Ray Marinx uit Oostkamp is topbelofte in Vlaamse judowereld: “Ooit wil ik naar de Olympische Spelen”

De achttienjarige Ray Marinx uit Oostkamp is een topbelofte in de Vlaamse judowereld. Jammer genoeg ontbrak hij door een schouderblessure op de nationale jeugdkampioenschappen. Hierdoor moet hij nog even wachten om een bijkomende medaille op te bergen in zijn al rijk gevulde trofeeënkast.

Ray Marinx kwam nochtans op een vreemde manier in aanraking met de sport die nu zijn jonge leven volledig beheerst. “Ik zat in het eerste leerjaar in de basisschool in Ardooie toen een vriendinnetje haar judopak meebracht naar school om te tonen tijdens een spreekbeurt. Ik vond dat zo’n mooi pak, dat ik daar ook wel eens wou mee pronken op een judomat”, vertelt Ray Marinx enthousiast.

“We hadden heel veel geluk dat de judoclub van Ardooie regelmatig deelneemt aan allerlei competities”, vult mama Vanessa aan. “Vrij snel werd duidelijk dat onze zoon talent had, want hij won regelmatig wedstrijden in een hogere leeftijdscategorie. We zijn Joeri Vermeersch, zijn toenmalige trainer, nog steeds heel dankbaar voor alles wat hij voor Ray deed.”

Zoals dat gaat met talentvolle sporters, werd Ray Marinx ook opgemerkt door scouts van de judofederatie. “Toen ik in het derde middelbaar zat, kreeg ik de kans om over te stappen naar de Topsportschool in Antwerpen. Het was geen gemakkelijke beslissing om als vijftienjarige afscheid te nemen van mijn vrienden en mijn ouders. Ik zat op een leuke school en besefte dat ik de komende jaren maar weinig tijd meer zou doorbrengen met mijn ouders, broer en zussen. De aanpassing aan het leven op internaat verliep echter redelijk vlot en ook de vele uren sport op school verteerde ik gemakkelijk.”

Buitenlandse stages

“Wij hadden het wellicht moeilijker dan Ray met die grote verandering in zijn leven”, herinnert mama Vanessa zich nog levendig. “Onze zoon was vaak twee of meer weken uithuizig, want tijdens het weekend nam hij regelmatig deel aan internationale tornooien. Tijdens de vakantie was hij ook vaak in het buitenland op stage. Omdat deze stages heel duur zijn, verhuisde hij in 2019 ook naar de judoclub van Koksijde. Deze vereniging sponsort immers buitenlandse stages van talentvolle judoka’s.”

“Ik ben mijn ouders heel dankbaar voor alles wat ze voor mij doen”, vertelt Ray onomwonden. “Tijdens het weekend staat mijn mama altijd klaar om me overal heen te brengen met de wagen. Ik kan altijd op de steun van mijn familie rekenen en dat is heel belangrijk voor een jonge sporter. Topsport is zowel fysiek als mentaal niet te onderschatten en dan is de steun van je ouders en familie best welkom. Mijn oma die naast ons woont, is zonder twijfel mijn grootste fan. Zij wast mijn judopakken en houdt alle krantenknipsels bij.”

“Het leven van een beloftevolle, jonge judoka is nogal hectisch”, geeft de mama van Ray eerlijk toe. “Op vrijdagavond komt hij pas laat thuis en na een nachtje slapen moet hij al terug present zijn in Antwerpen om deel te nemen aan de nationale trainingen. Om te mogen deelnemen aan de Nederlandse kampioenschappen trainde hij zelfs enkele jaren in een judoclub in Hoogvliet (nabij Rotterdam, red.). Drie keer per week reed ik op en af om hem naar de training te brengen. Ik zat met plezier al vele uren samen met Ray in de auto.”

Duidelijk toekomstplan

“Als je kind aan topsport doet, moet je als ouder heel wat inspanningen leveren en ook gebeten zijn door de microbe. Anders is de kans groot dat de jonge topsporter afhaakt.”

De beloftevolle judoka is geen mooiprater, maar heeft wel een duidelijk toekomstplan voor ogen. “Volgend jaar wil ik graag verder studeren. Liefst in Antwerpen, want dan kan ik daar op kot zitten en verder trainen met de nationale selectie. Het wordt niet simpel om hogere studies te combineren met mijn judocarrière, maar ik wil het wel proberen.”

“Sportief heb ik enkele heel concrete doelen”, vervolgt Ray Marinx. “Op korte termijn wil ik deze zomer heel graag deelnemen aan het EK en WK voor junioren in Praag. Ik hoop daar een medaille te behalen, maar dat zal uiteraard afhangen van de progressie die ik nog maak. Hopelijk blijf ik ook blessurevrij. Op iets langere termijn is het mijn grote droom om ooit deel te nemen aan de Olympische Spelen. Parijs komt wellicht nog iets te vroeg, maar je weet nooit.”

Het hoeft geen betoog dat Ray een gedreven judoka is die heel goed weet wat hij wil bereiken in zijn sport. Hiervoor moet hij uiteraard heel wat opofferingen doen. “Ik ben niet zo’n fuifbeest en vind het niet erg om af en toe een feestje te missen. Een sportcarrière is kort en ik wil het maximale eruit halen. In mijn sport is het belangrijk om je lichaam goed te verzorgen en dat probeer ik dan ook te doen. Gelukkig moet ik niet al te rigoureus op mijn gewicht letten. Ik kamp nu in de gewichtsklasse onder de 66 kilogram en moet in de voorbereiding op een tornooi zelden grote inspanningen leveren om die gewichtsgrens te halen.” (PDC)