De verkoop van Club mag niet verbazen, omdat de internationalisering in àlle sectoren, ook in het topvoetbal waarin alles en elk businessmodel draait om geld, onafwendbaar is. Ondertussen rest Club bij het afsluiten van de competitie niet meer dan een bijrolletje.
Dat deze week alles alleen maar zou draaien rond de onwaarschijnlijke ontknoping van de titelstrijd tussen Antwerpenaars, Brusselaars en Limburgers? Zonder Bruggelingen? Zonder Club Brugge, de laatste twaalf jaar – sinds Verhaeghe-Mannaert – vijf keer kampioen, de laatste drie jaar drie keer na elkaar, het Bayern van België? Maar nu het kneusje van play-off 1 en zondag in een redelijk belachelijk bijrol (de enige bijrol): spelen ze het spel serieus op Union of niet? Fair enough liever wel, toch? Maar het zal toch met een uitgeblust, weinig geïnteresseerd B-elftal gebeuren. Dat dit deze week het enige belangwekkende is wat nog zou overblijven van Club dit seizoen? Neen, niet met Bart Verhaeghe en co! Waar is dat bord ‘Te Koop’? Zo is het niet echt gegaan, Verhaeghe en co zetten blauw-zwart al twee maanden geleden in de etalage – je leest er alles over hiernaast. Het zal allicht toeval zijn dat het deze week uitlekte, maar het is wel verbazend dat het nieuws met zoveel verbazing werd onthaald. En niet alleen omdat Verhaeghe een serieondernemer is, die weet dat ondanks de mislukte beursgang van twee jaar geleden het moment rijp was geworden om het financieel bloeiende Club te verkopen – lees: om te cashen. Niet alleen door de sportieve malaise, de problemen met het stadion en het inzicht dat zelfs met een modern nieuw stadion voor 40.000 toeschouwers aanhaken in Europa voor een Belgische topclub onmogelijk is zonder buitenlandse investeerders en/of een multiclubmodel.
“Zondag is voor Club alleen een redelijk belachelijk bijrolletje weggelegd”
De verkoop van Club mag niet verbazen omdat de internationalisering in àlle sectoren, ook in het topvoetbal waarin alles en elk businessmodel draait om geld genereren, onafwendbaar is. Europese voetbalclubs – van PSG tot Manchester City, zelf dan weer eigenaar van Lommel –, absolute toppers en ‘opleidingsclubs’: allemaal zijn het interessante targets voor Amerikaans, Aziatisch… grootkapitaal en hun verdienmodellen. En het is win-win: Belgische (West-Vlaamse) clubs als Club Brugge op het hoogste Belgische niveau én als KV Oostende (in Amerikaanse handen), Cercle Brugge (in Franse), KV Kortrijk (nog in Maleisische straks misschien in Amerikaanse) hebben geen andere keuze: zonder buitenlands kapitaal is het failliet gaan (KVK, KVO) of stilstaan of achteruit gaan (Club en Cercle Brugge). En ook Zulte Waregem “staat open” voor buitenlands kapitaal. Heel toevallig had ik het vorige week met onze medewerker Jorunn in zijn podcast voor de bachelor journalistiek over sugardaddy’s in het West-Vlaamse topvoetbal. “Het zal misschien maar vijf jaar meer duren vooraleer ook Club Brugge te koop staat.” Goed vijf dágen later viel het nieuws binnen: Club te Koop. Alleen de timing klopte niet helemaal…
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier