Edgaras Utkus werd op de valreep bij AS Monaco gehaald en heeft het naar zijn zin bij Cercle Brugge. “Brugge is een aardige stad. Naast het voetbal is er ook het weer. Ik hou ervan om in de regen te voetballen. Waar ik vandaan kom, vriest het ‘s winters soms tot 25graden onder nul”, vertelt de eerste Litouwer ooit in groen-zwarte loondienst.
Edgaras Utkus (21) begon op zijn zesde te voetballen in zijn thuisstad Radviliskis, maar zijn ouders vonden op zijn dertiende dat hij in de hoofdstad Vilnius op internaat moest. “Op die manier kon ik mijn school combineren met mijn voetbal aan de nationale academie. Al was dat niet altijd eenvoudig”, vindt hij. “Ik was ver van huis. Maar achteraf bleek het wel de juiste keuze te zijn.”
Utkus werd in Vilnius ontdekt door scouts van AS Monaco en mocht er een test afleggen. Een meevaller. “Ik was nog te jong om goed te beseffen wat mij overkwam. Ik mocht er blijven, kende er niemand en sprak ook de taal niet. Maar ik had in Vilnius voldoende geleerd om voor mezelf te zorgen. AS Monaco was de start van iets moois. Ik droomde al langer om ooit profvoetballer te worden, daar moest alles voor wijken.” Na anderhalf jaar kon Utkus in Monaco een eerste profcontract versieren. “Ik kwam er tijdens de winter aan, was ondertussen met school begonnen in Litouwen en de resterende zes maanden heb ik mijn studies online verder gezet. Daarna ging ik er Frans studeren. Niet dat ik die taal nu vloeiend spreek, maar ik kan voor een deel communiceren, al is mijn Engels beter.”
Positief gevoel
In de twee seizoenen die daarop volgden, speelde Utkus samen met enkele gewezen Cercle-spelers: Giulian Biancone, Jonathan Panzo, Lyle Foster en uiteraard ook Boris Popovic. Met die laatste drie jaar. “We hebben een goede band. Dat maakte het positief om naar Cercle te trekken.”
Edgaras woont momenteel alleen, ook al omdat zijn vriendin in zijn thuisland aan het studeren is. Het was zijn eigen beslissing om voor Cercle te kiezen. “Ik wist welk project men hier op poten wilde zetten. Toen ik hoorde dat ik hieraan kon meewerken, heb ik niet lang getwijfeld.” Utkus tekende voor twee jaar en de kans op een bijkomend seizoen. “Indien AS Monaco mij wenst, kunnen ze mij elke transferperiode terughalen. Het blijft een droom om ooit voor hen te voetballen. Mijn doel is nu om met Cercle zoveel mogelijk wedstrijden te spelen en belangrijk te zijn voor de ploeg.”
Korte vakantie
“Met de B-ploeg hadden we door corona anderhalf jaar geen enkele officiële wedstrijd gespeeld. Enkel de eerste drie klassen mochten voetballen, omdat die professioneel zijn. Wij waren in vierde actief. Dat maakte het dus heel moeilijk om mij te tonen, mij te bewijzen. Bij mijn komst naar Cercle miste ik matchritme, dat wel. Maar ik had een goede voorbereiding, al had ik maar amper vijf dagen vakantie. Want na Monaco ging ik op stage met de nationale ploeg en daarna begon ik meteen hier. Fysiek sta ik er ondertussen wel.” De Litouwer heeft ondertussen de meeste speelminuten achter zijn naam. En als je spreekt over de regelmaat van prestaties staat hij bovenaan. “Ik volg het voetbal in België al een tijdje. Het is vooral een harde competitie waarin zeer veel ploegen aan elkaar gewaagd zijn. Dat maakt het wel bijzonder.”
Utkus omschrijft zichzelf als een gezond agressieve speler die met de bal aan de voet graag voor de nodige openingen zorgt. Hij werd als middenvelder gehaald, maar heeft als verdediger een aardige lange pas in zijn voeten. “Centraal achterin voel ik mij goed. Liever met drie dan met twee. Dat biedt meer mogelijkheden. Als de tegenstander met twee aanvallers voetbalt, is het moeilijker met twee tegen twee. Met drie ben je toch steeds in het voordeel. En bij het minste foutje zijn er nog twee medespelers om het goed te maken. In Monaco speelde ik een paar keer in die opstelling, maar ik was er veelal een verdedigende middenvelder. Een nummer 6.”
Utkus kreeg in de openingsfase van de competitie drie keer op rij een gele kaart. Zondag in Gent kwam daar een vierde bij.
“Het is toch even wennen aan de leiding in België”, zucht hij. “Ze zijn streng, ze bestraffen je nogal vlug. Bij mijn eerste twee gele kaarten was het pas na mijn eerste fout, zonder één verwittiging. Dat is wel sneu. Ik ga hierdoor niet anders voetballen, maar ik begrijp ondertussen wel waar de grens ligt.”
Ommekeer
Cercle telt nu acht punten uit negen matchen en liet achterin de voorbije weken enkele steken vallen. Dat beseft ook Utkus. “Vooral de punten die we in Seraing en tegen STVV te grabbel gooiden, stelt mij teleur. Net als het verlies tegen Eupen. Dit was onze match, maar we misten teveel duels één tegen één. Het ontbrak aan de nodige concentratie, vooral defensief en zelf scoren lukte zeer moeilijk. We kunnen beter, daar ben ik van overtuigd.”
Groen-zwart had in het verleden een goede thuisreputatie. Daar blijft nu weinig van over. “Dat spookt niet echt door ons hoofd. We zijn professionele voetballers en moeten nu vooral de focus leggen op Union. Een uitdaging. We moeten tonen tot wat we zowel persoonlijk of als team in staat zijn. Ik kijk er naar uit. Ook al hebben we een jong team, we kunnen goed voetbal brengen. De kwaliteit is er, alleen moet de focus en de concentratie straffer worden”, vindt Utkus die ondertussen als A-international aan vijf caps zit. Hij begon eigenlijk als jeugdinternational bij de U17, met een jaar later gewezen Clubspeler Edgaras Jankauskas als trainer.
(Alain Creytens)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
