De meeste mensen willen zo snel mogelijk verlost zijn van het coronavirus, maar bij Walter Van den Branden (73) riep het inspiratie op tot het maken van een zilveren juweel. “Er is maar één exemplaar en dat wil ik schenken aan een verdienstelijk iemand uit de zorgsector. Een commercieel succes zie ik het op dit moment niet worden, al wordt het later misschien een herinnering aan een moeilijke periode, die we toch maar doorstaan hebben.”
“Ik was gefascineerd door de afbeeldingen van het coronavirus die gebruikt worden als achtergrond bij nieuwsuitzendingen op televisie”, vertelt Walter, die in 2013 vanuit Antwerpen in Oostende aanspoelde. “Het beeld heeft mij artistiek geïnspireerd om een juweel uit te werken. Aan mijn juwelierswerkbank begon ik met de creatie van een zilveren bol van zo’n 15 mm diameter. Voor de 40 ‘stekels’ verdeelde ik een zilverdraad in stukjes van 1 cm. De uiteinden smolt ik in de vlam van mijn brander tot er een bolletje ontstond, dat ik met de vijl afvlakte. In de bol boorde ik op willekeurige plaatsen 40 gaatjes, waarin ik de stekels op gevarieerde diepte bevestigde.”
Juweel kan herinnering worden aan moeilijke periode die we doorstaan hebben
“Ik heb het juweel uitgewerkt als halssnoer en als sleutelhanger, maar ook andere varianten zijn mogelijk. Ik kan het natuurlijk ook groter of kleiner maken”, aldus Walter. “Het huidige ontwerp is uitgevoerd in zilver 925, maar het kan ook in 18 karaat geel of wit goud. Ik heb het concept als Corona Jewel laten registreren, zodat het idee beschermd is tegen plagiaat of namaak.”
Al sinds jeugdjaren
Walter Van den Branden was tot 2002 docent audiovisuele communicatie aan de Artesis-Plantijn Hogeschool in Antwerpen. Al sinds zijn jeugdjaren is hij hobbymatig bezig met het maken van eenvoudige juweeltjes. “Dat is begonnen in de jeugdbeweging KSA, waar emailleren toen nogal in was”, vertelt hij. “Ik werkte eerst met email op koper, later met zilver en nog later experimenteerde ik verder in goud. Later werd die passie voor juwelen overschaduwd door mijn beroepsleven.”
“Maar het juweliersvak bleef altijd kriebelen. Ter voorbereiding van mijn pensioen volgde ik een driejarige avondopleiding tot juwelier-goudsmid bij Syntra Antwerpen. Bedoeling was achter de schermen mijn dochter te helpen, die naast haar werk in de Antwerpse diamantsector ook als juweelontwerpster in zelfstandig bijberoep actief was. Maar het draaide anders uit, want toen ik mijn opleiding had voltooid, was er bij Syntra Antwerpen een bijkomende lesgever nodig. Die taak heb ik dan zo’n tien jaar vervuld, zowel overdag als ‘s avonds, tot we in 2013 naar Oostende verhuisden.”
“Ook in Oostende installeerde ik mij om, doorheen de drukte van het gepensioneerd zijn, af en toe nog eens een juweeltje te ontwerpen en maken”, vervolgt Walter. “Zo ontwierp ik een juwelencollectie voor C-Hotels en een zilveren juwelencollectie met stadslogo van Oostende. Het maken van een coronajuweel leek me dan ook een mooie bezigheid om de opsluiting en eenzaamheid van deze dagen wat te doorbreken.”
Blijvende herinnering
“Corona is voor onze samenleving iets negatiefs en ik denk dat het juweel in de huidige omstandigheden weinig kans maakt op commercieel succes”, is Walter realistisch. “Maar achteraf kan het misschien een herinnering zijn aan een moeilijke periode die we toch maar doorstaan hebben. Dan kan het een meer artistieke invulling krijgen. Mensen vergeten het negatieve doorgaans snel. Het eerste ontwerp in zilver, een 100 procent handgemaakt pièce unique, wil ik graag gratis schenken aan een verdienstelijke man of vrouw die tijdens de coronacrisis werkzaam was in de zorgsector. Ik zie het als eerbetoon aan alle mensen die nu in de vuurlinie zitten.”
“Mocht er verdere interesse zijn voor het coronajuweel, draag ik het ontwerp over naar de firma van mijn dochter en schoonzoon. En zou het geen goed idee zijn om een uitvergrote versie van het juweel als monument te plaatsen bij één van de Oostendse ziekenhuizen of ergens centraal in het stadsbeeld?”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier