Maak kennis met Ellen Depreitere, kampioene met een krachtige boodschap: “Niks is onmogelijk”

Sterke vrouwen. Het zijn dé belangrijkste ingrediënten van deze krant. Ellen Depreitere (21) uit Ingelmunster mag zich ook écht sterk noemen. Supersterk zelfs. De jonge sportvrouw doet aan powerlifting en heft gemakkelijk een paar honderd kilo op. Ze verzamelde al een hoop Belgische records en op het EK in veroverde ze pas een bronzen medaille. Meer redenen hadden wij niet nodig om haar krachtige boodschap te horen. “Ik wil jongeren tonen dat ze hun dromen moeten najagen.”

Powerlifting kan je beschouwen als het iets minder bekende broertje van krachtsporten als gewichtheffen en bodybuilding. “Maar tegelijk is het compleet anders”, valt Ellen Depreitere met de deur in huis. De opvoedster bij mensen met een mentale beperking in De Branding in Kuurne ontdekte de sport twee jaar geleden via haar toenmalige vriend en was meteen verkocht.

“Mijn hobby is niet zo eenvoudig uit te leggen aan complete leken, maar powerlifting bestaat uit drie disciplines: squats (kniebuigen), bench press (bankdrukken) en deadlift (een gewicht van de grond tillen). Bedoeling is om ze alle drie zo goed mogelijk te beheersen.” Ellen was op zoek naar een sport om meer te bewegen en wat af te vallen. “Ik had me al gewaagd aan zwemmen, fietsen en joggen, maar daar raakte ik telkens snel op uitgekeken. Ik zocht een sport met wat meer uitdaging, waarmee ik echt mijn grenzen kon verleggen.”

Tweede familie

Dat vond ze in het powerliften. “Eerlijk? Sinds ik voor het eerst een gewicht in handen nam, is mijn leven compleet veranderd. In positieve zin, welteverstaan. Het is een kleine community, maar wel een erg hechte. Hier heb ik een tweede familie gevonden. Het gaat om zoveel meer dan enkel sport.”

“De krachtsport powerlifting heeft mijn hele leven veranderd”

In mei 2021 proefde Ellen voor het eerst van powerliften, minder dan een jaar later mocht ze al haar eerste Belgisch record noteren. “165,5 kilo op de deadlift”, zegt ze trots. Op squats lift ze vlot 162,5 kilo, goed voor het huidig Belgisch record, op deadlift noteert ze met 190 kilo eveneens een Belgische topprestatie en is ze met 420 kilo ook houder van het Belgisch record op het totaal van de drie disciplines.

“Op de bench press klok ik momenteel op 70 kilo af, daarin wil ik de komende jaren nog stappen zetten.” Die resultaten komen niet zomaar uit de lucht vallen. “Ik train hard”, glimlacht ze. “Elke woensdag, donderdag, vrijdag en zondag ben ik anderhalf tot twee uur in mijn stamfitness, Power Gym in Izegem, te vinden. Dan beul ik me af tot aan het gaatje. Alleen zo boek je progressie.”

Na een training is ze pompaf, geeft Ellen toe. “De sessies zijn erg intensief, met dank aan mijn vaste coach Noa Depaepe. Maar tegelijk laden ze mijn batterijen ook helemaal op. Ik ben altijd weer blij dat ik mezelf in het zweet gewerkt heb.”

IJzeren discipline

Haar evolutie is gigantisch. In amper twee jaar tijd duwde Ellen haar totaal met 35 kilo de hoogte in. “Ik sta daar ook zelf van te kijken. Had je tegen de achttienjarige Ellen gezegd dat ze drie jaar later tot de Belgische top van het powerliften zou behoren, dan had ze eens goed gelachen. Maar kijk, niks is onmogelijk. Zolang je er maar in gelooft en wil voor werken.”

Niet enkel tijdens het trainen legt Ellen een ijzeren discipline aan de dag, ze heeft ook haar hele levensstijl omgegooid. “Met een aangepast voedingspatroon”, duidt ze. “Ik eet nu veel meer koolhydraten en eiwitten dan vroeger. Ik eet ook gewoon meer, maar wel veel evenwichtiger en gezonder.”

“Op een trainingsdag steek ik snel drieduizend calorieën achter de kiezen, maar sinds ik aan powerliften doe, ben ik wel al 25 kilo afgevallen. Mijn zelfvertrouwen heeft een enorme boost gekregen. Vroeger was ik een bedeesd en verlegen meisje, powerliften liet me helemaal openbloeien.”

Af en toe moet Ellen nog opboksen tegen clichés. “Powerliften associeer je niet meteen met vrouwen. Doodjammer, want volledig onterecht. Mensen denken dat je er te mannelijke vormen van zou krijgen, maar daar is niks van aan. Vrouwen moeten immers veel meer moeite doen om spiermassa te keken. Ik streef gewoon naar een bepaald doel. Het gevoel wanneer je door die grens breekt, is niet te beschrijven. Het mentale aspect is zó belangrijk. Lichaam en geest zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Jezelf tot het uiterste pushen, kan je zoveel opleveren.”

Op haar Instagrampagina deelt Ellen regelmatig foto’s en filmpjes. “Bewust”, zegt ze. “Want ik wil jongeren tonen dat ze hun dromen moeten durven najagen. Een inspiratiebron durf ik mezelf niet noemen, maar als ik meisjes én jongens warm kan maken voor powerliften, waarom niet? Pakweg tien jaar geleden waren meisjes die voetbalden nog een uitzondering, nu kijkt niemand daar nog van op. Hopelijk gaan wij ook die weg op.”

Op naar het WK

Ellens meest recente straffe stoot zal ongetwijfeld voor een duwtje in de juiste richting zorgen. Tijdens het recente EK in Boedapest pakte ze een bronzen medaille op de deadlift, haar geliefde categorie.

“Ik tilde 187,5 kilo, net onder mijn persoonlijk en nationaal record. Ik was zonder al te grote verwachtingen naar de Hongaarse hoofdstad afgereisd, dit was immers mijn eerste grote internationaal tornooi. Ik wilde vooral ervaring opdoen. Maar die medaille is een gigantische opsteker. Volgend jaar wil ik op het EK me ook kwalificeren voor het WK in Malta. Daarvoor moet ik mijn totaalgewicht op 435 kilo krijgen, vijftien kilo meer dan nu. Ik weet dus wat me te doen staat”, knipoogt ze.