Chiromeisjes Emelgem kijken uit naar hun zomerkamp

De Chiromeisjes hopen op een normaal zomerkamp dit jaar. (foto Frank)© Frank Meurisse
De Chiromeisjes hopen op een normaal zomerkamp dit jaar. (foto Frank)© Frank Meurisse
Redactie KW

De Chiromeisjes uit Emelgem kijken enorm uit naar de zomer. Midden juli trekken zij op kamp naar Langdorp en ze hopen heel erg dat ze dat gewoon in één grote groep kunnen doen. Corona maakte het een lastig jaar, maar de meisjes zijn zeker hun enthousiasme en glimlach niet verloren.

De Chiromeisjes uit Emelgem mochten vorig jaar 50 kaarsjes uitblazen. Helaas kon dat niet gevierd worden. “We wilden er eigenlijk een echt feestjaar van maken, maar dat is er natuurlijk niet van gekomen. Nu, uitstel is voor ons geen afstel want op 17, 18 en 19 september halen we dat feest dubbel en dik in! We vieren dan 50 + 1 jaar Chiromeisjes. Er zullen heel wat activiteiten zijn en we koppelen onze startdag ook meteen aan dat weekend. We zorgen dat er voor elk wat wils is”, lachen Silke Bearelle (19) en Britt Galle (20).

Het duo vormt dit jaar samen de groepsleiding van de Chiromeisjes. “Hier in Emelgem heb je ook de Chirojongens, maar eigenlijk werken wij niet zo vaak samen. We proberen met de leidingsploegen wel eens af te spreken en één keer per jaar een activiteit samen te organiseren, maar we zijn verder eigenlijk meestal gescheiden en doen elk ons ding.”

Hoewel er weinig mocht vorig jaar, organiseerden de Chiromeisjes wel hun jaarlijks zomerkamp.

Veel aanpassen

“Het was veel aanpassen en maatregelen volgen, maar het is ons wel heel goed gelukt en daar zijn we best trots op. We zijn op kamp geweest in bubbels en zijn er in geslaagd om alles en iedereen netjes apart te houden. Hoewel dat wel lukte, hopen we dit jaar echt heel erg om in één grote groep op kamp naar Langdorp te kunnen. Dat zou geweldig zijn! Momenteel zou dat in principe wel mogen, maar je weet natuurlijk nooit wat de cijfers doen. We hopen dus allemaal erg op een positieve evolutie!”

De activiteiten afgelopen werkjaar raakten uiteraard overschaduwd door het virus. “We hebben ons zo goed mogelijk georganiseerd de afgelopen maanden. De oudere leden trokken vaak naar het Blauwhuispark voor de activiteit terwijl de jongere kindjes hier bleven spelen op de Tuinwijk”, leggen de dames uit.

“Normaal starten wij op zondag altijd met een openingsspel in grote groep, maar dit jaar heeft dit nog geen enkele keer kunnen plaatsvinden. Het is dus ook voor ons wel aanpassen, maar het lukt. Vervelend is gewoon dat de maatregelen zo vaak veranderen. De ene keer mag je met een groep van 25 samen spelen, maar de week erop kan het al anders zijn. We mochten een tijdje geen vieruurtje geven of vergaderen met de leiding en dan mag dat plots even wel en dan weer niet meer… Het is niet gemakkelijk om dat allemaal bij te houden, maar we doen ons uiterste best. Momenteel mogen we weer gewoon samen vergaderen en daar zijn we wel heel blij om. Online vergaderen met de leidingsploeg lukt wel, maar het is toch veel moeilijker en het is niet zo aan ons besteed.”

De Chiromeisjes zijn best een grote groep. “We zijn met veel, maar de afgelopen maanden kwamen lang niet alle leden naar de activiteiten. Dat lag natuurlijk aan de regel van één hobby per kind. Wij hebben dat zelf niet gecontroleerd want we rekenen daarvoor op de ouders en de jongeren zelf. Heel veel kindjes en jongeren bleven toch weg”, weet Britt. “Ergens is dat ook logisch natuurlijk. Als ouders bijvoorbeeld een jaar dansles betaalden, dan is het normaal dat ze de kinderen daarheen sturen. Chiro kost een pak minder per jaar en is ook wat vrijblijvender. Maar het blijft jammer. We hopen heel erg dat we snel weer normaal met elkaar kunnen omgaan en kunnen ravotten!”

Financiële domper

Toch bleven de meisjes niet bij de pakken zitten. “We hebben er echt wel een fijn jaar van gemaakt. We hebben een poging gedaan om alternatieve activiteiten te organiseren en zo. Financieel is het natuurlijk heel wat minder geweest dit jaar. We hebben een aantal financiële acties gedaan, maar er zit toch minder in de kas in vergelijking met een normaal werkjaar. Normaal verkopen we makkelijk 1.500 bloemetjes bijvoorbeeld, maar dit jaar bleven we steken op 300 omdat onze deur-aan-deurverkoop niet mocht.”

“Onze spaghetti-avond brengt anders ook wel heel wat op, maar omdat we dit keer enkel saus konden verkopen, konden we geen bar openen. Dat scheelt een pak in de inkomsten. Sommige ouders blijven al eens plakken en dat brengt heel wat meer op natuurlijk. Gelukkig sprongen we de afgelopen jaren slim om met onze centen, maar het is toch een beetje een streep door de rekening. We hopen dus op beter”, besluit het duo.

(MV)