Freddy Makelberge (72) is gelouterd in het voetbal. Na zijn korte, Oostendse voetballoopbaan bij VGO en ASO werd hij speler-trainer en trainer, op nationaal en provinciaal niveau in West-Vlaanderen. Hij oogstte overal succes, pakte acht titels, speelde vele eindronden met zijn ploegen. Voor Freddy stond het voetbalplezier centraal. “Zonder teamspirit en een goed bestuur kan je geen prijzen pakken”, luidt zijn gouden raad!
Al meer dan veertig jaar is Fons Roets (FRO) schrijvend actief in de regionale sportwereld. Als sportliefhebber pur sang leerde hij honderden mensen en hun verhaal kennen. Iedere week duikt hij in de archiefdoos vol herinneringen en anekdotes.
Freddy Makelberge werd geboren op 23 februari 1950. Zijn drie jaar oudere zus is overleden en broer Eddy is zeven jaar jonger. De familie Makelberge woonde op het Westerkwartier, in de oude blok tegenover het oud kerkhof.
Na de Vercamerscchool ging Freddy twee jaar naar het Atheneum en dan volgde hij de opleiding voor kok aan de Hotelschool. Hij deed zijn drie jaar stage, maar hij werd voor 1,3 miljoen frank (32.500 euro) getransfereerd van VGO naar ASO en voetbal was niet te combineren met de job van kok. Na zijn legerdienst, 15 maanden in de keuken van de kazerne van Sint-Kruis, mocht hij in 1972 beginnen als boekhouder in de Rederscentrale.
Daar werkte hij 42 jaar lang. Op 9 februari 2022 vierde hij het gouden jubileum van zijn huwelijk met Christiane Tratsaert. Hij is de fiere vader van Maud (47) en Maxime (40), de gelukkige opa van twee kleinkinderen. Freddy ging met pensioen op 62-jarige leeftijd. Hij woonde lang in Gistel, maar is nu al 22 jaar Oostendenaar.
Speler-trainer op 24
Freddy Makelberge woonde dicht bij de ASO-terreinen, maar via zijn peetnonkel Végist, Roger Vandenbogaerde, werd de jonge straat- en strandvoetballer lid van VG Oostende. Hij doorliep de jeugdrangen van geelrood.
“Als tienjarige mocht ik al meespelen in competitie. Ik was pas zestien toen ik al mocht debuteren in de eerste ploeg in derde klasse. Het was een match in Doornik met 9.000 uitgelaten voetbalsupporters. We wonnen met 0-2. Vier jaar lang verdedigde ik, als middenvelder de kleuren van VGO, tot ze geld nodig hadden en me verkochten aan de buren van ASO. We werden kampioen in derde en kampioen in tweede.”
“Met Lucien Masyn had ik geen problemen, maar met trainer Norberto Hofling, die geen woord Engels sprak, had ik een haat-liefde verhouding. Ik speelde 29 matchen en de 30ste match stond ik langs de kant. Ik was de enige die af en toe mijn mening zei tegen hem. Norberto had me nodig in tweede, maar toen hij Kurt Axelsson haalde voor mijn plaats in eerste, was het ASO-verhaal, van 1970 tot 1974, over voor mij. Dankzij mijn vriend Wilfried Puis mocht ik testen bij het toen befaamde Sporting Lokeren van trainer Jef Jurion, precies op de dag van de ASO-kampioenenviering in Andromeda.”
“Na de match tekende ik een voorakkoord. De transfer is niet doorgegaan omdat de toenmalige secretaris van ASO zogezegd de papieren niet had gekregen. De laatste dag van de transfers kreeg ik een aanbieding voor speler-trainer bij vierdeklasser SV Izegem en zo ben ik op 24-jarige leeftijd trainer geworden.”
Titel
Freddy oogstte succes, pakte het tweede jaar de titel. Het derde jaar lag de titel weer voor het grijpen, maar hij werd gedwarsboomd door een speler. Na vier jaar Izegem en een jaar VK Torhout, met succes in de Beker van België en tweemaal in Sportweekend op TV, volgden vier leuke seizoenen Zwevegem. Met tweede provincialer SK Torhout werd hij het eerste jaar kampioen zonder verliesmatch en dan promoveerde hij naar bevordering. Hij bleef er nog twee seizoenen. Dan haakte hij af als speler.
“Op 37-jarige leeftijd kreeg ik de kans om trainer te worden van KV Oostende. Het was de glorietijd met Obi en Essende. Met James Storme klikte het niet echt. Ik nam ontslag en ik ben na anderhalf jaar weer naar SK Torhout, met John Borny en Nigel Schmidt, getrokken om het behoud te verzekeren. Met FC Roeselare werd ik kampioen in bevordering en in 3de Nationale haalden we top 3 met 40 punten.”
“Na twee jaar Roeselare en een kort verblijf bij FC Izegem volgden vier jaar SV Ingelmunster, met promotie van eerste provinciale naar derde klasse. Na discussie met een bestuurslid werd ik trainer van SK Roeselare. We pakten de titel op het veld van Ingelmunster. In 1999 werd het Denderhoutem in derde klasse, ook een gezellige tijd en in Zottegem raakte ik in de clinch met Urbain Braems. Bij eerste provincialer Ruiselede had ik de befaamde dokter André Gyselbrecht (van de kasteelmoord, red.) als voorzitter.”
“Harelbeke in tweede klasse, duurde wegens discussie, maar zes maanden en ik heb een streep getrokken onder mijn trainersloopbaan, om gedurende vijf jaar scout te worden voor KV Kortrijk. Elk weekend volgde ik matchen in Frankrijk. Eén van mijn grote ontdekkingen was Franck Berrier. De clou was dat hij naar Waregem trok in plaats van naar Kortrijk.”
Goede bende vrienden
Freddy Makelberge functioneerde, dankzij een gezonde voetbalvisie, 35 jaar lang als succesvol trainer. Hij werd ook zaalvoetbalkampioen van België met Zon & Zee.
“Ik had geen toverstaf om zes titels en twee promoties via einderonde te forceren”, lacht Freddy. “Bijna overal was ik vier jaar aan de slag. Ik mocht overal weerkeren. Ik maakte van mijn spelersgroep een goede bende vrienden, mannen die willen werken voor elkaar. Voor het seizoen was vooral de teambuilding belangrijk. Elke training speelden we een match, soms op het scherp van de snee of vier tegen vier op een groot veld.”
“Waar ik me goed voelde en mijn zin kon doen, hebben we ons geamuseerd en prijzen gepakt. Het geheim van succes is nog altijd zich amuseren. Voetbal is een simpel spelletje, maar niet iedereen houdt het simpel. Misschien zat er meer in voor mij, maar ik kijk toch tevreden terug op mijn voetbalcarrière.”
(FRO)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
