Zilver met de Belgische damesploeg en 15de individueel. De Torhoutse Iris Vermeersch presteerde nooit beter op het WK sportvissen dan het vorige weekend aan de Lage Vaart in de Nederlandse stad Almere. Water was er genoeg, want het regende bij momenten pijpenstelen, maar dat kon de Torhoutse niet deren. Ze hengelde het hele WK op topniveau.
De Lage Vaart is een kanaal in de provincie Flevoland. Je vindt er vaak hengelaars, maar vorige zaterdag en zondag zat het kruim van de internationale sportvissers er op de oever. Om te strijden voor de WK-titels in team en individueel, zowel bij de heren als bij de dames. Met Iris Vermeersch als lid van de Belgische nationale ploeg. En met haar man Gino Beels als grootste supporter.
Koppel runt speciaalzaak Girisport
Gino (46) en Iris (43) wonen in de Kortemarkstraat bij hun speciaalzaak in hengelartikelen Girisport. Ze hebben een dochter Kyana (17). Gino, oorspronkelijk uit Ichtegem afkomstig, vist al van jongs af en in 2012 kreeg ook Iris, die in Lombardsijde is opgegroeid, de smaak te pakken. “Vanaf dat jaar hebben we het assortiment van onze winkel volledig toegespitst op alles wat met hengelen te maken heeft”, zegt ze. “Geen spullen en kleding voor andere sporten meer. Dat is de juiste keuze gebleken, want nu hebben we naam en faam bij de sportvissers.”
Gino en Iris gaan in principe niet hengelen in vijvers, maar in kanalen, in de Damse vaart bijvoorbeeld. “We doen dat vooral op witvissen”, legt Iris uit. “Karperachtigen, zoals voorn en brasem, en ook baars en zeelt. Eerst gooien we lokvoer en daarna slaan we ze met levend aas aan de haak. Nadien mogen ze weer te water.”
Sinds 2016 mag ik jaarlijks voor België naar het WK hengelen
De laatste jaren is het beoefenen van het sportvissen voor Iris in een stroomversnelling geraakt. Ze zette op wedstrijden zulke knappe resultaten neer, dat de bondscoach haar vijf jaar geleden selecteerde voor het nationale damesteam dat aan het WK deelnam.
“Toen kwam dat voor mij als een complete verrassing, maar sinds dan, 2016, mag ik jaarlijks voor België naar het WK hengelen. In 2016 in Spanje, in 2017 in Hongarije, in 2018 in Polen, in 2019 in Zuid-Afrika en zopas, na een jaar coronapauze, in Nederland.”
Hengel van 11,5 meter bij de dames
Buitenstaanders hebben er geen idee van hoe zwaar en gespecialiseerd hengelen op dit niveau wel is. “Dit is sterk onderschatte topsport”, aldus Iris. “Heel intensief. Techniek, tactiek, concentratie en kracht spelen een grote rol. Plus uiteraard materiaalkennis.”
“Je moet er keihard voor trainen. Zowat elk weekend zitten Gino en ik wel ergens samen op een oever. Voor het WK zijn we met het Belgische team een week in Almere geweest. Eerst om vijf dagen de verschillende zitplaatsen aan de vaart te verkennen en dan op zaterdag en zondag om telkens vier uur aan een stuk te vissen, de eigenlijke wedstrijd. Na die vier uur ben je bekaf. Bij de dameswedstrijden is de hengelstok 11,5 meter lang en alhoewel die van carbon gemaakt is, is het niet evident om zo’n ding te hanteren. Plus: je kunt geen moment stilzitten, je bent constant bezig. Ik neem zelfs niet eens de tijd om te drinken.”
Visje van 25 gram maakt verschil tussen zilver en goud
Elk landenteam bestaat uit vijf leden en een reserve. Grosso modo komt het erop aan om, voor de twee dagen samen, qua gewicht zoveel mogelijk vis te vangen. Bij de puntentelling speelt de prestatie per zitplaats op de oever een rol. Bij de dames, met acht deelnemende landen, won Polen het goud vóór België (16 kg vis), Italië en het ontgoochelde thuisteam Nederland. Individueel deed Iris met haar 15de plaats op 46 dames (3,3 kg vis) op een WK nooit beter. “Hadden we met ons team een visje van amper… 25 gram extra gevangen, dan was het goud voor ons”, sakkert ze. “Zo nipt kan het zijn. Sowieso was de vreugde na afloop van het WK groot. Een ontlading. Na de eerste dag stond België derde, maar we hebben er nog mooi zilver van gemaakt.”
Dit soort hengelen mag dan topsport zijn, in de portemonnee is het dat niet. “Er valt geen cent mee te verdienen”, aldus Iris. “Integendeel, voor het WK in het verre Zuid-Afrika dienden we onze reis zelf te betalen. Maar ach, het gaat om het plezier van deze hobby. Al komt er bij een WK veel stress kijken. Je wilt uiteraard niet dat door je eigen falen het resultaat van het team zou kelderen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
