Na aanleiding van de 50ste verjaardag van onze snelweg E3/E17 kwamen Intercommunale Leiedal en zuidwest in samenwerking met het Agentschap Wegen en Verkeer, op de proppen met een participatief publieksproject genaamd ‘de Parlevinkende Praatpaal’.
De impact van de snelweg E3 hadden ze graag aanhoort met ludieke verhalen van burgers, bedrijven en overheden door interviews af te nemen van onder andere onteigende bewoners, douanepersoneel, vrachtwagenchauffeurs, ingenieurs, technisch tekenaars, werfcontroleurs en andere E17 gebruikers. De interviewer van dienst werd dus deze Parlevinkende Praatpaal, dé oranje hulpverlener op de pechstrook en redder in nood bij ongeval of pech op de weg. Weggehoond door onze smartphones werden deze sukkelaars in 2017 van de baan gehaald.
Klei
Op dinsdag 18 april startte één van deze overlevende praatpalen zijn ‘ronde’ aan het Dorpshuis te Rekkem. Klaar om elk mooi, ontroerend, grappig, absurd of onwaarschijnlijk verhaal te noteren waarin de snelweg ooit een rode draad vormde. Tijdens de maand van de Markt vonden we de praatpaal terug aan het stadhuis van Menen en daar kreeg onze oranje luistervink enkele sappige verhalen voorgeschoteld. Een collectief team van het stadsdichterschap in Kortrijk, de Letterzetters genaamd, noteerden en archiveerden élke letter van élke vertelling.
Eén van de verhalenvertellers was André Sonneville. Hij werkte zelf mee aan de E3. Ik gebruikte ook ooit eens de praatpaal in verband met de technische uitdagingen bij de bouw van de E17. Ik kwam terecht bij de werkgroep E17 omdat het project vanuit de politiek uit in het Nederlands moest, maar alle stakeholders spraken Frans, Italiaans of nog andere talen behalve Nederlands. Ik werd op die manier de stem van de E17 omdat ik vertaalde wat er gezegd werd. De werknemers uit Brussel moesten leren werken met de kleigrond van onze regio. Doordat klei nogal plakt lukte het graven moeilijk, tot een lokale medewerker vertelde dat ze al hun graafmateriaal nat moesten maken voor gebruik zodat de klei niet bleef kleven. Ik vertaalde dit dus in alle talen hé”, lacht André.
Grenscriminaliteit
Een ander verhaal had een mindere positieve impact. De gemakkelijke verbinding met Frankrijk zorgt de dag van vandaag helaas ook voor grenscriminaliteit. Zo werd Linda Hostyn op een zondagnacht ooit het slachtoffer van diefstal van haar geliefde knalgele Fiat 500. “Mijn auto werd nog getraceerd tot in Frankrijk maar meer konden ze blijkbaar niet doen. Zo verloor ik niet enkel mijn auto, maar ook al het materiaal dat in de wagen zat.”
“Ik was erg aangedaan van deze diefstal, maar ik probeer mij toch recht te houden door het verder uitbaten van mijn snoepstand hier op de markt. Ik heb nu wel een heel klein autootje en om al mijn snoep en de tent daarin te krijgen moet ik wel heel goed puzzelen hoor”, lacht ze.
Kitten en hert
Marieke Vandekerckhove ontmoette er zelf een schattig wezentje. “Ooit was ik op de snelweg en moest net afdraaien naar de A19, en dat is best een scherpe draai. De vrachtwagen voor mij reed al redelijk traag, maar plotseling gooide, uit het niets, alle remmen toe en toeterde hij luid. Gelukkig konden zowel ik als alle auto’s achter mij, op tijd remmen, dus het kwam niet tot een botsing. Toen kwam van voor de wielen van die zware vrachtwagen, een heel klein kitten te voorschijn met zijn haren recht. Dat katje had dus zoveel tonnen gewicht en meerdere auto’s tot een halt gebracht!”
Het liep snel naar de bosjes rond de afrit. Ik was heel erg ontroerd door het feit dat de vrachtwagenchauffeur alles toesmeet, al zijn kilo’s en tonnen tot stoppen bracht, voor zo’n klein katje. Wat een mooi mens, om dat te willen doen, wetende wat de risico’s waren. Ik zag ook ooit eens een hert opduiken uit het niets. Het sprong wild over de weg, en werd geraakt door een auto. De bestuurder van de geraakte auto, en de auto achter haar, zetten zich snel aan de kant van de weg. Ook ik stopte op de pechstrook om te zien of alles oké was. Het hert lag ondertussen heel wat meters achter ons. Ik reed, na het zien van dit soort ongeval, wel héél rustig verder op de snelweg naar huis”, besluit Marieke.
Na Menen trekt de praatpaal verder richting Wevelgem, Zwevegem, Harelbeke, Deerlijk, Waregem en Kortrijk. Op de website www.50jaare17.be kan je trouwens steeds de verschillende haltes en data raadplegen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
