Jan Vergote werd door de letter- en toneelgilde De Vereenigde Vrienden voorgedragen voor het Ereteken voor Cultuurverdienste van de stad. De feestzitting had afgelopen zaterdag 17 oktober plaats in cc De Spil. Een gesprek met Jan Vergote die amateurtoneel ademt.
Het Ereteken voor Cultuurverdienste wordt uitgereikt aan personen die zich minstens 25 jaar onafgebroken en vrijwillig hebben ingezet voor het culturele leven en dat in een Roeselaars(e) vereniging, gezelschap, orkest, koor of culturele instelling.
Jan Vergote (65) is al meer dan 25 jaar lid van de letter- en toneelgilde De Vereenigde Vrienden.
“Ik ben geboren in 1955 als vierde kind in een rij van vijf”, begint Jan te vertellen. Mijn vader Gilbert was de zoon van de uitbaters van het toenmalige hotel-restaurant Den Hert uit de Zuidstraat.”
Droevige momenten
“Na zijn huwelijk met mijn moeder Maria Degroote gingen ze wat verder in de Zuidstraat wonen, waar ze een winkel in wijnen en likeuren uitbaatten. Ik heb droevige momenten gekend in mijn leven. Mijn jongste zus Siska stierf op amper 13 jaar. In datzelfde jaar verloor ik ook mijn moeder op 57-jarige leeftijd. Later stierf ook mijn oudste broer, hij was pas 47 jaar. Ondanks alles had ik een warme thuis en een gelukkige jeugd.”
“Van jongs af aan was ik een fervente natuurliefhebber. Dat ik na de lagere school les ging volgen aan het naburig Vrij Tuinbouwinstituut, het latere VABI, was een logische keuze. Na die zes jaar startte ik als werknemer bij tuinaanleg Robert Brouckaert in Beveren en op 1 januari van 1978 ben ik als zelfstandig tuinier begonnen. Het was voor mij een stap in het onbekende. Maar op vandaag ben ik nog altijd als zelfstandig tuinman bezig, mede dankzij de steun van mijn vrouw Sabine Vansteenkiste.”
“Ik schat dat ik tot op vandaag aan een honderdtal producties heb meegedaan”
“Het toneelzaadje werd geplant in het eerste studiejaar. Ik mocht als figurantje meedoen in het toneelstuk De oogst van Stijn Streuvels in een regie van Antoon Vander Plaetse. We mochten met een aantal jochies de pikkers uitwuiven die naar de graanoogst in het noorden van Frankrijk vertrokken. Het beeld en de daarbij horende emotie van de vertrekkende oogstpikkers heeft me nooit meer losgelaten.”
Les bij Roos Calmeyn
“Een tijd later kwam mijn vader aandraven met een advertentie dat men figuranten zocht voor een passiespel in Beveren. Daar maakte ik kennis met Antoon Van Vlemmeren. Door hem werd de toneelvlam helemaal aangewakkerd, zo sterk zelfs dat ik in 1978 op zaterdagnamiddag de toneelacademie in Izegem ben gaan volgen bij Roos Calmeyn. Zij maakte de in mij sluimerende emoties wakker, bij haar heb ik het vak geleerd. Na die vijfjarige opleiding kreeg ik de regeringsmedaille toneel als laureaat van de jaren 1981-1982.”
“Mijn eerste voorzichtige stappen in het amateurtoneel zette ik bij de Koninklijke Sint-Michielsgilde Beveren en het Spiegeltheater bij Rik en Maria Sambaer en mijn eerste deelname bij de Vereenigde Vrienden was in het stuk Andorra met Bart Cafmeyer als regisseur.”
“Ik schat dat ik tot op vandaag aan een 100-tal producties, hoofd- en bijrollen, sketches en theaterwandelingen, heb meegedaan”, zegt Jan fier.
“In 2012 speelde ik de hoofdrol in een kortfilm The importance of sweet and salt die vertoond werd op het Leuvens kortfilmfestival. Verder had ik een figurantenrol in de tv-serie In Vlaamsche Velden, in Cordon en in de film Baba Yega the Movie.”
“Toneelspelen is een groepsgebeuren en blijft voor mij een leuke hobby en een aangename uitlaatklep naast het professioneel tuinieren. Ik heb nog enkele pittige projecten in petto, maar die zijn helaas allen door het duivelse coronavirus met één jaar uitgesteld”, vertelt Jan die het bestuur van de Vereenigde Vrienden heel dankbaar is dat ze hem voorgedragen hebben voor dit ereteken. (AD)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier