“Gevaarlijk? Dat valt wel mee”: twee West-Vlamingen bij beste skydiveteam ter wereld

Jeroen Nollet en Ray Lodens maken deel uit van Hayabusa, het Belgische team dat absolute wereldtop is in skydiven. © gf
Wouter Vander Stricht

Als België deze zomer goud pakt op het wereldkampioenschap skydiven, dan zal die medaille een West-Vlaams randje hebben. Twee van de vijf leden van het Belgische team komen uit onze provincie. “We krijgen er maar niet genoeg van. Dat gevoel is onbeschrijfelijk.”

Eerst en vooral even een misverstand uit de wereld helpen: skydiven is niet hetzelfde als parachutespringen. Skydivers springen vanop grotere hoogte uit een vliegtuig dan parachutisten, zodat de vrije val langer duurt. Voor wie dat nog niet uitdagend genoeg is, is er het formatiespringen: een team van vier parachutisten grijpt zich tijdens de duik aan elkaar vast om zo veel mogelijk verschillende formaties te vormen.

Ray Lodens en Jeroen Nollet.
Ray Lodens en Jeroen Nollet. © Jan Stragier

Het is in die discipline dat team HayaBusa (Japans voor slechtvalk, de snelste vogel ter wereld, red.) tot de absolute wereldtop behoort. Het topsportteam skydiven van defensie won al 12 keer goud op het wereldkampioenschap en is ook een van de favorieten op het WK, dat deze zomer plaatsvindt. En ook al heeft dat team zijn thuisbasis in het Brusselse Evere, het kleurt opvallend West-Vlaams. Jeroen Nollet (37) uit Ledegem maakt al tien jaar deel uit van het elitekorps en is een van de meest ervaren skydivers in ons land.

Maar ook het jongste lid van het team is een West-Vlaming: Ray Lodens (19) uit Knokke-Heist. Hij stamt uit een bekende familie in jiujitsu-middens, maar vooral: zijn vader Pascal heeft zelf een militaire carrière als commando achter de rug. Het is zo dat Ray de weg vond naar het vliegveld in Moorsele (Wevelgem), waar hij het parachutespringen onder de knie kreeg.

Broer als concurrent

Sinds kort maakt Ray dus deel uit van het beste skydiveteam ter wereld, want sinds de Italiaan Michele Silvi afhaakte, was er een plaatsje vrij. En die plek was gegeerd, want ook Ryan (23), de broer van Ray, waagde zijn kans. “Kandidaten moesten zich bewijzen tijdens tests in de windtunnel in Komen. Maar er werd ook bekeken wie het best in de groep zou passen, want wij zien onze teamgenoten vaker dan onze vrouw”, knipoogt ervaren rot Jeroen. De jongste Lodens haalde het en was uiteraard in de wolken met zijn selectie. En hij niet alleen. “Mijn vader heeft zelfs een traantje gelaten.”

“We zien onze teamgenoten vaker dan onze vrouw” – Jeroen Nollet

Ray mag dan wel de benjamin van team HayaBusa zijn, een groentje is hij allerminst. Hij heeft al 340 sprongen op zijn conto. “En daar zullen er nu snel veel bij komen”, realiseert hij zich. “Ik mocht ook al mee op stage naar Amerika. Voor mij is dit uiteraard een droom die in vervulling gaat, ik was immers begonnen met springen met het doel ooit het team te halen.”

Ter vergelijking: bij Jeroen staan er al zo’n 7.000 sprongen op de teller… Veel oefenen is dan ook een must, want formatiespringen is zeer moeilijk. Tijdens wedstrijden komt het erop aan een aantal opgelegde figuren zo perfect mogelijk uit te voeren. “Dat moet gebeuren in 35 seconden. De eerste vijf seconden zijn vaak cruciaal. Eens je uit het vliegtuig springt, wordt voorwaartse snelheid plots omgezet in neerwaartse snelheid. De oefeningen krijgen we al in de vingers door op de grond te oefenen, maar het is natuurlijk in de lucht dat het uiteindelijk moet gebeuren. Het komt vooral aan op perfect ingespeeld geraken op elkaar en dat vergt honderden sprongen. En stressbestendigheid.”

Reserveparachute

Maar is skydiven dan niet gevaarlijk? “Er bestaan sporten die gevaarlijker zijn. In al die jaren heb ik enkele keren mijn reserveparachute moeten trekken. Je loopt al eens een verzwikte enkel op bij het landen, maar voor het overige valt het mee”, sust Jurgen. De kick van de vrije val, die is natuurlijk onbeschrijfelijk. “Je moet het gedaan hebben om te weten waarover je praat”, zegt Ray. “Ik krijg er zelf geen genoeg van.”

Jeroen mocht zich al vier keer wereldkampioen noemen. Deze zomer is er weer een militair WK, maar de Ledegemnaar tempert de verwachtingen. “We hopen op een podiumplaats. We moeten nu even een stapje terugzetten om ons nieuw teamlid te integreren, maar op termijn moeten we daar sterker uitkomen. Ray zal trouwens nog niet deelnemen aan dat WK. Hij krijgt alle tijd om te groeien.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier