Tweesterrenchef levert nu aan huis: “Ik ben blij als een klein kind bij elke bestelling”

Woensdag 18 maart had de grote heropening van toprestaurant Bartholomeus op de Heistse zeedijk moeten worden. Het werd echter een van de lange dagen in coronatijden in de plaats. Chef Bart Desmidt bleef niet bij de pakken zitten en begon een tijdelijke traiteurdienst. “Deze crisis geeft me nog meer zin om te koken. Ik help de mensen en zij mij.”

Half december gingen de deuren van tweesterrenzaak Bartholomeus dicht. Zaakvoerders Bart en Sandra waren na een kwarteeuw toe aan een nieuw concept. Na drie maanden verbouwen en wat persoonlijke rust zouden de batterijtjes weer opgeladen zijn, om op 18 maart opnieuw gasten te verwelkomen. Een pandemie en de bijhorende maatregelen gooiden roet in het eten. “Dat was wel even balen want we wilden er weer in vliegen. Na een week lockdown heb ik tegen Philip (Vandamme, zijn rechterhand, red.) gezegd: zouden we geen traiteurdienst proberen? We zijn erin gevlogen en ondertussen hebben we zelfs al bestellingen moeten weigeren omdat onze ingrediënten op waren. In een week tijd is ons aantal verdubbeld.”

Geeft het ook een speciaal gevoel omdat je er mensen mee helpt in crisistijd?

“Absoluut. We werken van ‘s morgens 6 uur tot ‘s avonds 18 uur. In de ochtend koken we volop, rond de middag starten we onze ronde met een koelwagen. Ik ben heel blij om dit te mogen en te kunnen doen. We gaan van deur tot deur en iedereen is content. Mijn klanten helpen mij, want ik kan werken, en ik hen want ze kunnen van ons eten genieten.”

Hoe letten jullie op jullie eigen veiligheid?

“We hebben een masker op en handschoenen aan. We desinfecteren voortdurend en blijven ver weg van de mensen. Als je de hele tijd aanbelt aan deuren, begin je wel na te denken of je goed bezig bent. Zo blijf je ook voorzichtig. Of ik zelf risicopatiënt ben met mijn kankerverleden? Dat denk ik niet. Ik word goed opgevolgd door mijn dokter. Dat komt wel goed. Hij heeft al één keer mijn leven gered, als het nodig is zal hij dat nog wel eens doen zeker? (lacht) Als ik iets voel, zal ik stoppen. Maar wat ik op dit moment voel, is adrenaline. En geluk. Omdat ik mag koken en iedereen positief is. Ik voel me precies een klein kind. Iedere bestelling maakt me gelukkig.”

Geeft deze periode je eigenlijk nog meer zin om te koken?

(resoluut) “Absoluut, echt de waarheid. Dat geeft je een boost. Het is veel werk, maar we beleven er veel plezier aan. Ik help mijn leveranciers ook op deze manier. Een Belg die in de Bourgognestreek woont bijvoorbeeld, hij heeft een boerderij met Bressekippen. Hij wist er geen weg meer mee. Geef er mij maar dertig, ik zet ze wel op mijn menu, zei ik hem. In Moerkerke mocht een boer extra lammen voor mij slachten. Iedereen zit zo weer in een rush. Dat is plezant.”

Je bent heel positief. Doet het ook pijn dat je de zaak niet opnieuw hebt kunnen openen?

“Tuurlijk. Na drie maanden wachten, keken we ernaar uit. Maar ondertussen leven we en blijven we bezig. Ik ben niet negatief. Ik schat dat we op 1 juli het restaurant zullen kunnen openen. We hebben veel reservaties moeten annuleren, maar ik heb er vertrouwen in dat de mensen opnieuw zullen komen. Als je je best doet in het leven, komt alles goed.”

Wat ga je anders doen als de coronacrisis voorbij is?

“Ik weet het niet. Ik ben al altijd ingesteld zoals ik nu bezig ben en dat zal zo blijven. Misschien is dit alles niet slecht voor de jeugd, zodat ze weer met hun voetjes op de grond belanden. Mijn zoon van 16 weet wel wat ik bedoel. Hij werkt nu in de tuin en ik verplicht hem om thuis meer te studeren. Tot 11 uur in je pyjama zitten, heeft geen zin. Heeft hij niets te doen? Dan leg ik desnoods een lijstje klaar. Ik heb hem uitgelegd dat we in een crisis zullen belanden en we ons verstand zullen moeten gebruiken. Ik ben alvast blij dat ik 25 jaar gespaard heb. En dat ik nu weer kan werken. Je kunt je gras niet blijven afrijden. Een doel hebben en werken, dat maakt een mens gelukkig.”