Vincent Goemaere spreekt voor het eerst sinds zijn vertrek bij Cercle Brugge: “Zonder inspraak hou je dit niet vol”

Hij zal er zondag voor het eerst sinds jaren niet bij zijn, op Cercle-Club. Hij zal de match volgen op televisie. Het doet nog teveel pijn. Maar ook al zijn de grootste emoties nog niet helemaal doorgeslikt, toch wil Vincent Goemaere (50) voor het eerst sinds hij midden januari na drie jaar ontslag nam als voorzitter van Cercle eens praten. Over meer dan tien jaar groene en zwarte dagen. Over zijn Vereniging waar hij nog steeds verliefd op is, over zijn liefdesverdriet op Valentijnsdag en over het waarom van de scheiding. Een monoloog.

Vincent Goemaere: “Ik heb als bestuurder en voorzitter meer dan tien mooie jaren meegemaakt. Met ups en downs, groene en zwarte dagen zoals ik het altijd noem. Aanvankelijk waren bestuurders haast operationele directeuren – vergaderen tot een gat in de nacht, de baan op om commerciële contracten te zoeken … Het waren bestuurders die vrienden waren én bleven. Het deed me dan ook deugd dat op drie na iedereen van hen me opgebeld heeft en me een hart onder de riem heeft gestoken. Je hebt het goed gedaan!, zei iemand me van wie ik het eigenlijk niet verwacht had. Uiteindelijk zijn we allen zielsverwanten in deze, samen verantwoordelijk geweest voor een Vereniging met vele duizenden fans, voor een organisatie die al bijna 125 jaar bestaat.”

Redding met Storck

“Bij mijn mooiste herinneringen aan die tien jaar, de groene dagen, hoort naast mijn voorzitterschap ook zeker de promotie naar eerste klasse. We hebben daar samen zo hard voor gevochten, na financieel uiterst moeilijke jaren. Maar het summum was voor mij de redding onder coach Bernd Storck in die match op Moeskroen in 2021, met 2.000 meegereisde dolenthousiaste supporters. We waren door iedereen al lang veroordeeld tot degradatie, maar we maakten een achterstand van liefst twaalf punten nog goed. Never give up! Het geloof in Cercle was terug! Van de kuisvrouw, medewerkers, vrijwilligers, spelers en fans tot het bestuur. Dat zijn de momenten die we moeten blijven koesteren. En de zwartste dag was natuurlijk het verlies van Miguel… (Van Damme, de keeper overleed na een lange strijd tegen leukemie, red.) Ik moet nog steeds vaak aan hem denken. De 16de minuut toont ook hoezeer Cercle hem respecteert en wat hij voor ons betekend heeft.”

“Maar stoppen als voorzitter was ook een moeilijk moment. Ik was niet klaar voor dat afscheid, ik geef niet graag op. Ik weet als ceo van Stardekk dat je als ondernemer al eens moet doorzetten. Dat geeft me energie. En het had ook gekund om er nog eens tien jaar als voorzitter bij te doen. Maar soms moet je in het belang van de organisatie andere beslissingen nemen. Ik wilde ook eerlijk blijven met mezelf. Je schreef het toch zelf ook Frank, in jouw Opinie, dat de voorzitter nu ook zou moeten opstappen na het ontslag van Yves Vanderhaeghe?” (grijnst)

Overname door Monaco

“Bij de overname in 2017 door AS Monaco werd door toenmalig voorzitter Frans Schotte afgesproken dat het DNA van Cercle altijd beschermd moest blijven: de kleuren, het stamnummer, Brugge, het logo en het stadion. Hiertoe werd de raad van bestuur samengesteld uit drie bestuurders uit de algemene vergadering van Cercle Brugge vzw en twee vertegenwoordigers van AS Monaco.”

“Ik ben geen persoon die blind beslissingen opvolgt”

“Toen ik in 2019, op vraag van Oleg Petrov (toenmalig ceo van AS Monaco, red.) meer op de voorgrond trad, stond het project wankel, met op dat moment een algemeen directeur in Monaco die begon te twijfelen aan het project. Cercle zat met gedemotiveerde spelers, ontevreden stakeholders en boze fans die aan onze deur stonden te kloppen. Letterlijk zelfs…. De chaos was compleet toen we onder Mercadal in de beker thuis door het nietige Rebecquoise werden uitgeschakeld, 0-1 werd het. Het was dramatisch: geen inzet, geen geloof, geen passie… De aanstelling van Bernd Storck heeft toen de kentering ingezet. Stap voor stap kwam het geloof terug. Met de steun en visie van Petrov, die met een gewijzigde strategie het project nieuw leven inblies. Binnen de nieuwe strategie werd ook een algemeen directeur ter plaatse aangeduid. Dit zorgde er wel voor dat mijn rol meer en meer protocollair werd. En ik ben nu eenmaal geen persoon die stil op zijn stoel wil blijven zitten en blind beslissingen volgt. Ik was altijd al de verbinding geweest met de stakeholders en wilde dat mandaat van 2017 trouw blijven.”

Cultuuromslag

“Essentieel daarin is dat Cercle zichzelf moet blijven. De sterkte van Cercle was altijd al uitblinken in wat de anderen niét zijn. Cercle staat al sinds jaar en dag voor Vereniging, familie, waarden… En kleinschaligheid. Less is more. Dat kan ook met 15.000 fans in de tribunes. Natuurlijk is een zeer sterke buur in dezelfde stad een concurrent. Club is commercieel onze grote handicap. Maar tegelijk is Club een opportuniteit voor ons. Door net niet te concurreren op hun niveau komt er ruimte vrij. Vind ik toch. En ja, ik had het moeilijk met het nieuwe logo. Niet zozeer over hoe het er finaal uit moest zien, wel over het proces erachter. Ik besef dat het moeilijk is om alle fans te betrekken in het proces, maar ík zou dit stapsgewijs gedaan hebben. Ik herinner me een jonge, trouwe fan die me het volgende zei: Ik ben ooit supporter geworden door het specifieke DNA van Cercle. Door het nieuwe logo lijkt het alsof we van de ene op de andere dag verplicht worden om van een andere ploeg te houden.Ook al merk je in de tribunes veel jonge en enthousiaste Cercle-supporters, het nieuwe logo valt niet echt te zien, hé… Dát bedoel ik. Er werd een bladzijde omgeslagen in de geschiedenis van Cercle en dan moet je iedereen aan de basis meehebben. Het is die cultuuromslag waar men het momenteel bij Anderlecht ook over heeft. Voor mij zijn dit eigenheden waar je in het voetbal gewoon niet zomaar aankomt. En dan kan je wel zeggen dat het maar een logo is of dat ik te conservatief denk, maar als je een slogan hebt als Olle Molle Tope, moet je dat ook waarmaken. Alleen zo is het project geloofwaardig.”

Stadiondossier

“Het stadiondossier zal ook altijd een beetje mijn kindje blijven. Gezien de laatste ontwikkelingen betreffende de bouw van het stadion van Club (de omgevingsvergunning werd recent vernietigd, red.) is het duidelijk dat dit verhaal nog jaren kan aanslepen. Misschien is het nu toch wel het moment om na te denken over hoe het verder moet met het huidige Jan Breydelstadion. Er zijn dringend herstellingen en aanpassingen nodig, vooral voor de veiligheid van de fans. De ceo (ad interim, Pascal Platteau, red.), onze jurist en een extern team zullen dat dossier wel goed in handen nemen. Al zal de communicatie nu misschien anders zijn, ik was altijd heel open tegenover iedereen. Misschien tot opluchting van onze burgemeester. (glimlacht) Dat ik mij volgens het stadsbestuur van januari 2020 tot januari 2022 heb ontpopt tot een keiharde onderhandelaar is eervol, maar het was ook nodig, in het belang van Cercle. We mochten niet het risico lopen om met niets achter te blijven. Onze droom was altijd al een nieuw, klein en multifunctioneel stadion op Jan Breydel. Toen schepen Mercedes Van Volcem echter het Kanaaleiland opperde, was ik meteen gecharmeerd door haar voorstel. Zeker economisch, omdat er daar een dagelijkse invulling mogelijk is voor andere verenigingen, horeca, retail, evenementen… Misschien kan het nog.”

Passie

“Ik heb alleen een vermoeden wie de volgende voorzitter van Cercle wordt. De tijd zal het uitwijzen. Ik blijf wel nog steeds aandeelhouder en lid van de vzw, maar ik heb geen enkel mandaat meer in het bestuur en heb dus geen contact hierover met de bestuurders. Het is nu aan de eigenaar om de juiste keuzes te maken. De hoofdaandeelhouder heeft altijd gelijk. Voor mij moet een voorzitter ook echt voorzitter kunnen zijn. Al is de invulling van die functie de laatste jaren sterk geëvolueerd. Bij Club is het duidelijk: Verhaeghe is de voorzitter, Mannaert is de ceo en ze nemen elk op hun domein beslissingen, heel transparant. En geef toe, ook succesvol. Alleen is het misschien wel zo dat een onbezoldigde functie in het voetbal meer en meer je geloofwaardigheid ondermijnt. Al zeker als je aan tafel zit met mensen die miljoenen verdienen. Of willen verdienen. Zit je daar gratis? Kijk naar die… (lacht) Ik ben nooit vergoed geweest, noch als bestuurder noch als voorzitter, dat is statutair zo bepaald. Maar ben je daardoor teveel supporter? Voetbal is emotie, dat maakt het spel net zo mooi. Een voorzitter moet rationeel kunnen zijn, maar zonder passie hou je dit niet vol. Zonder inspraak evenmin.”

Warmte en steun

“Maar we hebben Cercle toch door moeilijke jaren geloodst. (peinzend) Ik kijk vooral positief terug naar de periode onder Petrov. Met Paul Mitchell als sportief directeur bij AS Monaco, die dan weer bij ons Carlos Avina aanstelde. Talenten en jeugdspelers kregen bij ons de kans om door te groeien: Charles, Olivier, Thibo, Robbe… Er staat iets vandaag. Stabiliteit en continuïteit, daar snakte iedereen al jaren naar. We mogen daar trots op zijn, want het waren best moeilijke jaren: de coronapandemie, het stadiondossier, de malaise in de Pro League… We mogen in die zin blij zijn met een partner als AS Monaco. Zeker als ik dat vergelijk met veel andere clubs… En we hebben keihard gewerkt om Cercle weer een identiteit te geven. Misschien heb ik daardoor te hard voet bij stuk gehouden in de discussie rond het logo. Maar het geloof in Cercle is teruggekeerd, ik denk dat dat mijn grootste verdienste is.

Goemare laat een lang bericht horen van een andere voorzitter (de naam wil hij liever niet kwijt) die zijn respect en bewondering verwoordt voor de mens Goemaere en het werk van zijn collega-voorzitter bij Cercle.

“Zoveel respect, warmte en steun, dat geeft me toch goede moed.”