Karl Vannieuwkerke noemde Elise Ramette (25) de revelatie van het olympisch basketbaltornooi. ‘Die andere baskettopper uit Ieper’ is plots een pak bekender. “Ik werd zelfs gevraagd voor het tv-programma Celebrity MasterChef Vlaanderen”, lacht de basketster, die nu nog even geniet van de rust in haar thuisstad.
De uitstekende voorbereiding, de domper tegen Duitsland, het mirakel van Rijsel, de historische halve finale en dan toch de dubbele ontgoocheling na twee dikke kansen op een medaille: de eerste Olympische Spelen van Elise Ramette waren een emotionele rollercoaster. “De eerste drie dagen kwam ik mijn zetel niet uit. Mentaal en fysiek was ik volledig uitgeput”, vertelt ze. “Ik ben een positief persoon en probeer positief terug te kijken. We hebben nog altijd geschiedenis geschreven en mogen trots zijn op ons parcours, hoewel het altijd een beetje pijnlijk zal blijven.”
Na de tweede en laatste pijnlijke nederlaag in Parijs was er weinig tijd om alles te verwerken. “We moesten eerst nog naar het balkon in Brussel. ’s Avonds ging ik frietjes eten in Ieper en dan volgde eindelijk rust.”
Een goeie week na de Spelen raakt Ramette stilaan gerecupereerd en klaar voor een nieuw basketseizoen in Spanje. Daar ruilt ze eersteklasser Cadi La Seu voor de club Joventut Badalona die er naar de hoogste klasse promoveert.
Handtekeningen
Haar ontbolstering tijdens de Spelen zorgde voor een grotere bekendheid. “Ik ben iets bekender geworden, maar ik kan nog altijd over straat lopen. Ik ging onlangs handtekeningen uitdelen bij een sportclub in Ieper en werd zelfs gevraagd om deel te nemen aan het tv-programma Celebrity MasterChef Vlaanderen, maar daar pas ik liever voor. Ik ben content van mijn eigen eten, maar ik ga niet koken op televisie (lacht).”
“We mogen trots zijn op ons parcours, hoewel het altijd een beetje pijnlijk zal blijven”
“Natuurlijk leefde het ook in Ieper. Sommige kindjes staken tekeningen binnen bij mijn mama en papa. Ik kreeg superveel berichtjes via sociale media en kon jammer genoeg niet op alles antwoorden. We voelden dat iedereen achter ons stond: mensen kwamen samen om te kijken, fantastisch dat iedereen zo meeleefde. Nu begint de trots te komen. Ik ben nog niet zoveel buiten geweest, maar de meeste mensen die ik tegenkom in mijn streek tonen dat ze trots zijn en wensen me proficiat. Dat gevoel moeten we vasthouden.”
Veel vertrouwen
Onder meer stadsgenoot en voormalig bondscoach Philip Mestdagh leidde Elise op bij de Ieperse Blue Cats. Op haar 25ste is ze nu geheel onverwacht een vaste waarde bij de Belgian Cats. “Mijn rol veranderde plots binnen de nationale ploeg door de blessure van Julie Allemand. Zij speelt normaal heel veel minuten en dan zit ik vaak op de bank en zorg er voor de energie. Tijdens de Spelen kreeg ik ineens een pak meer verantwoordelijkheid. Ik ben blij dat ik de kans en het vertrouwen kreeg van de staf en mijn teamgenotes. Ik groeide tijdens het tornooi en speelde de beste match van mijn leven tegen Japan in Rijsel. Daar leek het alsof we weer in Kortrijk speelden voor al die Belgische fans. Die steun zullen we niet snel vergeten.”
“Of er nu een andere Elise is na de Spelen? Ik heb altijd veel vertrouwen gehad in mijn spel en in se blijf ik dezelfde persoon, alleen hebben meer mensen mij bezig gezien tijdens dat olympisch tornooi.”
Band met Emma
Emma Meesseman, de motor van de Belgian Cats, herstelt ook in haar geliefde Ieper. “Nee, ik heb haar nog niet gehoord, maar ik denk dat Emma heel veel berichtjes krijgt. Het was zeker ook voor haar een fysiek en mentaal lastig tornooi. We hebben een goeie band, genieten nu van rust en zien elkaar terug in november.” (TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
