Vorige maand verscheen bij Uitgeverij Lannoo een unieke publicatie over authentieke Vlaamse sportcafés, en daarin komt ook Bistro De Perse kort aan bod. Het is al 15 jaar de thuis van FCB Keldervrienden, de supportersclub met stamnummer 5. “Mijn blauw-zwart hart zit in deze zaak”, aldus uitbater Rudy Koekoekx.
‘De Perse is een diehard Club Brugge-supporterscafé. Toch is er tussen de talloze Club-memorabilia ruimte voor een paar sjaals van andere voetbalclubs. Sjaals van Anderlecht, Standard of Antwerp werden er evenwel niet aangetroffen’, lezen we in het boek. “Standard zou nog wel net kunnen, maar Anderlecht is natuurlijk onze aartsrivaal en Antwerp, tja… Dat zijn die van Antwerpen is ‘t stad en de rest is parking, hé. Als ze dan toch per se de dikkenek willen uithangen, zien we ze hier liever niet komen”, knipoogt Rudy Koekoekx (55).
Wall of fame
FCB Keldervrienden zag destijds het levenslicht in café ’t Keldertje op de Grote Markt. “Volgend jaar vieren we onze twintigste verjaardag”, zegt Rudy, al sinds zijn kindertijd een vurige Clubsupporter. Bruges till I die, liet hij in grote letters op zijn rug zetten. In het boek van Lannoo prijkt een foto van de meer dan honderd clubsjaaltjes aan het plafond die samen een kleurrijk geheel vormen. Rudy’s levenswerk, zeg maar. Hij gaf er een klein fortuin aan uit.
“Ik heb al eens een man met mondmasker van Anderlecht verzocht om die af te zetten”
“We gaan ook naar alle Europese uitmatchen: vorige week nog zaten we in Milaan en binnen een tweetal weken gaan we naar Glasgow voor de wedstrijd tegen Celtic. Da’s al een traditie van jaren geleden”, klinkt het. De fotowand in Rudy’s café is daar getuige van. “Onze persoonlijke wall of fame”, glundert hij. Eigenlijk heeft zijn café veel weg van een museumpje met al die stickers en pins, vaandels, een collectie truitjes en officiële wedstrijdballen. “Velen daarvan zijn zelfs gesigneerd door de spelers”, laat Rudy trots zien. “Stijnen, Hoefkens en Cools zijn nog onze peter geweest.”
Anderlechthondje
Als Club kampioen speelt, is het hier volgens Rudy één groot feest. “Dan komen de supporters soms van ver. Trouwens, in de hoogdagen van de Rode Duivels zat het hier ook bij elke match van de Belgen vol. We beschikken over liefst acht televisies en twee – in de zomer drie – reuzenschermen”, klinkt het. ‘De Perse’ verwijst overigens naar de Sint-Sebastiaansgilde die al meer dan 130 jaar actief is op het terrein achter de bistro. “Wij zitten hier sinds 2009”, zegt Rudy, die de oude kantine samen met zoon Kevin (30) en diens vriendin Shirley Borghart (32) uitbouwde tot een volwaardige horecazaak. Tegenwoordig wordt er nog enkel op de staande wip geschoten. “We hebben hier ook twee dartsploegen, en wielertoeristen en motards die graag over de vloer komen. Iederéén is hier welkom”, aldus Rudy. Behalve dus al te uitgesproken Anderlechtsupporters. “We trekken daar een duidelijke lijn in”, zegt Rudy. “In coronatijd zat er eens iemand met een mondmasker van den Anderlecht op ons terras. Ik heb die man vriendelijk verzocht om het af te zetten. Een andere keer kwam er een supporter binnen met een hondje in een Anderlecht-jasje… Zoiets zien we als uitdagen, en als het hier tjokvol Clubsupporters zit, zou het weleens rap uit de hand kunnen lopen.”
Tussen Lach en traan
Bij de FCB-memorabilia zijn er verder ook nog wedstrijdtickets uit lang vervlogen tijden, singletjes en elpees van Club Brugge, een doodsprentje van Sterchele… “Ja, ik ben een verzamelaar. Valt het op?” knipoogt Rudy. “Zie je die bierpotten daar? Dat zijn er van de Confrerie van de Leute, want eigenlijk zijn we ook een beetje een carnavalscafé.”
Achterin zijn zaak heeft Rudy ook een apart zaaltje voor rouwmaaltijden. “We zitten hier soms letterlijk tussen een lach en een traan. ’t Is het leven, in al zijn facetten, dat in ons café samenkomt”, besluit hij.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
