Hawaï wordt pas haar derde triatlon: Isabel plaatst zich nu al voor WK Ironman voor amateurs

Ze stond op 10 juli in het Spaanse Vitoria-Gasteiz aan de start van haar tweede triatlon ooit en toch kwalificeerde Isabel Geerardyn, een 34-jarige gitaarlerares uit Wingene, zich voor het WK Ironman op Hawaï van donderdag 6 tot en met zaterdag 8 oktober. “En zeggen dat ik enkel hoopte om de finish te halen.”

Isabel Geerardyn groeide op in Wildenburg bij Wingene. “Ik woon momenteel in Gent, maar ben een geboren en getogen West-Vlaming, mijn ouders wonen nog altijd in Wildenburg en ik passeer er vaak. In het dagdagelijkse leven ben ik gitaarlerares in het Deeltijds Kunstonderwijs (DKO). Ik werk deels in Gent en deels in Knokke. Het DKO valt onder het onderwijs, maar dan ’s avonds. Alleen op woensdag beginnen we al ’s middags. Zelf studeerde ik vijf jaar aan de School of Arts in Gent en daarna volgde ik nog een lerarenopleiding.”

Een gitaarlerares die naar Hawaï mag, dat is niet alledaags. Welk sportverleden heb jij?

Geerardyn: “Ik ging als kind naar de muziekschool, dat nam dus al heel veel tijd in beslag. Maar ik heb altijd graag gesport, vooral lopen en fietsen. Na mijn studie aan het conservatorium ben ik beginnen te joggen. Mijn oom hielp in die periode mee aan de organisatie van een halve marathon. Zo’n vijf jaar geleden besliste ik om eens deel te nemen. Dat was me niet slecht bevallen, want zonder echte voorbereiding liep ik meteen een goeie tijd. Op die manier kreeg ik almaar meer goesting en uiteindelijk heb ik het met mijn werk kunnen regelen dat ik één avond per week naar de loopclub kon om mee te trainen.”

Hoe ben je vervolgens in de triatlonsport beland?

“Door blessures! (grijnst) Op een bepaald moment raakte ik geblesseerd en ben ik beginnen te fietsen. Bij de dames elite, twee maanden lang elk weekend. Maar als je van jongs af aan niet in een peloton hebt leren rijden, is dat niet evident. Maar ik merkte wel dat ik veel kracht had, zelfs als ik gelost was. Vorige winter had ik weer een blessure, waardoor ik niet meer kon lopen en fietsen. Zo ben ik beginnen te zwemmen en enkele maanden later heb ik me bij de Lievegemse triatlonclub 3Kant aangesloten.”

Zes maanden later mag je naar de Ironman van Hawaï.

“In juni stond ik aan de start van mijn eerste triatlon ooit, in Beernem. Een kwartwedstrijd. Een grote gok, want na mijn blessure was ik nog niet lang aan het lopen. Toch wilde ik het proberen, omdat ik met die Ironman in mijn hoofd zat. Uiteindelijk heb ik gewonnen bij de niet-profs. Een grote verrassing, want ik reed met een gewone koersfiets. Ik heb meteen beslist om me ook voor de Ironman van Vitoria-Gasteiz in te schrijven.”

Je werd er zesde in 10u24’29”, goed voor zilver in je age group.

“Ik was heel nerveus. De dagen voor de start heb ik alles wel 1.000 keer gecontroleerd, maar het moment dat ik aan het meer stond, was onbeschrijflijk. Wat een magische sfeer! De zon die doorheen de mist opkomt. Alle deelnemers rondom je. Alle toeschouwers ook. Toen was er toch wel wat emotie, maar je moet rationeel blijven. Elk detail telt in een Ironman. Aanvankelijk ging het vlot, maar wat later was het toch wel schrikken. Mijn maag en voeten wilden niet meer mee. Het was dan ook 37 graden. Veel voeding kon ik niet meer binnenkrijgen. Het was aftellen, kilometer na kilometer. Maar de sfeer maakte werkelijk alles goed. In de wisselzone tussen het fietsen en het lopen waande ik me precies in een voetbalstadion. Pas een halfuur na mijn finish besefte ik dat het me gelukt was.”

Je mag naar Hawaï!

“Daar had ik echt geen rekening mee gehouden. Ik nam deel in het Baskenland in de hoop de finish te halen. Ik had het zelfs aan bijna niemand verteld, want anders moest ik achteraf aan iedereen uitleggen waarom het niet gelukt was. Die tweede plaats (in de age group, red.) was een enorme verrassing, waarna je in een paar uur tijd moet beslissen of je dat ticket voor Kona (Hawaï, red.) neemt. Ik heb getwijfeld, want er komt heel wat bij kijken, ook financieel. Maar mijn vriend en een vriendin zeiden dat ik dit moest doen.”

En nu?

“Ik ben benieuwder dan ooit. De laatste weken is het trainingsvolume weer toegenomen, na een periode met minder sport en meer herstel. Ik moet nu vooral de conditie onderhouden en geen paniekvoetbal spelen. Vorige week ben ik op mijn eentje naar Hawaï afgereisd, omdat ik weet dat ik tijd nodig heb om te acclimatiseren. Intussen zijn enkele andere Belgen hier ook aangekomen. Met hen verblijf ik momenteel op een appartementje.”

Dit wordt je tweede volledige triatlon in drie maanden tijd. Wanneer ga je tevreden zijn?

“Ik wil finishen op een gezonde manier. Alles wat erbij komt, is mooi meegenomen. Het is heel moeilijk om een inschatting te maken.”

Wat na Hawaï?

“Ik heb altijd wel nieuwe dromen. Ik zou graag mijn grenzen blijven verleggen, want ik ben nog maar pas met triatlon begonnen. In de eerste plaats wil ik ontdekken waar mijn fysieke limieten liggen. En als ik dat op een professionelere manier als nu kan doen, zal ik dat zeker niet laten.”