Help! Onze Man is gebuisd in het nieuwe rijexamen

© Benny Proot
Stefan Vankerkhoven

Gebuisd ! Slechts 40 op 50 voor het theoretisch examen, met twee fouten die zware overtredingen zijn. Drie onvoldoendes voor het praktisch rijexamen. Dat is het ronduit slechte rapport van Onze Man. Hij behaalde in 1981 zijn rijbewijs en ging voor de krant bij rijschool Topper na hoe groot 36 jaar later zijn kansen zijn om nu, juni 2017 als de examennormen strenger werden, een rijbewijs te halen. Maar die kansen blijken vooral… klein!

Deze reportage maakt deel uit van ons Dossier Nieuw Rijexamen.

Omdat Big Brother heerst in de Brugse en Oostendse rijexamencentra – we kregen geen toestemming om voor een reportage ons herexamen te af te leggen – vonden wij een bereidwillige partner in de Brugse autorijschool Topper. Aangezien het team van Frédérique Topper jaarlijks honderden leerlingenchauffeurs klaarstoomt voor het rijexamen, fungeerde deze autorijschool als onpartijdige examinator voor onze Man ter plaatse.

Fouten

Vooraleer u zich een breuk lacht of ons aan de schandpaal vastbindt : wij hadden ons voordien niet voorbereid op het theoretisch examen. Niet uit overmoed, wel wegens tijdsgebrek. Het gevreesde resultaat was dat wij slechts 40 van de 50 multiple choice vragen juist konden beantwoorden. Een duidelijke onvoldoende, te meer daar twee van de tien fouten zware overtredingen waren die op het examen beteugeld worden met vijf strafpunten.

Zo beantwoordden wij de vraag of wij op een voorrangsweg rechts mogen afslaan, als het licht op groen staat en een agent het verkeer regelt, fout. Een domme vergissing, want een agent heeft altijd voorrang op verkeerslichten. Net als het feit dat je op elke viervaksweg – tenzij anders aangegeven – aan 120 km per uur mag razen. Maar wist u dat een blauw bord dat een autoweg aangeeft, niet automatisch betekent dat u 120 km per uur mag rijden ? Er zaten enkele echte stinkers tussen de vragen die je op het verkeerde been zetten. Bij een alcoholtest verwarden wij 0,45 mg/l alveolaire lucht met 0,5 pro mille alcohol – wat ons zes uur rijverbod zou opleveren ! Ook de remafstand bij een snelheid van 120 km/uur, het aangewezen toerental om te schakelen bij dieselauto’s en de vereiste dikte van de gleuven in autobanden kenden wij niet. Of liever : we gokten op het foute antwoord.

Oliefilter

“Toon mij eens uw rijbewijs”, zei de Brugse auto-instructeur Davy Madou, die vroeger nog zelf gewerkt heeft in het rijexamencentrum, voor de start van het praktisch examen, nadat wij de risicoperceptietest met succes uitgevoerd hebben. “Mmm. Met zo’n vodje papier, dat met moeite nog aan elkaar hangt, zou u niet eens uw rijexamen mogen afleggen !”, zuchtte onze examinator. Hij gebood ons voor de start om de motorkap te openen en de oliefilter aan te wijzen. Het angstzweet brak ons uit : we slaagden er maar niet in om het handeltje – de G-spot van onze capot – te vinden, terwijl onze vingers roetzwart werden. Vervolgens vroeg Davy ons hoe we de slijtage van onze autobanden kunnen controleren. “Met een meetlatje de diepte van de gleuven meten?”, opperden we. “En zonder latje ? Kijk eens goed, tussen de gleuven zitten er slijtage-indicatoren. Als het profiel tot op die hoogte versleten is, moet de band vervangen worden…”

Help! Onze Man is gebuisd in het nieuwe rijexamen
© Benny Proot

Na het correct instellen van onze hoofdsteun en zijspiegels vertrokken wij vanop het terrein van rijschool Topper in Monnikenwerve via het rijexamencentrum naar de Blankenbergse Steenweg. “Potverdorie, mag je hier nu maximum 50 of 70 km per uur rijden op deze gewestweg, fluisterden wij tegen onszelf. Veiligheidshalve hielden wij onze snelheidsmeter in het oog en besloten we niet over de 50 km per uur te gaan. De examinator beantwoordde onze retorische vraag niet, maar even later zei hij : “U moet ervoor zorgen dat u aan een goede snelheid rijdt.”

Manoeuvres

Shit, wij mochten dus tot 70 km per uur optrekken, want we bevonden ons buiten de bebouwde kom ! Aan de kerk van Sint-Pieters remden we gelukkig tijdig af tot 30 km per uur, want omwille van werken gold daar tijdelijk een snelheidsbeperking. Eenmaal over de Scheepsdalebrug maande Davy ons aan om de Werfstraat in te rijden en daar tussen twee auto’s te parkeren. Dat lukte in één vloeiende beweging, zonder de boord van het voetpad te rammen. In de wijk Christus-Koning moesten we nog twee andere manoeuvres uitvoeren – ééntje extra voor de lol want bij het officiële examen moet je er maar twee doen : tien meter achteruit rijden en omdraaien.

Er liep meer fout dan Onze Man vermoedde. Examen moet worden overgedaan!

We waren tevreden, ‘t lukte ons perfect, ook al keek een tegenligger vreemd op omdat we midden op straat rare toeren uithaalden. Vervolgens vroeg onze examinator ons om de Gulden Vlieslaan op te rijden. We gebruikten terecht de voormalige busbaan, die vele automobilisten nog altijd ten onrechte mijden. Vervolgens draaiden we aan het Graaf Visartpark rechts de Karel de Stoutelaan in. “Gelukkig moeten wij dit examen niet op het spitsuur afleggen”, was onze bedenking. Een oude dame twijfelde of zij op het zebrapad de weg al dan niet wou oversteken. Maar ze deed het uiteindelijk niet, omdat zij onze auto zag afkomen.

Help! Onze Man is gebuisd in het nieuwe rijexamen

Daarna stuurde Davy ons de Bevrijdingslaan op. “De deugniet. Hij wil het ons extra moeilijk maken”, gromden wij. De rijrichting was omwille van de heraanleg van het kruispunt met de expresweg net opnieuw veranderd en er gold die dag afwisselend een maximum snelheid van 50 en 30 km per uur. Gelukkig kenden wij die weg ! En wisten we ook dat op de expresweg richting Zeebrugge sedert kort een snelheidsbeperking van 90 km per uur geldt. Met een tevreden glimlach keerden wij terug richting autorijschool. Maar onderweg moesten wij op de parking van het B-Park nog achteruit naast een andere auto parkeren.

Drie onvoldoendes

“En ? Oe was’t ?”, vroegen wij hoopvol aan Davy. We waren ons van geen kwaad bewust. “Ik zal u binnen in ons kantoor een evaluatie geven”, antwoordde onze examinator met een uitgestreken aangezicht. Lichtjes euforisch gingen we naar binnen. De ontgoocheling van ons slecht theoretisch examen was al vergeten. Maar Davy zette ons meteen weer met beide voeten op aarde : “Laat ons beginnen met het positief nieuws : u hebt uw manoeuvres perfect uitgevoerd. Parkeren lukte in één beweging. U moet er wel op letten dat u, wanneer u uw wagen verlaat, via de achterzijde van uw voertuig naar het voetpad wandelt. Zo stapt u tegen de verkeersstroom in en hebt u altijd zicht op het aanstormend autoverkeer.”

“Er valt evenwel een en ander op te merken aan uw rijgedrag. Vooreerst heb ik gezien dat u heel de rit uw stuur met slechts één hand vastgehouden hebt. En wanneer u praat, laat u met beide handen het stuur los ! Ten tweede hebt u in de Karel de Stoutelaan, waar voorrang van rechts geldt, aan twee kruispunten niet vertraagd en gekeken of er verkeer van rechts kwam. Tenslotte schort er iets aan uw rem- en koppelingstechniek : in een lange bocht hebt u de hele tijd uw koppelingspedaal ingedrukt gehouden. Dat zijn drie onvoldoendes. Bij twee onvoldoendes hadden wij u nog kunnen delibereren, omdat u geen zware overtreding beging. Maar drie is teveel ! U zult uw examen opnieuw moeten afleggen !”