Torhoutse SP.A-voorzitter: “Armoede en eenzaamheid raken mij bijzonder hard”

Femke Verhoye verdedigt als voorzitter van de Torhoutse SP.A-afdeling het socialistische gedachtegoed. Het mag dus niet verbazen dat sociale ongelijkheid haar tegen de borst stoot. In onze reeks Interne Keuken laat ze in haar binnenste kijken. “Armoede en eenzaamheid raken mij bijzonder hard. Helaas vallen die twee al te vaak samen.”

“Het doet me pijn als ik hoor dat duizenden mensen de feestdagen moederziel alleen moeten doorbrengen. Enkele weken geleden las ik ergens dat we aan de eeuw van de eenzaamheid bezig zijn. Ik vind dat onaanvaardbaar in een maatschappij waarin er tal van mogelijkheden bestaan om contact te maken. En dan nog in een land dat tot de meest welvarende van de wereld behoort. Ik hoop dat we er met z’n allen de eeuw van de verbondenheid van kunnen maken. Ik besef maar al te goed dat de politiek, zowel lokaal als bovenlokaal, daar een prominente rol in te spelen heeft.”

Strijden tegen ‘het zijn allemaal zakkenvullers’

“Hoe belangrijk ik de politiek ook vind, ik koester geen ambitie om een mandaat uit te oefenen. Ik wil wél dat onze socialistische partij zo sterk mogelijk wordt, zodat onze idealen gerealiseerd kunnen worden. Ik ben in mijn vrije tijd intensief met de politiek bezig. Dat gaat van vergaderingen leiden, teksten schrijven en vragen van mensen beantwoorden tot studies analyseren en de beleidsbeslissingen in binnen- en buitenland onder de loep nemen.”

“Ik hoop op de eeuw van de verbondenheid”

“Helaas word ik, net als andere politiek geëngageerde personen van eender welke strekking, geregeld geconfronteerd met populistische uitspraken, zoals de bekende holle aanklacht: het zijn allemaal zakkenvullers . Een fabeltje dat ik met klem wil ontkrachten. Zeker op lokaal niveau is de overgrote meerderheid van de politieke wereld er totaal niet mee bezig om geld op te strijken. Binnen onze Torhoutse SP.A-afdeling tellen we vijf mensen met een bezoldigd mandaat, maar daarnaast heb je minstens dubbel zoveel bestuursleden en een heel pak medewerkers die zich volkomen gratis inzetten. En toch moeten we ons almaar verdedigen tegen dergelijke ongefundeerde uitspraken.”

“Ik vind het terecht dat de politici gewikt en gewogen worden, want dat is eigen aan een democratie. Maar de kritiek moet gestoeld zijn op feiten. Jammer genoeg groeit de groep mensen die afhaakt van de politiek. Velen hebben het gevoel dat ze geen inspraak hebben. Nochtans zijn er nooit eerder zoveel kanalen geweest om je mening te geven aan de politici.”

Geen binnenfretter, maar het hart op de tong

“Ik vind dat ik positief ingesteld ben. Ik zoek altijd naar oplossingen. Ook probeer ik zoveel mogelijk vooruit te denken en daarnaar te leven. Ik ben geen levensgenieter in de betekenis van een flamboyante levensstijl hebben, maar kan genieten van alle kleine dingen die op mijn pad komen. Ik ben heel dankbaar voor de gekregen kansen en ben er mij van bewust dat het er meer zijn dan bij sommige mensen. Ik probeer die kansen maximaal te benutten door hard te werken en me in te zetten voor anderen.”

“Ik ben geen binnenfretter . Ik heb het hart op de tong en pieker zelden. Wat niet wegneemt dat mijn hersenen vaak overuren draaien en ik weinig slaap. Ik voel me doorgaans veel beter met pakweg vijf dan tien uur slaap. Ik lees tot in de late uren en ben in de vroege ochtend weer paraat om de digitale kranten door te nemen.”

“Rust en beweging gaan hand in hand. Enerzijds lees en schrijf ik graag en doe ik aan yoga, een prima kalmeringsmiddel. Maar anderzijds ga ik met plezier bij zonsondergang joggen in Groenhove met muziek in de oren. Bekentenis: als ik thuis even alleen ben, vind ik het een guilty pleasure om te dansen. En heus niet op de tonen van Beethoven (lacht). Dat is voor mij de ideale pauze tussen twee online videomeetings in.”

Mensen moeten waardig oud kunnen worden

“Ik heb moeite met mensen die discrimineren, anderen veroordelen en/of hun machtspositie misbruiken. Ook onmenselijke situaties storen me enorm. Mijn grootouders waren 65 jaar getrouwd en onafscheidelijk, maar ze hebben hun laatste maanden niet samen kunnen doorbrengen. Mijn opa had Alzheimer en mijn oma kon als gevolg van kanker niet langer voor hem zorgen. Hij stond op de wachtlijst, maar er was voor opa helaas nog geen plaats in het lokale woonzorgcentrum. Samen in een rusthuis verblijven, kon sowieso niet. Oma heeft opa in de laatste weken van zijn leven nog amper één keer gezien. Zoiets is voor mij een drijfveer om aan politiek te doen. Koppels moeten in de beste omstandigheden samen waardig oud kunnen worden.”

Gelijkheid man-vrouw nog niet bereikt

“Ik waardeer mensen die tegen de stroom ingaan en opkomen voor anderen, ook ten koste van zichzelf. De naam van mijn helden vind ik zelden in de media. Ze zijn aan de slag in woonzorgcentra en ziekenhuizen en ik vind hen op mijn werk, tussen mijn vrienden, in mijn straat en mijn familie.”

“De gelijkheid man-vrouw is nog altijd niet verworven. Al merk ik wat scheurtjes in het glazen plafond, toch is het niet gebroken. Zo neemt binnen de academische wereld het percentage vrouwen af naarmate je hoger op de ladder klimt. Als vrouw word je geacht nagenoeg perfect te zijn als het om topfuncties gaat, anders word je niet als competent beschouwd. Toen Kamala Harris in de VS als vicepresident werd aangekondigd, ben ik ’s nachts opgebleven om haar speech live te horen. Ik was er oprecht door ontroerd.”

Al sinds haar 12 jaar vegetariër

“Gelukkig heb ik een keukenprins in huis, want een keukenprinses kun je me niet noemen. Ik kan goed wortelpuree maken, maar voor de rest laat ik het koken liever aan Peter over. En aan de microgolfoven.” (lacht)

“Ik lust zowat alles. Ik heb geleerd dat je je bord dient leeg te eten. Mijn ouders zijn opgegroeid in grote gezinnen, waar voedselverspilling uit den boze was. Ik ben wél sinds mijn 12de vegetariër. Een bewuste keuze om de impact op het milieu te verminderen. In die tijd was zoiets ongewoon, dus stuitte ik op onbegrip en kwam ik weleens met honger van tafel.”