Bart Syx stopt met voetballen: “Schrik voor het jaar te veel”

Bart Syx: "Het is nog een aangenaam laatste seizoen geworden bij Otegem." (foto HDV)
Redactie KW

Bart Syx heeft besloten om zijn actieve voetbalcarrière te beëindigen. Na meer dan 300 wedstrijden in het nationale voetbal sloot Syx zijn loopbaan af bij Otegem, waar zijn broer Koen trainer is. De coronacrisis maakte abrupt een vroegtijdig einde aan zijn laatste seizoen.

“Ideale omstandigheden waren dit inderdaad niet om ermee op te houden”, begint Bart Syx, die in april 35 kaarsen uitblies. “Het is nog een aangenaam laatste seizoen geworden bij Otegem, waar we misschien wel de eindronde hadden gespeeld. De keuze om ermee te stoppen, hing eigenlijk al een tijdje in de lucht. De hoofdreden waarom ik stop is er een van familiale aard. Mijn kinderen, twee zonen en één dochter, zijn op een leeftijd gekomen waarop ze aan sport beginnen te doen. Je probeert hun sporten toch te volgen in de mate van het mogelijke én er is natuurlijk ook het logistieke aspect: ze moeten overal naartoe worden gevoerd. Die combinatie driegde wat ingewikkeld te worden. De tweede reden is de angst voor het jaartje teveel. Ik heb echt geen zin meer in zware of minder zware blessures. In al die jaren heb ik maar één seizoen echt blessurelast gekend: het jaar bij Harelbeke. Dat blijft een minder goeie herinnering, al had dat niks met de club te maken. Op 1 december speelde ik al mijn laatste match van het seizoen door pubalgie. Ik heb daar nooit echt kunnen tonen wat ik mijn mars heb.”

“Het leek ideaal: nog enkele jaren bij Harelbeke voetballen, de carrière afsluiten op een steenworp van mijn huis. Maar het is helaas anders gelopen en dat blijft toch een ontgoocheling. De laatste twee seizoenen bleef ik op dat vlak redelijk gespaard, maar op 35-jarige leeftijd kom je op een punt waar die fysieke paraatheid niet meer zo evident is. Nu kan ik stoppen met een goed gevoel, al konden we het afscheid door de huidige crisis niet echt vieren.”

Altijd loyaal

De laatste twee seizoenen speelde Bart Syx bij Otegem, waar zijn broer Koen al enkele seizoenen de sportieve baas is. “Broer als trainer of niet, ik bleef altijd loyaal op elk vlak. In elke kleedkamer viel wel eens iets te horen over de trainer, maar ik hield dat binnenskamers en ben niet na elk scheef woord naar mijn broer getrokken. Ik heb mij in Otegem altijd gedragen als een gewone speler in de cabine. Dat is achteraf de beste keuze gebleken.”

Bart Syx, anno 2009 bij Coxyde, waar hij sportieve successen beleefde.
Bart Syx, anno 2009 bij Coxyde, waar hij sportieve successen beleefde.© foto Bart

Wat zal Bart Syx ondernemen na zijn voetbalcarrière? “Ik kreeg al enkele telefoontjes om ergens assistent-trainer te worden of om zelfs nog een extra jaar te voetballen”, vervolgt Syx. “Maar het is mooi geweest als speler. Er hoeft niks meer bij te komen. Ik begon bij SV Kortrijk, speelde tien jaar bij Club Brugge, waar ik tot de reserven speelde. Daarna volgden drie seizoenen bij VG Oostende, drie seizoenen bij KVV Coxyde, één seizoen KVK Ieper, opnieuw één seizoen Coxyde, twee seizoenen Westhoek, één seizoen bij Harelbeke, één bij Zwevezele, één bij Oostnieuwkerke en twee om af te sluiten bij Otegem. Nu is het dus tijd voor de familie, al sluit ik niet uit dat ik ooit terugkom in de voetbalwereld. Misschien kan ik later wel eens een of andere functie opnemen bij een voetbalclub. Want ik zal het voetbal wel missen, het spelletje heeft mij altijd geboeid. En overal waar ik was, heb ik mij altijd als een gedreven speler getoond. En doordat mijn broer er trainer is, ga ik wel nog een paar matchen meepikken van Otegem.”

“Overlijden van Jan Merlevede hakte er stevig in”

KORTRIJK 312 matchen in het nationale voetbal en nog ruim honderd in de provinciale reeksen: Bart Syx heeft ongetwijfeld een en ander meegemaakt. “Een erg leuke periode was de tijd bij VG Oostende. We werden drie keer tweede, geloof ik. Maar het was vooral een fantastische bende. Bij Coxyde werden we kampioen in bevordering, maar die titel werd overschaduwd door het plotse overlijden van coach Jan Merlevede. Op zaterdag 4 april 2009 wonnen we met 0-2 in Lauwe. Op hetzelfde moment verloor concurrent Tamines in Diksmuide en kwamen we voor het eerst alleen op kop. De dag erna vernamen we dat onze pas 44-jarige coach in zijn slaap overleden was. Dat hakte er serieus in bij iedereen. Enkele weken later werden we kampioen. Enkele jaren later promoveerden we ook met Harelbeke naar de toen vernieuwde tweede amateurklasse. Door mijn langdurige blessure voelde ik mij daar minder betrokken bij dan bij de titel met Coxyde.”