Cardiff City, Manchester City, Schalke 04 en Stoke City: Rabbi Matondo kan al een aardig palmares voorleggen. We zagen de Welshe winger nog niet aan het werk omdat hij revalideert van een knieblessure. “Ik hoop zondag een eerste keer alles met de groep mee te kunnen doen.”
De voetbalhonger is alvast groot bij de nieuweling van Cercle. “Hopelijk geraak ik zo vlug mogelijk honderd procent fit zodat ik deze ploeg iets kan terug schenken. Door enkele goede prestaties op het veld kan ik mezelf en mijn teamgenoten beter maken.”
Rabbi Matondo (20) komt uit een hechte voetbalfamilie. Zijn vader Dada speelde voor diverse clubs in zijn geboorteland Congo. Hij en zijn echtgenote trokken als twintigers naar Groot-Brittannië waar drie zonen het levenslicht zagen: Cedric, de jongste Japhet die bij Cardiff City aan de slag is en Rabbi, die na zijn geboorte in Liverpool in de hoofdstad van Wales ging voetballen. Hij doorliep er de jeugdrangen en voelt zich dan ook meer Welshman dan Engelsman. Zij het als een grote fan van Thierry Henry, omdat zijn vader een fervent aanhanger van Arsenal was.
Vanaf je 15de speelde je voor Manchester City en was je al van huis weg.
“Tot dusver hadden mijn ouders steeds een grote invloed. Zelfs nu nog maken ze een groot deel van mijn leven uit. We staan dagelijks in contact. Ze steunen mij, geven mij het nodige advies, ook hoe ik zelfstandig als een volwassene mijn streng moet trekken.”
Na een reeks indrukwekkende prestaties met de U23 van City kreeg je de aandacht van Pep Guardiola. Hoe was dat?
“City was voor mijn ontwikkeling de juiste keuze. Ik deed er in mijn laatste seizoen enkele trainingen mee met de eerste ploeg en toen kwam de interesse van Schalke. Ik zag daarin een mooie uitdaging en kon er misschien meer ervaring opdoen in een eerste ploeg.”
Manchester City was de juiste keuze voor mijn ontwikkeling
Hoe was dat eerste buitenlands avontuur op je achttiende?
“Ik heb er veel uit geleerd: mooie en minder fraaie ervaringen, positieve zaken, foutieve beslissingen. Het was goed om op die manier op te groeien. In Duitsland dacht ik: je bent een man nu. Ook al had ik in het begin de hulp van mijn vader, mijn manager en spelers als Jeffrey Bruma, Breel Embolo en Weston Mc Kennie. Ik moest mijn boontjes zelf doppen.”
Ben je hierdoor een ander persoon geworden?
“Ik stel mij graag open. Ik wil iedereen tonen hoe goed ik ben. Op mijn jonge leeftijd kon ik voetballen met gasten die zelfs Champions League speelden. Ik moet mij dus matuur opstellen, zaken oppikken en mij gedragen.”
Bij Stoke City maakte je begin dit jaar kennis met Thibaud, de zoon Dany Verlinden.
“Het was maar voor drie weken vooraleer hij vertrok. Maar het voelde alsof ik hem al vijf jaar kende. Ik was graag bij Stoke. Jammer genoeg speelde ik niet zoveel, omwille van blessures. Op het einde van het seizoen had ik er toch enkele goede wedstrijden. Ik had er een mooie ervaring en wenste dat ik hen meer kon bieden.”
Je keerde naar Gelsenkirchen terug, waar je een contract hebt tot medio 2023.
“Ik sukkelde einde juni met wat problemen aan mijn knieën. Dus lag het wat moeilijk om er te blijven. Ondertussen kwam Cercle op mijn weg. Dag per dag kom ik steeds dichter bij waar ik moet staan. Na de interlandbreak geraak ik misschien klaar om mijn eerste wedstrijd te spelen.”
Binnen de nationale ploeg van Wales liep je jammerlijk het EK mis?
“In voorbereiding op het EK mocht ik mee op trainingskamp naar Portugal. Een selectie in het team van Robert Page zat er echter niet in. Ik bleef thuis in Cardiff mijn conditie onderhouden en toen kwam die pijn aan mijn knieën. Het ging maar niet weg. Toch niet zo vlug als ik het wenste. Dat kwam hard aan. Ondertussen gaat het veel beter. Ik kijk alvast uit naar de komende weken, om volledig met de Cerclegroep te kunnen trainen en kennis te maken met hun spel en het voetbal in België. Het belangrijkste is nu dat ik zo spoedig mogelijk aan spelen toe kom. Een termijn zet ik er niet op. Ik voel mij goed nu en bekijk het week per week.” (ACR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
