Shantykoor beleeft rustige zomer: “Onze agenda valt volledig in het water”

Op 28 juni hadden ze in Calais op ‘Fête Maritime’ moeten staan en deze zomer zouden ze normaal naar Polen trekken voor het ‘Miko?ajki szanty Festiwal’. Corona besliste daar echter anders over. “Ook bij ons zullen er vast wel wat leden afhaken nu we zo lang hebben stilgelegen”, vreest Peter Sabbe, voorzitter van het Shantykoor Blankenberge.

De Haven- en Paravangfeesten, Oostende voor Anker, de Reuzenfeesten in Wenduine, de Visserijfeesten in Zeebrugge, … Van mei tot september is de agenda normaal altijd goed gevuld voor de zangers van het Blankenbergse shantykoor. Maar door corona liggen nu zelfs de repetities al meer dan vier maanden stil. “Een 35-koppig koor, dat is té gevaarlijk om samen te komen”, zegt Peter Sabbe (57). “Bovendien vormen we een risicogroep: veel leden zijn al in de zeventig, enkelen zijn zelfs de kaap van tachtig voorbij.” Penningmeester Ludo Falin, zelf pas 57, kan ervan meespreken: hij lag veertien dagen in coma nadat hij het virus opliep. “Je begrijpt dus dat we extra voorzichtig zijn.”

Ondertussen wordt er wel al voorzichtig vooruitgeblikt. “We denken erover na hoe we de repetities op een veilige manier kunnen hervatten. In kleine groepjes, de tenoren en de basstemmen apart. Maar we merken voorlopig nog een zekere terughoudendheid.” Die heropstart is ten vroegste voor september, de drukke zomeragenda viel volledig in het water. “We zouden dit jaar ook naar Polen gaan, maar alles werd afgelast”, zegt secretaris Leon Tweehuizen (72). “Dus waarvoor zouden we überhaupt moeten repeteren? Optreden lijkt er toch niet meteen in te zitten.”

Nieuwe leden welkom

Al zijn die bijeenkomsten volgens de voorzitter wel belangrijk voor de groepsgeest. “Ik vrees dat ook bij ons wel wat leden zullen afhaken nu we zolang hebben stilgelegen.” Via een wekelijkse ‘coronabrief’ werd er desondanks toch contact gehouden met de leden. “De eerste brief was eigenlijk bedoeld om Ludo een hart onder de riem te steken. Zés weken heeft hij in het ziekenhuis gelegen”, zegt de secretaris. “Daarnaast stuurden we ook wat leuke weetjes mee; anekdotes rond het twintigjarig bestaan van onze vereniging. Dat bracht toch een beetje animo onder de leden.”

We brengen zeemansliederen in diverse talen

Het jubileum zou normaal in april gevierd worden met een optreden in ‘t Colisée, maar dat is nu met een jaartje uitgesteld. “Repeteren doen we normaal om de veertien dagen op woensdagavond. De laatste keer was op 11 maart, twee dagen voor de lockdown”, zegt dirigente Annemie ‘Miete’ Bourdon (63). Of ze geen schrik heeft dat er straks te veel sleet zit op de stemmen? “Ik ben ook dirigent bij een ander, kleiner ensemble, en daar trok de eerste repetitie alvast op niet veel. Ook al door die mondmaskers natuurlijk”, zucht ze. Van ‘shanty’s’ of zeemansliederen bestaan er vaak meerdere versies. Als koorleidster kiest Annemie er dan diegene uit, die het best passen bij de stemmen in de groep. Met een gemiddelde leeftijd van zestig, beginnen die stemmen hier en daar al eens een beetje te kraken. “Nieuwe leden zijn dus welkom, jonge mensen zeker ook. De gemiddelde leeftijd van onze zangers is nu zestig en we zouden dat graag verjongen. Virtuositeit is geen vereiste, motivatie des te meer”, klinkt het.

Authenticiteit

Ondanks hun wat hogere leeftijd vormen de Blankenbergse shantyzangers volgens Ludo een hechte en spontane groep. “Als we optreden in het buitenland, worden we steevast geprezen voor onze samenhang. We hebben veel plezier in wat we doen, en stralen dat ook uit”, zegt hij. “Achteraf krijgen we vaak de opmerking ‘jullie zijn nu eens een écht shantykoor’. Dat doet elke keer veel deugd.”

Ook die authenticiteit wordt in het buitenland vaak geprezen. “Bij onze noorderburen vind je in elk dorpje wel een shantykoor, maar die houden het meestal op smartlappen à la ‘hutje bij de zee’. Dat soort ‘foute’ zeemansliedjes komt er bij onze mannen alleen uit als ze boven hun theewater zijn”, glimlacht Annemie.

Haar shantymannen zingen wel in meerdere talen. “Engels, Frans, Duits, Spaans, … In ons repertoire zit zelfs een Russisch zeemanslied. Ti Mariak gaat, zoals nagenoeg elke shanty, over een meisje dat treurt om haar zeeman”, vertelt Ludo. “Zeemannen zingen meestal over vrouwen en drank”, beaamt Peter. “Het leuke is ook, dat die liedjes heel universeel zijn. Als we ergens in het buitenland op een shantyfestival worden uitgenodigd, verbroederen we daar altijd met de andere koren. We zingen samen die liedjes, die iedereen kent.”

Ondanks de barre coronatijden, zijn de Blankenbergse shanty’s nog lang niet uitgezongen. “Iedereen is welkom, we zijn als vereniging heel democratisch. Iedereen kan bij ons zijn gedacht kwijt”, vult Leon tot slot nog aan.