Met de post heeft de club in wezen niets meer te maken, maar bij de oprichting op 23 maart 1972 bestond de Torhoutse amateurvoetbalploeg VK Postboys effectief uit postboden en -bedienden. De eerste 17 jaar speelden ze enkel vriendschappelijke wedstrijden. Pas vanaf 1989 werd er aan competitie gedaan. Het ene seizoen al beter dan het andere.
Vorige zondag werd het gouden jubileum gevierd met een plechtige ontvangst in het stadskantoor, gevolgd door een feest in het Torhout Bowling Center. Chris Van Belle, al meer dan 40 jaar in de vereniging actief en sinds 1998 de dynamische voorzitter, werd door de stad gehuldigd, net als ondervoorzitter Ronny Dyzers en penningmeester Maurice Desruelle, tevens trainer van de ploeg.
Kleedruimte in oude bus
Ook enkele spelers uit de prille beginjaren waren van de partij, onder wie Michel Bolitho (71) uit de Notestraat en Wilfried Jaques (82) uit de Ruddervoordestraat. Laatstgenoemde was als postbediende de eerste secretaris. Hij werd in 1972 in het startende bestuur bijgestaan door voorzitter Jozef Boncquet, de ondervoorzitters Georges Vancoillie en André Willaert, penningmeester Roger Maes, zijn naamgenoot Wilfried Jaques, Wilfried Staelens, Willy Blieck, Freddy Bémol en Guido Bonte. Bijna allen zijn overleden.
Het voormalige café De Karpel op de Markt was jarenlang het lokaal van VK Postboys. De club ontstond op 23 maart 1972 na een vriendenmatch van het Torhoutse postpersoneel tegen de toenmalige Kosto Vrienden, die later tot DK Torhout uitgroeiden, ook al geruime tijd opgedoekt.
In de eerste 17 jaar van enkel vriendschappelijke matchen was het een heel karwei om een speelkalender voor een volledig seizoen in elkaar te puzzelen. Maar secretaris Wilfried bracht dat jaar na jaar secuur voor mekaar. Wijlen Georges Vancoillie, de volkse postbode die grappend zijn ronde deed, hield er de goede sfeer in. Zijn excuus om naar de wedstrijden te komen, was dat de hond uitgelaten moest worden. Soms zelfs tot helemaal in Veldegem…
Eerste voorzitter Jozef Boncquet, die zijn taak met hart en ziel opnam, is op 26 oktober 2005 overleden. Hij was tijdens de thuiswedstrijden tevens de scheidsrechter of lijnrechter. “Hij durfde in het heetst van de strijd al eens zijn vlaggetje als projectiel te gebruiken”, herinnert voorzitter Chris Van Belle zich. “De folklore was in die beginperiode nooit ver weg. Niemand keek ervan op als de kleedruimte zich in een afgedankte autobus bevond. En op een van de voetbalvelden waar we een uitwedstrijd gingen spelen, stond er in de middencirkel zelfs een… elektriciteitspaal, ingetapet met autobanden om de eventuele botsingen te verzachten. Je nadien wassen, gebeurde vaak in een teiltje, waarvoor je het water vooraf uit een put diende op te pompen. Van sportdrankjes was er nog totaal geen sprake, maar aan pintjes hadden we na de match nooit een gebrek. Er werd wat afgelachen! We gingen zelfs tot in Noord-Frankrijk spelen.”
Eindhaven niet in zicht
Pas vanaf het seizoen 1989-1990 werd er aan competitie gedaan: in het RLV, het Roeselaars Liefhebbersverbond. De Postboys vreesden in dat eerste jaar te zullen afgaan, maar ze werden tot ieders verbazing kampioen, mede dankzij topscorer Gerben Kindt en de uitstekende verdediging.
In 1994 werd er overgestapt naar het Brugs Arbeidersvoetbal. De resultaten kenden ups en downs, titels werden in die jaren niet meer behaald. De pioniers gaven de fakkel door en het meeste werk werd toen opgeknapt door Wim Vancoillie, Maurice Desruelle en huidige voorzitter Chris Van Belle. Die verjonging zorgde voor een nieuw elan. In 2001 werd de eerste Soccerfuif georganiseerd en er zouden nog negen edities volgen. Daarna werd er op een zomerbarbecue overgeschakeld.
In het seizoen 2012-2013 mochten de Postboys nog eens van een titel proeven. Dat gebeurde onder aanvoering van Stijn Coppenolle, nog altijd de gedreven kapitein van de ploeg. Nu café De Karpel verdwenen is, is café Idem Dito het nieuwe lokaal, eveneens gelegen op de Torhoutse Markt.
“Ik ben heel blij dat de ploeg nog altijd bestaat, ook na de moeilijke coronaperiode”, klinkt voorzitter Chris Van Belle tevreden. “De onderlinge vriendschap is het cement. Het is goed dat we jongeren in de rangen tellen, want die zijn de wissel op de toekomst. De eindhaven is gelukkig nog lang niet in zicht. Om het in dichtvorm te zeggen: de jeugd moet zorgen voor de Postboys van morgen.” (Johan Sabbe)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
