Op 6 november is het precies vijf jaar geleden dat Bjarne Vanacker, amper 20 en beloftevolle wielrenner, thuis in zijn slaap overleed. Voor zijn ouders Chris Vanacker (54) en Dorine De Coninck (52) is het leven sinds die rampzalige maandag in 2017 een hel. “Elke dag wordt beheerst door het gemis van onze enige zoon”, zeggen ze. “We willen weer met z’n drieën zijn, Bjarne koesteren en voor hem zorgen. Het besef dat die tijd nooit meer terugkomt, is het ergste wat er bestaat.”
Enkele weken voor zijn totaal onverwachte dood had Bjarne, die op het punt stond om het Bloso-statuut van sportbelofte te krijgen, nog een onvergetelijk verrassingsfeest georganiseerd voor de 25ste huwelijksverjaardag van zijn ouders. Wie had toen kunnen denken welke donkere wolken er voor het hechte gezin kwamen aandrijven? Op die fatale novemberdag kwam Dorine ‘s middags thuis van haar werk, verbaasde zich erover dat de rolluiken van hun huis in de Waterhoekweg nog naar beneden waren en trof haar zoon levenloos in bed. Vanaf toen zou niets ooit nog hetzelfde zijn.
Een huis boordevol herinneringen
Vader Chris heeft zelf 24 jaar gekoerst, vanaf zijn 18de bij de elite zonder contract en dit tot zijn 37ste. In 2006 hing hij zijn wedstrijdfiets aan de haak en in 2010 trad Bjarne in zijn voetsporen. De jonge sporter bleek uit het goede hout gesneden te zijn en was tweedejaarsbelofte bij het wielerteam EFC, toen zijn overlijden bruusk een einde maakte aan wat een succesvolle carrière aan het worden was. Het plezier van Dorine, Chris, hun naaste familie en de vele supporters om Bjarne tijdens de wielerwedstrijden te gaan aanmoedigen, maakte plaats voor hartverscheurend verdriet.
“We willen maar één ding: onze lieve zoon Bjarne terug”
Nu, vijf jaar na datum, staat en hangt het huis van Chris en Dorine boordevol tastbare herinneringen aan hun zoon: foto’s, trofeeën, truitjes en noem maar op. “We hebben daar nood aan”, zegt Chris. “We willen elk moment aan Bjarne herinnerd worden, hem als het ware door het huis zien stappen, met hem aan tafel zitten, samen in de auto naar de koers rijden. In zíjn auto, want die gebruiken we om nog meer het gevoel te hebben dat Bjarne bij ons is. Het is zo onnoemelijk lastig.”
Toch nog overal met z’n drieën
“Elke dag gaan we naar Bjarnes graf op de Torhoutse begraafplaats”, zegt Dorine. “Veelal in de vroege ochtend of later op de avond, zodat we weinig of geen andere mensen ontmoeten. We mijden overal de grote massa. We willen sommigen, hoe goedbedoeld ook, niet voor de zoveelste keer de verkeerde dingen horen zeggen. Meer mensen dan je zou denken, gaan licht over de dood van een kind. Ze gaan ervan uit dat het allemaal weer in orde met je is, zeker nu er vijf jaar verstreken zijn. Het is pijnlijk als je te horen krijgt dat zoiets wel slijt, want dat is totaal niet het geval.”
“Samen fietsen, is zowat onze enige vorm van therapie”
“Integendeel, de tijd verzacht het leed niet, de pijn wordt zelfs nog harder”, aldus Chris met tranen in de ogen. “We maken ons geen begoochelingen: dit kan en zal niet beteren. We zullen met het gemis en het verdriet moeten blijven leven tot onze eigen dood. We proberen zo goed en kwaad als mogelijk altijd en overal met z’n drieën te zijn. En we blijven ook nu voor Bjarne zorgen. Aan zijn graf mag er bijvoorbeeld niets mankeren. Er mag geen blaadje van een boom op gewaaid zijn, we ruimen het direct op. Iedereen gaat op zijn eigen manier met de dood van een geliefde om en sommigen zullen het misschien overdreven vinden zoals wij dat doen. Maar daar trekken we ons niets van aan. We gaan de weg die wij als de beste ervaren.”
‘Grinta for Bjarne’ steunt goede doelen
In een poging om hun verdriet toch even los te laten, gaan Chris en Dorine veel fietsen. Niet elektrisch, maar op eigen kracht. Relatief lange ritten soms. “Noem het zowat onze enige vorm van therapie”, zegt Chris. “Thuis kunnen we goed praten over het enorme gemis, maar onder het fietsen zeggen we doorgaans amper een woord. Na afloop voelen we ons meestal iets beter. Fietsen is ook datgene waar Bjarne dol op was. Dat beseffen, helpt ons.”
Chris is voorzitter van de wielertoeristenclub Flandria Sportief. Die vereniging organiseerde vorige zaterdag de mountainbike- en cyclorit In Memory of Bjarne Vanacker. De opbrengst gaat onder de noemer Grinta for Bjarne rechtstreeks naar goede doelen.
Zo ook de winst van een kaarting op 11, 12 en 13 november in café ‘t Hoge. “Bjarne was een topkerel met het hart op de juiste plaats”, aldus Chris. “Hij zou het fantastisch gevonden hebben om initiatieven te nemen ten voordele van goede doelen. Vanuit die gedachte is Grinta for Bjarne ontstaan. We houden er de gedachte aan onze zoon mee levendig en helpen tegelijk mensen of organisaties die steun kunnen gebruiken.”
Kerst en Nieuwjaar worden weer loodzwaar
Kerst en Nieuwjaar worden weer loodzwaar voor de ouders van Bjarne. Net als zijn verjaardag op 30 mei. “Je zou in zekere zin wensen dat die speciale data en feestdagen uit de kalender geschrapt worden”, zegt Dorine. “Want feesten zonder onze zoon kán gewoon niet. Ik vrees dat enkel wie een naaste verloren is, weet hoe dat aanvoelt. Hoe zwaar het nadien is om met je leven door te gaan. Hoe ellendig en gebroken je je voelt. We willen maar één ding: onze lieve zoon Bjarne terug. Hem kunnen vastpakken, een babbeltje slaan, met hem naar de koers gaan. Het is bikkelhard.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
