Basketballegende Rik Samaey blikt terug

Oostende Al meer dan 40 jaar is Fons Roets – met FRO als initialen – schrijvend actief in de regionale sportwereld. Als sportliefhebber pur sang leerde hij honderden mensen en hun verhaal kennen. Iedere week duikt hij in de archiefdoos vol herinneringen en anekdotes. Deze week is het de beurt aan basketballegende Rik Samaey.

Bij onze speurtocht naar sporters die geschiedenis geschreven hebben in Oostende, moesten we niet ver zoeken. De Koningin der Badsteden stond en staat al jaren aan de (inter)nationale top met basket, voetbal en volley. Wie basket zegt, denkt meteen aan Rik Samaey, de grootste, letterlijk en figuurlijk, en meest succesvolle basketter in ons land. Een speler met zijn kwaliteiten, zowel offensief als defensief, zou nu nog altijd Belgische top zijn.

Union Zandvoorde

Rik Samaey is 61, gehuwd met onderwijzeres Annette Vanhoutte, vader van twee zonen, Pieter (36) is geriater in Roeselare en Bart woont in Eke en speelt nu nog bij Falco Gent. Rik is ook opa van vier kleinkinderen. Het vijfde kleinkind is op komst. Rik is geboren en opgegroeid in Zandvoorde, aan de Zandvoordedorpstraat, de weg naar Oudenburg. Hij voetbalde eerst als preminiem bij Union Zandvoorde en was ook drie seizoenen actief bij de miniemen en cadetten van Club Brugge. Als scholier, tot zijn 17de, keerde Rik terug naar Union Zandvoorde.

Beroepshalve werkte Rik drie jaar bij Sunair en tot 1988 zat hij bij KBC bank. Sinds 1996 is hij logistiek actief bij het Maldegemse PVC-bedrijf Dumaplast, marktleider in België, wat betreft doe-het-zelf PVC. Aan zijn pensioen denkt hij nog niet. Hij is nog te graag bezig en bij de mensen.

Twaalf landstitels

“Tussen mijn zestien en zeventien jaar, in het voorlaatste jaar van het Koninklijk Atheneum in Oostende, afdeling WA, ben ik van 1m78 naar 1m96 gegroeid”, vertelt Rik. “In mijn laatste jaar KA is er nog zes centimeter bijgekomen. Ik zat in een klas van reuzen en was niet altijd de grootste van de klas. Eerder toevallig kreeg ik op 17-jarige leeftijd de kans om aan te sluiten bij de juniores van Sunair BCO. Ik heb nog een tijdje voetbal en basket gecombineerd, maar in mijn eerste jaar Sunair speelde ik al bij de scholieren, beloften en zelfs de eerste ploeg. Het is allemaal heel snel gegaan. Mijn lengte, 2m02, en mijn sportieve ambitie waren mijn grootste troeven.”

Rik Samaey werd in het seizoen 1978-1979 al uitgeroepen tot ‘rookie’ van het jaar. Hij werd nadien liefst tienmaal uitgeroepen tot Speler van het Jaar, onafgebroken van 1980–1989, en vijf jaar later, in 1994, nog eens. Met Oostende en Mechelen behaalde Rik 12 landstitels en tien bekers. Hij speelde 108 keer voor de Belgische nationale ploeg en nam deel aan Europese kampioenschappen in 1979 (België) en in 1993 (Duitsland).

Reüniematch

“Na één seizoen bij Antwerp, kon ik terug naar Sunair, maar ik koos uiteindelijk voor tweedeklasser Damme-Sijsele”, gaat Rik verder. “Op 39-jarige leeftijd (24 april ‘99) speelde ik er mijn laatste competitiewedstrijd en dat werd gevierd met een reüniematch, de vedettenploeg van Koen Bolle tegen mijn veteranenploeg met Lucien Van Kersschaever als coach. Dat was een onvergetelijk evenement!”

“Je kunt onze mooie tijden met Sunair en RC Mechelen niet vergelijken met de huidige topploegen in België, die slechts in de derde of vierde Europese competities spelen. Wij draaiden mee op het hoogste niveau, in de Euro League, tegen Real Madrid, Barcelona, Panathinaikos en alle Europese toppers. Real moest zich in 1993-94 laten verliezen van Barcelona om ons (RC Mechelen) te flikken en uit de ‘final 4’ te houden. Dat zal ik nooit vergeten! Het was een grote desillusie. Ik was een karakterspeler, die altijd wilde winnen. Ik trainde graag en had altijd alles over voor mijn sport!”

Magnifiek afscheid

“Ik heb me heel mijn carrière fantastisch geamuseerd, acht jaar Sunair, tien jaar bij Mechelen. Om de kring te sluiten, kon ik, toen Mechelen failliet ging, weer naar Sunair. Maar voor de eerste keer in mijn carrière moest ik horen dat ik niet paste in het systeem. Ik heb toen nagelaten om met de Nederlandse coach Tom Boot te overleggen, de enige trainer in mijn loopbaan die niet met mij wilde werken.”

“Het werd dan maar één jaar Antwerp en drie jaar Damme, waar ik, na drie leuke seizoenen definitief stopte. Ik kreeg een magnifiek afscheid. Het was genoeg geweest. De pogingen om te fungeren als jeugdcoach in Bredene en Middelkerke waren niet echt een succes. Toen ik nog bij Damme speelde, werd ik gevraagd als analist en co-commentator op tv. en dat doe ik nu nog altijd, uiteraard met veel plezier!”, vervolgt Rik.

Drie jaar verloren

De basketcarrière van Rik Samaey werd ook gekenmerkt door veelvuldige knie- en voetblessures. Hierdoor was hij drie jaar niet beschikbaar. “Mocht ik mijn leven vol sport mogen herdoen, zou ik me veel vroeger concentreren op verzorging en doelgerichter trainen, zodat mijn lichaam topsport aankan. Ik ben laat begonnen met basket en heb veel bereikt op korte tijd. Met een betere begeleiding zou ik geen drie jaar aan de kant gestaan hebben door knieblessures.”

“Tot mijn 36ste heb ik bij RC Mechelen meegedraaid in eerste klasse en dan ben ik geblesseerd uitgevallen. Na één seizoen Antwerp kreeg ik het moeilijk en heb zelf voorgesteld om te stoppen. In Damme heb ik gespeeld om mij te amuseren, matchke spelen, pintje drinken, terug naar mijn jeugdjaren. Vierde en derde afdeling vielen best mee, maar in tweede werd het moeilijk! Na drie jaar was het tijd om te stoppen.”

Ronde van Vlaanderen

“Ik ben nu een recreatieve wielrenner geworden, die elke zondagmorgen honderd kilometer afmaalt tegen een goed gemiddelde van boven de 30 km per uur. Ik droom ervan ooit nog eens deel te nemen aan de Ronde Van Vlaanderen of een andere klassieker voor recreanten, maximaal 150 kilometer. Op mijn fiets kan ik me nog steeds sportief uitleven. Sport was en is mijn leven!”