Met een nationale campagne wil de VRT, dat met Ketnet een breed jongerenpubliek bereikt, pestgedrag aanpakken. Dat doen ze vanaf vandaag, tijdens de Vlaamse Week tegen Pesten. Voor het eerst trekken ze het ook door naar (jong)volwassenen. Wij spraken met de vier enthousiaste ambassadeurs. “We moeten ook in eigen boezem durven kijken.”
Al tien jaar organiseert Ketnet een actie om kinderen te sensibiliseren en op te roepen om niet te pesten. Sinds een paar jaar doen ze dat met vier stippen op de hand. STIP IT, zoals de actie heet, trekt dit jaar alles uit de kast. Zo slaat Ketnet voor het eerst de handen in elkaar met Radio 2 en MNM en worden er vier ambassadeurs afgevaardigd. CAMILLE (zoals de artieste graag haar naam geschreven ziet tegenwoordig, red.) mag dan de meest uitgesproken West-Vlaamse zijn, toch hebben de anderen ook een link met onze provincie. Zo heeft Ketnet-gezicht Gloria Monserez roots in Roeselare en Bavikhove, zijn de grootouders van MNM-dj Wanne Synaeve afkomstig van Vladslo bij Diksmuide en is de man van Radio 2-boegbeeld Sven Pichal afkomstig van… Ingelmunster. Bij de campagne hoort ook een lied: Diamant. Dat schreef CAMILLE samen met twee Nederlanders. “Ik wilde een echt powernummer, met een persoonlijke touch”, aldus de zangeres. “Ik kreeg op sociale media al eens de reactie dat ik te veel make-up draag, wat ik in de eerste strofe heb verwerkt. Als je het persoonlijk maakt, komt het ook beter binnen, denk ik. Ik kreeg al heel wat reacties, ook van moeders van kinderen die het lastig hebben en zich gesterkt voelen met het nummer. Daar doe je het voor.”
Niet alleen op school
“Zo’n actie brengt heel wat teweeg”, weet Ketnetwrapster Gloria Monserez. “Elke keer als het thema aan bod komt, krijgen wij een pak verhalen binnen.” Ook MNM-dj Wanne ziet ze naar eigen zeggen in grote getale passeren als het thema wordt aangesneden. “Soms zijn het ook heel heftige verhalen en voel je dat je het breed moet opentrekken. Daarom ben ik blij dat ook tieners en volwassenen betrokken worden. Want het gebeurt niet alleen op school, maar ook op het werk, organisaties of verenigingen.”
“We zijn er ons ook van bewust, dat we het pestgedrag niet zozeer uit de wereld kunnen helpen, maar we kunnen wel een steun bieden”, aldus Pichal. “Het feit dat je al een signaal geeft dat het niet kan, geeft aan dat wie gepest wordt, niet alleen staat. Want ik herinner me een verhaal van vroeger in mijn klas, waarbij ik zweeg. Het voelde heel fout dat ik er niet voor opkwam. Die lafheid was het eerste wat naar boven kwam toen mij de vraag werd gesteld. We moeten ook in eigen boezem durven kijken.”
Cyberpesten
“Ik vind het heel sterk dat je dat erkent”, aldus Camille. “Ik hoop dat veel mensen er een voorbeeld aan geven en durven sorry zeggen. Zelf ontfermde ik me in het middelbaar ook over mensen die werden uitgesloten. Maar het is niet makkelijk om het op dat moment ook echt aan te pakken.” “Dat is waar”, sluit Gloria aan. “Ik ben gelukkig zelf nooit gepest, maar ik merkte ook van mezelf dat ik het moeilijk vond om iets te zeggen of in conflict te gaan. Dat is wel beter geworden door ouder te worden. Of het moeilijker geworden is dan vroeger voor de jeugd? Je kan de pijn niet vergelijken, maar het is geen geheim dat sociale media een andere dimensie heeft gegeven aan pesten. Vroeger bleef het pestgedrag vaak beperkt tot school, maar cyberpesten is een problematiek waar veel ouders en opvoeders aandacht moeten voor hebben.”
Verschil
“Het is ook moeilijk om het niet persoonlijk te nemen”, aldus Wanne. “Zelfs al krijg je honderd positieve reacties, net die ene negatieve komt altijd weer hard binnen. Of ik een tip heb voor mensen die er mee geconfronteerd worden? Probeer erover te praten. Zoek iemand die je vertrouwt. Zo heb je niet het gevoel dat je er alleen voor staat.”
“Niet alleen scholen, maar ook bedrijven en organisaties hebben daarin een verantwoordelijkheid. Wij kunnen er nu wel over praten, maar uiteindelijk moet het ook echt gebeuren. Je mag het niet minimaliseren. Zelfs al staat die collega er om bekend dat hij niet de makkelijkste is, dan nog mag het geen excuus zijn. We moeten op een volwassen manier met elkaar kunnen omgaan.”
“Maar we zien het sowieso positief in”, aldus Gloria. “Misschien krijgen we het nooit de wereld uit, maar hoe vaker het aan bod komt, hoe minder het een taboe is. Zo’n acties kunnen echt wel een verschil maken.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
