Philip Carron viert 15 jaar voorzitterschap met titel in 75ste seizoen Dosko Beveren: “Bloeiende club dankzij alle vrijwilligers”

Philip Carron (rechts) met zijn zoon Dieter en kleinzonen Henri De Leersnyder en Médard Carron. De opvolging bij Dosko Beveren is dus verzekerd. © foto Stefaan Beel
Stijn Moerman

Het werd een seizoen om nooit te vergeten voor derdeprovincialer Dosko Beveren. De club bestaat 75 jaar, wordt al 15 jaar geleid door voorzitter Philip Carron en mocht zijn derde titel in zijn bestaan vieren. Het sloot het seizoen zelfs al met een unieke 60 op 60. Om dat extra in de bloemetjes te zetten organiseert het zaterdag zijn Dosko-dag.

Philip Carron (58) kwam aan het roer van Dosko op 1 januari 2007. “Normaal zou ik het jaar ervoor al overnemen, maar door de titel in het seizoen 2005-2006 besloot Marc Lievens nog even verder te doen. Daarna nam ik over en fungeerde hij als mijn ondervoorzitter. Hij heeft dus 25 jaar de club mee gedragen. Het is dan ook spijtig dat hij vorig jaar overleed en deze triomf niet meer kan meemaken. Daarom dat ik de titel van dit seizoen aan hem wil opdragen. In al die jaren waren er veel leuke momenten, maar natuurlijk ook mindere, zoals het overlijden van Marc, onze meter Bea Baert en jeugdvoorzitter Bart Verbeke. Mensen met een groot hart voor Dosko.” De langstzittende voorzitter blikt voor ons terug op zijn 15 jaar voorzitterschap in vijf punten.

1. Testmatchen 2013-2014

“Qua wedstrijden blijft die periode mij het meest bij. We haalden dat seizoen 36 punten in tweede provinciale, maar het was niet genoeg voor het behoud. Als derde laatste moesten we barrages spelen om erin te blijven. Doordat we samen met Bissegem op die plaats geëindigd waren, moesten we eerst nog een testmatch spelen, die we met 6-0 verloren. En in de heenmatch van de barrages tegen Diksmuide gingen we met 5-1 onderuit; mijn zoon Dieter scoorde ons enige doelpunt. Het zag er dus heel slecht uit, zeker toen het in de terugmatch aan de rust nog 0-0 stond. Diksmuide was toen al aan het vieren. En dat motiveerde ons, waardoor we alsnog met 4-0 wonnen en ons vel gered hadden. Diksmuide beschuldigde ons van omkoping en we zijn zelfs naar Brussel gemoeten, maar daar was uiteraard niets van aan, waardoor wij in tweede provinciale bleven dat jaar.”

2. Kampioen 2021-2022

“Uiteraard is de titel van dit seizoen één van de hoogtepunten uit mijn Dosko-tijd. Ik had het niet meer verwacht na onze mindere start, maar sinds halfweg december heeft het team niet meer verloren. Dat wil zeggen dat we 60 op 60 geboekt hebben, een heel unieke reeks. Ik ben heel het team enorm dankbaar dat ze mij dit gegeven hebben in zo’n memorabel jaar. We hebben tegen alle ploegen uit de reeks gewonnen dit seizoen. Maar we beschikken dan ook over een fantastische kern én trainer. Tim Langeraet levert schitterend werk. Ik moet zeggen dat ik de voorbije vijf jaar geen enkele keer een telefoon gekregen heb van een speler die zijn beklag deed over de trainer. Het doet me ook veel deugd om te zien dat er heel wat jeugdspelers in de eerste ploeg meespelen, een gevolg van onze sterke jeugdwerking dankzij Bram en Ruben Lucker.”

We hebben nood aan extra voetbalveld door grote instroom jeugd

3. Jeugdwerking

“Ik ben er nog steeds trots op dat ik er samen met Jan Huughe in geslaagd ben om het bestuur van de eerste ploeg en jeugd samen te voegen tot één geheel. Dat heeft de club alvast geen windeieren gelegd. Dankzij de inzet van de broers Lucker en de talrijke jeugdtrainers heeft Dosko grote stappen gezet de voorbije jaren, met als resultaat dat wij als provinciaal ‘ploegje’ interprovinciaal kunnen spelen met onze jeugd. Er zijn maar weinig ploegen die dat kunnen zeggen. We vreesden wel dat we het moeilijk zouden hebben op dat niveau, maar we zijn enorm gegroeid en staan al meer dan ons mannetje. Dankzij onze samenwerking met KV Oostende mogen onze betere spelers zelfs geregeld eens mee met hun Elite. Een goede stap voor hun ontwikkeling waar we hopelijk binnen een paar jaar al de vruchten van plukken in onze eerste ploeg. We hebben wel nood aan een extra voetbalveld, hopelijk maakt Stad Roeselare er snel werk van.”

4. Trouw aan trainers

“Met Dosko Beveren doen we niet aan paniekvoetbal en geven we onze trainers alle kansen. Toen ik voorzitter werd, was Nigel Smith hier bezig aan zijn vijfde seizoen, waarna hij naar Rumbeke trok. Daarna stond Bram Lucker hier vier jaar aan het roer, waarna hij een stap hogerop zette en zelfs T2 werd bij KV Kortrijk. Na hem hadden we drie jaar Dany Couvreur, die nu kampioen geworden is met VK Dudzele. Daarna kwamen Mike Dewitte en Wim Schoutteten voor telkens één seizoen, waarna we in zee gingen met Tim Langeraet. Een keuze die ik me nog altijd niet beklaagd heb. We beseffen dat het niet altijd de schuld van de trainer is als de resultaten eens tegenvallen.”

5. Vrijwilligers/sponsors

“Dat Dosko zo goed draait, komt door de inzet van alle vrijwilligers. Patrick Azizi die hier alles proper houdt, Rina Vroman in de cafetaria, Roy Dehullu en Evelien De Cock aan de ingang, Marianne Kerkhof die de truitjes wast, Johny Depoortere die achter de schermen veel doet, ouderraad… Te veel om op te noemen, maar het is dankzij al die vrijwilligers dat Dosko zo’n bloeiende club is.”

Nog maar derde titel in 75 jaar Dosko Beveren


Dosko Beveren werd in oktober 1945 opgericht met stamnummer 4334 en kwam voor het eerst in competitie in het seizoen 1946-1947. Al kwam de club niet uit het niets, er was voor de oorlog al een team actief als Blue Star op de Kapelhoek (1937-1941), waaruit Dosko (Door Onderlinge Samenwerking Komt Overwinning) na de oorlog ontsproot.


Dosko debuteerde als voetbalploeg op het veld achter café Prinsenhof in de Schoolstraat, dat zich bevond aan de overkant van Slagerij Lieven en Katrien, richting industriezone. Later verkaste de club richting de voetbalvelden in de Industrieweg, waar het bleef tot 1994. Sinds 1995 bevindt het voetbalcomplex zich in de Izegemseaardeweg, waar het beschikt over twee velden, waarvan één kunstgrasveld. Door de enorme instroom van jeugdspelers heeft de club dringend nood aan een extra veld.


Het kampioenschap van dit seizoen is pas de derde in het 75-jarig bestaan van de club. De eerste titel werd gevierd in 1998-1999 onder leiding van T1 Chris Muylle, de papa van schepen Nathalie. De tweede titel volgde in het seizoen 2005-2006 onder Nigel Smith.


Na het seizoen 1994-1995 kwam Dosko voor de eerste maal in haar geschiedenis in eerste provinciale terecht. Na drie seizoenen zakte Dosko, maar onmiddellijk kon men na het behalen van de titel (1998-1999) de plaats in eerste provinciale terug in nemen.