Hij kwam, hij zag en hij liep in de richting van een gouden medaille. Jelle Detavernier (18) verscheen aan de start van de 100 meter tijdens de Special Olympics en verpulverde er de tegenstand. De bescheiden kerel richt zijn pijlen nu op de toekomst, waar hij ook in het zwemmen zou willen uitblinken.
3.600! Dat was het indrukwekkend aantal olympiërs die aanwezig waren in Mechelen, tijdens de Special Olympics. Bij die meer dan 3.000 atleten was ook Wevelgemnaar Jelle Detavernier, die er het beste van zichzelf gaf in de verschillende atletiekdisciplines. Hoewel de jongeman ondertussen al een resem medailles bij elkaar wist te sprokkelen, was het eerder onverwacht dat hij in het circuit van de topsport terechtkwam. “Een viertal jaar geleden kreeg ik vanuit mijn school de vraag of ik niet wilde deelnemen aan de Special Olympics”, lacht hij. “Iemand raakte gekwetst, dus was er een gat om op te vullen. Ze hadden op mijn Facebook gezien dat ik een fervente wandelaar was, soms met wandelingen tot wel 25 kilometer en dus vonden ze mij een geknipte kandidaat. Ik stemde toe zonder echt te beseffen dat ik aan de start stond van een waanzinnig avontuur.”
Koningsnummer
Datzelfde avontuur bracht Jelle tot in de hoogste regionen van de atletiekwereld. “Vier jaar geleden deed ik dat goed, dus kreeg ik dit jaar opnieuw de vraag om deel te nemen. Eigenlijk moest ik daar niet over twijfelen en ik stemde toe. In september begon de training om mij en de overige deelnemers van mijn school klaar te stomen. Ik was dan wel voorbereid, maar echt klaar voor dergelijk gebeuren ben je nooit. De Special Olympics verzamelen de besten van de besten en daar stond ik dan ook tussen. Tijdens het kogelstoten en verspringen wist ik al een flinke prestatie neer te zetten. Telkens haalde ik er de vijfde plaats en kreeg ik ook een medaille. Waar we echter hard naar uitkeken, was de 100 meter sprint, het koningsnummer van de spelen in Mechelen.”
Kippenvelmoment
In iets minder dan 20 seconden wist Jelle zich niet alleen tot de besten van België te rennen, hij zorgde meteen ook voor een regelrecht kippenvelmoment. “Toen we het startsignaal hoorden, ben ik beginnen lopen en dacht ik aan niets anders meer. Ik bleef kijken naar de finish en gaf alles wat ik in mij had. Op zo een moment verdwijnt al de rest eigenlijk en ben je enkel bezig met de wedstrijd. 16.11 seconden later liep ik over de eindstreep en toen pas begon ik te beseffen dat mijn tegenstanders ver achter mij waren. Ik was de eerste en had het goud in handen, een moment dat nog steeds niet helemaal is doorgedrongen.” Hoewel Jelle ondertussen al een heuse collectie aan medailles bijeen wist te sporten, is het gouden exemplaar van de Special Olympics de heilige graal. Toch blijft hij stevig met de voeten op de grond en durft hij uitdagend naar de toekomst te kijken. “Er zijn nog zoveel dingen die ik zou willen proberen”, lacht hij.
“Ik hoop dat ik opnieuw word uitgenodigd voor de volgende spelen”
“Ik hoop dat ik voor de volgende spelen opnieuw uitgenodigd zal worden, zodat ik ook bij de andere disciplines binnen atletiek volop voor goud kan gaan. Toch moet ik stiekem bekennen dat ik eigenlijk hoop op een plaats binnen het zwemteam. Zwemmen is iets wat me echt ligt, al zijn de regels hiervoor duidelijk. Als ik wil deelnemen aan de zwemwedstrijden, moet ik atletiek vaarwel zeggen. Het is dus geen gemakkelijke keuze om te maken. Ik heb ondertussen wel mijn zwembrevet gehaald en ik ben ervan overtuigd dat ik ook daar stevige prestaties kan neerzetten, al blijft het koffiedik kijken. Er zijn immers maar zoveel plaatsen beschikbaar om deel te nemen aan de Special Olympics, dus is het keer op keer hopen dat ik word uitgenodigd. Volgend jaar gaan de spelen door in La Louvière en binnen twee jaar zou het zelfs in Kortrijk kunnen gebeuren. Ook zij zijn vragende partij om de Special Olympics te organiseren en dat zou helemaal tof zijn, want dan kunnen we in onze achtertuin meedingen naar een medaille. Ergens hoop ik ook gekozen te worden om deel te nemen aan de internationale competities, iets wat ik tot op vandaag nog niet heb kunnen meemaken.” In het dagelijkse leven loopt Jelle school in De Lovie, waar hij nog tot aan zijn 21 jaar in de schoolbanken zal vertoeven.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
