemand veel zin om nog tempo te maken, waardoor de achterstand snel oploopt. Ondertussen blijven ze vooraan vol koersen. Hoe het er daar aan toe ging, zullen de volgers van de livestream beter gezien hebben dan ikzelf. De Wit-Russische Amialiusik wint de wedstrijd voor de Poolse Niewiadoma en de Nederlandse van der Breggen. De rest van het peloton, waaronder wij Belgen, komen in kleine groepjes aan. Ik word 48ste. Geen bijzonder uitslag dus, maar ik was niet goed genoeg om voorin te kunnen volgen.
Morgen vliegen we terug naar België, terug naar huis en terug naar mijn lieve ventje die ik een week moest achter laten. Het was een hele eer om de Europese Spelen te mogen meemaken. Helaas brachten ze voor ons niet het verhoopte resultaat op. Maar dat is nu eenmaal sport: ‘Sometimes you win, sometimes you lose’. Op naar het BK tijdrijden van komende vrijdag!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier