Twee basketters met ambitie en progressiemarge stellen we aan u voor: Sean Pouedet (21) en Niels De Ridder (23). Twee basispionnen die het uitstekend doen in de BNXT-competitie en samen met de andere Kortrijk Spursspelers op kop staan in de rangschikking, naast Filou Oostende en Hubo Limburg.
Wat hebben jullie gemeenschappelijk?
Niels: “Voor we aansloten bij Kortrijk waren we allebei bij onze toenmalige club wat vastgelopen. Voor mij waren er bij Antwerp Giants niet genoeg kansen om door te groeien. Kortrijk speelde toen in tweede klasse (TDM1 heet dat officieel, red.) en was vastbesloten om naar BNXT over te gaan op het eind van dat seizoen. Het feit dat Christof Beghin was aangetrokken als coach, was voor mij een serieus pluspunt. Promotie naar BNXT werd gerealiseerd. Nog een seizoen in tweede was voor mij zeker geen optie meer geweest.”
Sean: “Ik speelde in derde met Bavi Vilvoorde en kon meetrainen met Brussels, maar dat bood te weinig perspectief voor mij. Het aanbod van Kortrijk paste goed als springplank naar BNXT. Het eerste seizoen in BNXT was niet ideaal, wel voor de club letterlijk een leer-jaar. Maar er zijn stappen gezet die nu een veel beter gevoel geven. De broer van Niels, Thijs De Ridder, ken ik goed van bij de nationale selecties U16 en U20. De U18 hebben we geskipt omwille van corona.”
Uit welke familie komen jullie?
Sean: “Ik ben enig kind van mijn ouders. Mijn moeder is met mijn stiefvader mijn grootste fan. Vader komt naar de belangrijkste matchen, maar is meer in voetbal geïnteresseerd. Hij is afkomstig van Kameroen, maar deed zijn studies in België.”
Niels: “Naast mijn jongere broer Thijs (21), die in Spanje speelt bij Bilbao, heb ik nog een jongere broer Lukas (17), die bij Antwerp Giants B speelt. We zien elkaar niet zoveel, maar horen elkaar wel regelmatig. Lukas is goed op weg om qua gestalte de grootste van ons drieën te worden.”
Hoe zag jullie tussenseizoen eruit?
Sean: ‘Ik vernam dat Jo Van Buggenhout in Duitsland werkte met een development coach van Bayern München. Ook coach Roijakkers raadde me Moris Hadzija aan. Drie weken in zo’n intensief milieu heeft me goed gedaan. Ik ben sowieso iemand die niet stil kan zitten. Vorig seizoen eindigde voor Spurs op 3 mei. De play-offs gingen aan ons voorbij, maar ik trainde toch door. We voelen ons schuldig als we twee dagen niet basketten.”
Niels: “Klopt. Dat hebben we ook gemeenschappelijk. Ik heb na vorig seizoen vier dagen niks gedaan, maar dan moest ik weer sporten. Op vakantie gaan met de vriendin, dan kan, maar dan niet langer dan anderhalve week. Dat is het maximum dat ik aankan. Dat Christophe Beghin nog zijn appartement in Kortrijk had tot eind juni, maakte dat ik dagelijks met hem intensief kon blijven werken in de Lange Munte. Als je Christophe als verdediger tegenover jou krijgt, dan moet je wel haakworpen gooien, anders geraak je daar niet over. Hij heeft een cruciale rol gespeeld in mijn ontwikkeling als profspeler. Daar ben ik hem zeer erkentelijk voor.”
“Dat hebben we gemeenschappelijk: we zijn ambitieus, willen op een steeds hoger niveau spelen, in een nog meer professionele omgeving”
“Er zijn op training honderden worpen mislukt, maar als je zo intensief blijft werken, dan krijg je toch wel een goed resultaat. Ik scoor inderdaad meer dan vorig seizoen, maar dat is ook het gevolg van de spelwijze van coach Roijakkers. Er komen meer assists op de momenten dat je de ruimte hebt om te doen waar je goed in bent. En dat geldt voor iedereen in de ploeg, want iedereen kan gevaarlijk uit de hoek komen.’
Sean: “Dat is ook het mooie aan dit seizoen. Iedereen is vriend van iedereen. Het klikt sportief en naast het veld. We komen elke dag met plezier trainen, al gaat het er elke training wel hard aan toe. Vaak is de training intensiever dan een match.”
Niels: “Het is ook de kunst om daar gewoontes van te maken. We schrikken nooit van de druk van de tegenstander, want op training maken we dat dagelijks mee. Dat Jackson Stormo nog bij de ploeg kwam, maakt onze ploeg nu compleet. Onder de ring heeft hij nu al zijn nut bewezen. Hij leert snel, nu is het logisch dat hij het team nog eerst wat beter moet leren kennen. Dat komt wel goed.
Sean: “Tegenover Darren Williams staan op training, ik kan je garanderen dat je scherp blijft, hoor. Zijn snelheid is uitzonderlijk. Goed gezien van de coach om zo’n type speler in de groep te willen. Zo worden we allemaal beter.”
Veel trouwe Kortrijk-supporters zijn overtuigd dat het basket dat House of Talents Spurs speelt, het beste is wat een Kortrijkse club ooit heeft laten zien. Hoe zien jullie dat?
Niels: “Dat kan ik geloven. Een aanval mag 24 seconden duren, maar vaak beslissen we veel sneller. Dat is ook de sterkte van ons team. Het gaat snel en we proberen heel attractief basket te brengen.”
Sean: “De opmerking dat we veel punten tegen krijgen, dat vraagt om een nuance. Een tegenstander krijgt vaker de kans om tegen te scoren, omdat bij ons een aanval bijna nooit 24 seconden duurt. Logisch dat de tegenstander dan ook vaker de kans krijgt om tegen te scoren. Maar in verdedigend opzicht kunnen we altijd verbeteren.”
Hebben jullie nog dromen?
Niels: “Dat hebben we ook gemeenschappelijk: we zijn ambitieus, willen op een steeds hoger niveau spelen, in een nog meer professionele omgeving.”
Sean: “We doen er alles aan om beter en beter te worden. Als je gedreven bent, wil je weten hoever je kan geraken. Dat zal de toekomst wel uitwijzen. BNXT is voor Amerikanen een mogelijke springplank naar een betere competitie, maar dat geldt ook voor Europeanen en wij, Belgen.”
Waar zijn jullie fier op?
Niels: “Dat de coach besliste om me als captain van het team te houden, is een teken van erkenning. Anderzijds heb ik in het eerste seizoen al die verantwoordelijkheid gekregen. In die zin is het logisch omdat ik met veel clubmensen een hele goeie band heb. Bijvoorbeeld: met Brecht Guillemyn heb ik in mijn eerste seizoen bij Kortrijk samen in de ploeg gestaan. Hij is nu sportief technisch directeur, maar ik kan hem steeds vrijuit mijn mening geven en met hem overleggen. Die openheid apprecieer ik.”
Sean: “Dat mijn aantal assists per match gestegen is, zegt ook iets over de sterkte van onze ploeg. Voor mij is dat totaal geen doel op zich, daar ben ik niet mee bezig. Spelen in functie van het team, dat is nu eenmaal mijn rol.”
Er wordt nogal wat afgelachen op en naast het veld en in de kleedkamer. De sfeer zit duidelijk goed.
Niels: “Jammer voor jullie dat wat binnen de kleedkamer gebeurt, ook binnen de kleedkamer blijft. Nee, we gaan daar geen voorbeelden van geven.” (beiden glimlachen breed) “We komen allemaal met plezier naar de training en de sfeer is echt goed. Dat lachen en plezier maken, dat hoort erbij, maar is niet voor publicatie.”
“Wat hebben wij een luxejob: doen wat we graag doen. Alle respect voor mensen met een job, acht uur aan een bureau, maar ik zou het niet kunnen. Een interview van drie kwartier en ik moet alweer bewegen …”
Sean: “Wat hebben we toch veel gemeenschappelijk, Niels. Ik ga nog wat shotten.”
Nochtans was de training net afgelopen. Geen wonder dat ze bij House of Talents zeer gewaardeerd worden.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
