Een rasondernemer, een fuifbeest, een joviale kerel en zelfs een ‘franke teut’. Er zijn talrijke beschrijvingen waarmee Eddy Vens (52) kan worden vereenzelvigd, al is hij in Heule vooral gekend als de patron van de populaire nachtclub Poco Loco. Maar zijn eeuwige glimlach is verdwenen en heeft plaats gemaakt voor een grauwe, bittere blik in de ogen. “De club is ondertussen een jaar dicht, 365 dagen van doodse stilte waar het normaal bruist van het leven. Het vat met energie is leeg.”
Piekfijn uitgedost opent de Heulenaar de deuren van zijn nachtclub, voor het eerst sinds maart 2021. Zo ook kent iedereen uit de nachtwereld Eddy, ongeacht het uur van de dag steeds verzorgd en met een brede glimlach. Van lachen en grollen is geen sprake meer, van de gevatte en vooral directe reacties die hem zo typeren is geen spoor meer te bekennen. De tapkranen staan er werkloos bij, de stoelen allemaal opgeborgen en de luidsprekers, met een geschiedenis van opzwepende beats, zwijgen. “Je zal het wel al hebben opgemerkt, het is hier waanzinnig proper. Wat moeten we ondertussen anders nog doen? Ik kuis, kuis, kuis en kuis nog meer. Het stof wordt weggeveegd nog voor het op de vloer ligt.”
“Eerst planden we nog een heropeningsfuif, maar het lachen is ons nu al vergaan”
De tranen in de ogen van Eddy, het praatkanon van weleer, zijn onmogelijk weg te moffelen. “We sloten in maart vorig jaar de deuren. We lachten, ‘tot binnen enkele weken he’ en we begonnen meteen met het plannen van een grote heropeningsfuif. Dat lachen is ons ondertussen al lang vergaan.”
Geen perspectief
In de zomer kon de horeca in België weer enkele maanden ademen. Voor Eddy werden de kaarten anders geschud. “Of je nu een megadiscotheek uitbaat waar duizenden mensen op elkaar staan of een club zoals die van mij, het maakt voor de regelgever niet uit. Als nachtclub blijf je dicht, punt gedaan. Perspectief? Ik weet niet eens of ze überhaupt nog weten dat wij bestaan. De gewone cafés en restaurants tasten in het duister, een toekomstplan voor onze sector is gewoonweg onbestaande. Ik ben er zeker van dat we veilig kunnen openen maar het mag niet, onze stem verdwijnt in de massa en we moeten het allemaal maar ondergaan. Ze gooien met cijfers in alle richtingen maar we zijn een jaar dicht, hoe kunnen wij dan nog verantwoordelijk worden gehouden voor de pandemie?”
Netflix uitgekeken
“Het lijkt wel alsof het volledige land afhaal als het nieuwe wondermiddel ziet, dus deze zomer wilde ik zelfgemaakt ijs aan de deur verkopen. Ik plaatste een bericht op sociale media met de melding dat ik met het idee speelde en in geen tijd kreeg ik een telefoontje van de overheid. Voor onze sector mocht dat niet, als ik dat toch deed dan werd er in de premies gesnoeid en moest ik zelfs geld teruggeven. Ach ja, uiteindelijk is het financiële aspect maar één iets. Wat er het meest van al inhakt bij mij is het sociale gemis. Ik wil weer mensen zien. Ondertussen moet ik zowat de volledige catalogus van Netflix al hebben gezien, in verschillende talen, en betrap ik mezelf erop dat ik lukraak mensen bel. Zomaar, om uren aan een stuk met hen te praten. Dan reageren ze van ‘ Mor Eddy, zwigt nu ne kjier’ en zelfs daarmee kan ik dan toch al een beetje lachen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
