In de jeugdreeksen werd Charles Vanhoutte nooit als een toptalent beschouwd, bij Cercle Brugge was hij geen onbetwiste basisspeler, maar zie: op zijn 25ste is de Kortrijkzaan een steunpilaar van de topclub Union geworden. “Als je zorgt dat je elk jaar beter wordt,” zegt hij, “weet je niet wat er allemaal kan gebeuren.”
Hij groeide op in Sint-Baafs-Vijve en voetbalde als kind voor Wielsbeke en Zulte Waregem, maar Charles Vanhoutte (25) is wel degelijk ‘nen echte Kortrijkzaan’: hij werd er geboren, woont er sinds zijn twaalfde, kent het repertoire van Johny Turbo uit het hoofd, was jarenlang abonnee van de VeeKaa en stond er in de spionkop.
“Ja”, zegt hij, “ik heb veel sympathie voor Kortrijk.” Hij voetbalt intussen bij Union, traint in Lier, speelt in Brussel en overnacht soms in Antwerpen, maar zijn hart ligt nog altijd in de Guldensporenstad. Daar kocht hij trouwens net een appartement pal in het stadscentrum. “Mijn familie en de meeste van mijn vrienden wonen er. Ik ben altijd content als ik naar Kortrijk mag terugkeren.”
Opvallend: hij werd nooit beschouwd als een groot talent, was laatmatuur, bleef daarom een jaar extra bij de U15, maar het voorbije seizoen groeide hij uit tot een steunpilaar van bekerwinnaar en vicekampioen Union.
Heb je jezelf overtroffen, Charles?
“Mijn vader heeft altijd gezegd dat ik de kwaliteiten heb om profvoetballer te worden. Voetbal was en is mijn leven, ik heb er altijd alles voor gedaan, maar misschien is het wel door hem dat ik er ook in moeilijke momenten ben blijven in geloven. Hij benadrukte dat ik geduld moest hebben, dat mijn kans wel zou komen, als ik ervoor zorgde dat ik elk seizoen progressie maakte. Het is belangrijk dat je blijft voelen dat je beter blijft worden. Dan weet je niet wat er soms allemaal kan gebeuren. Ik kan met zekerheid zeggen dat er geen vijf mensen zijn die verwacht hebben dat ik in staat was om te doen wat ik nu aan het doen ben. Ik ben altijd een onopvallende speler geweest, nooit stak ik er bij de jeugd bovenuit, maar ik had wel een hoog voetbal-IQ: ik verstond heel goed het spelletje en speelde vanuit mijn kwaliteiten, simpel en goed. En: ik ben een winnaar pur sang, ik geef nooit op.”
Wat betekent ‘er alles voor doen’ voor je levensstijl?
“Gezond eten, vroeg in bed kruipen, zelden of nooit uitgaan. Ademhalingsoefeningen doen. Van mijn broer kreeg ik het boek ‘Zo word je een oersterke voetballer’ cadeau en daar haalde ik enkele interessante en voor mij toepasbare dingen uit: over slaap, het belang van het circadiaans ritme voor het herstel, het nut van een blauwlichtfilterbril en van gezonde vetten als avocado.”
Hoe verklaar je dat iemand die bij Cercle niet altijd in de basis stond bij de topclub Union meteen tot een onbetwiste titularis uitgroeit?
“Bij Cercle was het vaak in periodes. Onder Muslic heb ik de eerste zes maanden gespeeld en daarna viel ik uit de ploeg. We speelden heel direct, met succes, maar soms had ik het gevoel dat ik aan de bal meer had kunnen doen. Bij Union voelde ik direct dat ze echt wisten dat ik met mijn kwaliteiten in die groep ging passen. Het is een project dat mij op het lijf is geschreven. Ik had wel niet verwacht dat ik alle wedstrijden gingen spelen, maar in de zomer vertrokken er veel spelers en heb ik mijn kans kunnen grijpen.”
Hoe heb je het missen van de titel ervaren?
“Als een grote ontgoocheling. Er zijn mensen die mij zeggen dat je trots moet zijn op zo’n seizoen, maar dat is niet het gevoel dat ik heb. Ik ben heel ambitieus en ervaar het als een gemiste kans.”
Hoe is het kunnen gebeuren?
“Door een opeenstapeling van factoren die in ons nadeel speelden. De deling van de punten na de reguliere competitie uiteraard. En daarna beginnen we opeens met vier nederlagen aan de play-offs, een combinatie van individuele fouten en niet meer efficiënt zijn. Terwijl Club met zijn ervaring in een flow geraakte en alles voor hen meezat. Het was een schok om dat te ervaren. Bij ons waren er veel die voor het eerst play-off 1 speelden en als je dan een fout maakt en de media vergroot dat uit, is dat niet altijd voor iedereen… euhm… prestatiebevorderend.”
Wat valt ervan te leren?
“Dat het enorm snel kan veranderen, dat je de buitenwereld beter wat links laat liggen, in je cocon blijft en gewoon zorgt dat je wedstrijden wint.”
Je werd al naar voren geschoven als kandidaat-international. Zie je je ook nog die stap zetten?
“Misschien ooit, mocht ik nog beter worden, maar ik ben nuchter en realistisch genoeg om in te zien dat er op dit moment anderen zijn die het meer verdienen dan ik.”
Je bent een rolmodel voor de jeugd. Welk advies heb je voor jonge spelers?
“Ik wil vooral graag een oproep doen aan de beleidsmakers van het elitevoetbal om de leeftijdscategorieën U17 en U19 weer in te voeren. Nu is er tussen U16 en U21 alleen U18 en in die omstandigheden was ik er misschien nooit doorgeraakt. Ik zou ook nog een U23-ploeg maken om getalenteerde laatrijpe spelers meer kansen te geven om door te breken.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
