Bruno Vanhove uit Oostkamp, lid van ViGe Noordzee uit Brugge, stopt op 38-jarige leeftijd met nationaal goalbal. Hij is dus niet langer aanvoerder van de Belgian Bulls waarmee hij onder andere drie keer deelnam aan de Paralympics. “Ik kijk met heel veel trots en dankbaarheid terug op deze periode.”
Goalbal is voor blinden en slechtzienden, in teams van drie tegen drie, met de bedoeling om een bal onderhands in het doel van de tegenstander, dat eenzelfde breedte als het speelveld heeft, te rollen. De spelers dragen een geblindeerde bril om iedereen gelijke kansen te geven. De bal is voorzien van een belletje, zodat zij het ding goed horen aankomen.
Bruno Vanhove, de oudste van de ‘Zesling van Blankenberge’ nam met het nationale goalbalteam zowel in Peking (2008) met een elfde plaats, Londen (2012) met een zevende plaats als dit jaar in Tokio met een zesde plaats aan de Paralympics deel.
Afscheid
Samen met amazone Michèle George uit Waregem was hij voorbije zomer in Tokio overigens de Belgische vaandeldrager tijdens de openingsceremonie. Een hele eer was het voor de aanvoerder van het nationale team, want Tokio moest toen al voor hem een eindpunt worden. Nu maakte hij het nieuws om met de nationale ploeg te stoppen officieel via Instagram. “Na bijna twee decennia met deze groep samen gestreden te hebben, heb ik beslist afscheid te nemen van de Belgian Bulls.”
In Rio 2016 was de nationale goalbalploeg er niet bij. Het jaar daarop werd Bruno met de Belgian Bulls op het Europees kampioenschap in de A-groep in het Finse Lahti derde. In 2018 volgde opnieuw een bronzen medaille in Malmö in Zweden op het WK, wat meteen goed was voor deelname aan de Paralympics in Tokio.
Geen financiële return
Bruno begon in 1994 met torbal, een lichtere variant van goalbal. In 2002 volgde dan goalbal. De Paralympiër wilde met deze sport in schoonheid eindigen. De olympiade in Tokio leek hem toen ideaal. Nu neemt de aanvoerder officieel afscheid, al was het geen gemakkelijke beslissing. “De sterke emoties die gepaard gaan met de sport, het kameraadschap, de passie zijn onvergetelijk. Anderzijds blijft het tot op vandaag een amateursport waar héél veel tijd en opoffering in wordt gestopt zonder financiële return. Hierdoor worden tijd en ruimte zeer kostbaar om je als atleet voor te bereiden, te trainen”, vindt Bruno die binnen de sport en de Belgian Bulls de voorbije jaren het gezelschap en de steun kreeg van zijn meerlingbroers Tom uit Blankenberge en Arne Vanhove uit Sint-Kruis. “Hoewel Parijs nog een zeer mooi doel was om naartoe te werken, zag ik niet meer hoe ik alles zou combineren om me ten volle te kunnen voorbereiden.”
Wat de toekomst betreft, is Bruno er nog niet helemaal uit. “We zien wel. Goalbal zal daar waarschijnlijk een deel van blijven uitmaken. Misschien zoek ik ooit ook andere oorden op. Het enige wat mij rest is zeer dankbaar te zijn voor wie met mij deze passie gedeeld heeft, voor wie zich vroeger en nu heeft ingezet voor dit team. Voor wie mij doorheen deze onvergetelijke ervaring gesteund heeft. Zonder hen was mijn mooi palmares niet mogelijk.” (ACR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
