Op het Belgisch kampioenschap in Louvain-la-Neuve bij de veteranen behaalde Jean-Paul Vansteenkiste (61) uit Kachtem goud in het dubbelspel en brons op het enkelspel. Een heel sterke prestatie als je weet dat de tafeltennislegende met een hardnekkige schouderblessure sukkelde.
“Vorig jaar heb ik me zwaar geblesseerd aan de rechterschouder”, opent de 61-jarige Jean-Paul Vansteenkiste uit Kachtem, die bij TTC And Leie in Lauwe speelt en sinds zijn 16de tafeltennist. “Vanaf dan had ik geen competitie meer gespeeld, behalve dat weekend van het BK. Ik had aan mijn dubbelpartner Marc Schroeders (Drive Oostende) beloofd om een poging te doen om ooit samen een medaille te behalen op het BK veteranen”, vertelt hij.
“Dit jaar had ik op meer gehoopt, maar de dag ervoor had ik nog interclub moeten spelen en dat was onverwacht zwaarder dan voorzien voor mijn schouder. En op het BK dubbel heb ik me dan ook moeten forceren om de halve finale en finale te halen. Mijn kwartfinale enkel was ook niet makkelijk, zodat ik dan iets later de finale niet haalde in het enkelspel. Nu liggen competities en trainingen enkele weken stil om mijn schouder wat te sparen.”
Bewogen carrière
“Ik ben vrij toevallig in het tafeltenniswereldje gerold. Ik was gestopt met voetballen en met mijn biljartkeu ben ik naar het Don Bosco Jeugdcentrum in Ingelmunster getrokken, naar de zondagclub. Daar organiseerden ze tornooitjes tafelvoetbal, biljart en tafeltennis, die ik regelmatig eens kon winnen. Francky Debacker, speler van de plaatselijke tafeltennisclub, vroeg er op een zondag of ik eens wou komen trainen of komen kijken naar een competitiematch en daar ben ik besmet geraakt met de tafeltennismicrobe. Kort daarop werd het jaarlijks clubkampioenschap georganiseerd en al was ik toen nog niet aangesloten, eindigde ik toch al vierde bij de geklasseerde spelers.”
“De drie daaropvolgende jaren ben ik dan steeds clubkampioen geworden. Ieder jaar kon ik ook een reeks hoger spelen en toen kreeg ik de mogelijkheid om het jaar daarop in eerste provinciale te spelen bij Dumoufloor Roeselare en meteen over te gaan als kampioen naar derde nationale. Als Vlaams kampioen C kreeg ik een aanbod om met Gent aan te treden in tweede nationale. Gezien ik in Oostende samen met wijlen Ricky Vanhecke bij ex-kampioen van België Walter Dugardin mocht gaan trainen, kreeg ik de kans om het volgende seizoen in de hoogste nationale reeks bij Maccabi Antwerpen aan te treden. Samen met drie A-spelers werd ik met die ploeg vicekampioen van België. Vier jaar later stopte Maccabi op het hoogste niveau en trok ik naar Sparta Moeskroen, een club met ambitie waar ik al wekelijks ging trainen. Met Moeskroen promoveerden we al snel naar het pas gecreëerde Superdivisie, waar ik ook kon proeven van Europees bekertafeltennis.”
“Wijlen voorzitter Norbert Trio van TTC Sportline Torhout had ook grote ambitie om met zijn club de top in België te bereiken en kon mij overtuigen om daar aan te treden. Samen met mijn ondertussen beste vriend Andrzej Bukalski (ex-PL) en met enkele andere toppers konden we zelfs drie seizoenen in Super spelen. Tussendoor ging ik nog terug naar het nest (Ingelmunster, red.) om ook hen naar Superdivisie te leiden. Wanneer voorzitter Trio overleed, verdween ook na 30 jaar het toptafeltennis in Torhout en ging ik samen met boezemvriend Bukalski naar TTC And Leie Lauwe, waar ik nu nog speel in derde nationale”, besluit hij. (Robin Verleden)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
