Rik ontdekte Charles De Ketelaere: “Als je dat ventje een halve meter gaf, was je gezien”

Rik Brusseel was de eerste trainer van Charles De Ketelaere. “Zijn handelingssnelheid lag veel hoger dan bij andere kinderen”, zegt hij. “Hij zag het sneller, dacht sneller en kon ook sneller handelen dan de rest.”

Rik Brusseel was trainer en verantwoordelijk voor de voetbalschool van KFC Varsenare toen de kleine Charles De Ketelaere er zich op een dag meldde. “Hij was vijf jaar en hij is niet lang gebleven”, vertelt hij. “Na een paar maanden heb ik Ives Faelens gebeld, de toenmalige jeugdcoördinator van Club om hem te zeggen: We hebben er hier één lopen die er met kop en schouders bovenuit steekt.”

“Charles is toen gaan testen op Club, bij de U7, en is daar na Nieuwjaar met de toestemming van Varsenare gebleven. Zijn moeder vroeg mij: Als hij naar Club gaat, is dat dan beter? Ik zeg: Ja, je moet dat doen, je moet dat niet laten liggen. Ze zei: Ehwel, dan gaan we naar daar. In Varsenare was dat ventje zijn tijd aan het verliezen.”

Uitzonderlijk talent

Rik trainde hem later ook nog een half jaar bij de U10 van Club Brugge. “Ook daar stak hij er bovenuit. Charles was een uitzonderlijk talent. Zijn handelingssnelheid lag veel hoger dan bij andere kinderen en ook zijn coördinatie was veel beter: de opeenvolging van bewegingen was bij hem op die leeftijd al heel goed. Zodra je hem een halve meter of zelfs minder gaf, was je gezien. Dan was hij weg. Zijn voorkeursvoet was links, maar hij kon even goed iemand uitkappen met zijn rechtervoetje. Hij zag het sneller, dacht sneller en kon ook sneller handelen dan de rest.”

“Wat hij wel had en nu ook nog altijd heeft: soms is hij precies weg uit de wedstrijd, niet aanwezig. Dat zit een beetje in zijn karakter, denk ik: hij was iemand die zich nooit kwaad maakte, nooit haantjesgedrag had en altijd rustig bleef. Dan wachtte hij op het moment en deed hij opeens iets waarmee hij het verschil maakte. Hij pakte je op het moment dat je het niet verwachtte. Van zodra je een stap verkeerd zette, had je een probleem.”

Geen druk

Ook belangrijk: zijn entourage liet hem toe zich rustig te ontwikkelen. “Thuis werd er nooit druk op hem gezet, wat ook niet nodig was. Zijn moeder deed zelf sport op hoog niveau, volleybal, en zijn vader was al blij dat zijn kinderen aan sport deden. Zij lieten hen zelf hun keuzes maken. Het zijn verstandige mensen die daar altijd heel rustig onder gebleven zijn. Dat is voor Charles zeker een surplus geweest.”