Wie op zondag een wedstrijd van derdeprovincialer SW Ladies Harelbeke B bijwoont, ziet het gezin Pattyn aan het werk. Vader Philip Pattyn (51) is trainer, dochter Charlotte (24) maakt het mooie weer als centrale middenveldster en zoon Cédric (17) draagt zijn steentje bij als afgevaardigde.
Het gezin Pattyn woont in Deerlijk. “We zijn drie keer per week bezig met voetbal: twee trainingen en een match. We zien elkaar inderdaad wel veel. Gelukkig kunnen we het goed met elkaar vinden. Onze band is ook beter geworden door het voetbal”, vertelt Charlotte. Voetbal staat wel niet centraal binnen het gezin. “Thuis wordt er niet veel meer over de match gepraat. Soms gebeurt het wel eens dat er gesproken wordt over wat er beter kan, maar dat is uitzonderlijk.”
Voor Charlotte is het niet uitzonderlijk om haar vader als trainer te hebben. “Toen ik begon te voetballen bij de jongens in Deerlijk was mijn papa al mijn trainer en dat is jaren zo gebleven. Ondertussen voelt dat ook niet meer zo speciaal aan.”
Basisplek geen zekerheid
Charlotte heeft ook niet het gevoel dat ze als dochter van de coach voorgetrokken wordt. “Integendeel, ik ondervind dat hij soms sneller kritiek geeft op mij. Al valt dat al bij al wel mee. Ik word alleszins niet voorgetrokken. En op een basisplaats moet ik niet zomaar rekenen, ook ik moet mijn best doen en op training aanwezig zijn.”
Charlotte leest het spel goed en heeft een prima techniek, maar haar trainingslust kan beter
Charlotte omschrijft haar vader en trainer als volgt: “Papa is een trainer die een goede sfeer op en naast het veld belangrijk vindt. Hij zal ook eerder positieve feedback geven en de meisjes oppeppen in plaats van op hen te roepen. Speelsters afbreken doet hij weinig, al durft hij wel eens op de scheidsrechter te roepen. Misschien is het wel handig dat Cedric naast hem op de bank zit om hem af en toe te kalmeren bij stresssituaties, want bij papa is de wil om te winnen altijd duidelijk aanwezig”, lacht Charlotte.
Na een tijdje bij de jongens gevoetbald te hebben, moest Charlotte omwille van haar leeftijd op zoek naar een meisjesteam en zo begon ze te voetballen bij Zulte Waregem. Maar naarmate ze ouder werd, werd de combinatie met haar werk in de bewakingssector moeilijker. Daarom koos ze vorig seizoen voor Oostrozebeke, dat toen in derde provinciale speelde. Nu is ze aan haar eerste seizoen bij Harelbeke toe.
“Bij de Ratten zochten ze nog een trainer en zo zijn ze bij mij beland. Ik was al van plan om terug te gaan coachen, maar de deal met Oostrozebeke sprong af. Toen Harelbeke interesse toonde, was de zaak snel beklonken”, legt Philip, die als vertegenwoordiger werkt, uit. “Dat papa trainer zou worden bij Harelbeke, vergemakkelijkte mijn keuze voor paars-wit”, meent Charlotte, die samen met enkele speelsters van Oostrozebeke de overstap maakte.
Bakkunst
Harelbeke B had dan al speelsters en een coach, maar moest nog op zoek naar een afgevaardigde en daar komt Cédric in the picture. “Ik heb zelf geen enkele link met voetbal. Ik heb zelf nooit gevoetbald en die sport interesseerde mij ook niet echt. Maar toen papa mij de vraag stelde, heb ik toch toegezegd. Ik kende ook al wat speelsters. Ondertussen begint mijn kennis van het voetbal te verbeteren, ik weet nu al wat buitenspel is”, lacht Cédric, die houttechnologie studeert. “Cédric ligt wel goed in de groep. Hij is volledig aanvaard door de dames. Al kunnen zijn bakkunsten daar wel voor iets tussen zitten”, knipoogt de papa.
Het gezin telt drie kinderen: Charlotte, Céline en Cédric, maar de voetbalmicrobe heeft vader Philip enkel aan zijn oudste dochter meegegeven. “Zelf heb ik bij SV Waregem gevoetbald. Daar ben ik gestart als spits, daarna werd ik middenvelder en op het einde stond ik in de verdediging.”
Bij de jongens was ik spits, nu sta ik op mijn favoriete plek: centraal op het middenveld
Ook Charlotte heeft al verschillende posities gehad. “Bij de jongens was ik spits. Bij damesclub Davo Waregem hebben ze mij helemaal naar achteren getrokken. Nu sta ik op mijn favoriete plek: centraal op het middenveld. Ik verdeel graag het spel.”
Volgens Philip heeft Charlotte ook een goede trap. “Bij de jongens scoorde ze aan de lopende band. Ze kon ook harder trappen dan de jongens. We hebben hier nog golfplaten gehad die Charlotte gewoon kapot trapte.”
Toch is Philip overtuigd dat zijn dochter op een hoger niveau zou kunnen spelen. “Charlotte kan voetballen. Ze leest het spel goed en beschikt over een heel goede techniek, maar haar conditie en trainingslust kan beter. Al moet ik toegeven dat ze dat misschien wel van mij heeft geërfd”, besluit Philip Pattyn.
Voetbal Provinciaal Dames 3A
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier