Tim Lefever (42) is de trotse voorzitter van Grensrock, hét gratis festival bij uitstek in de regio. Wij blikken samen met hem even vooruit op de komende editie, het voorzitterschap en de toekomst van Grensrock. Druk druk druk? “De laatste week voor het festival is mijn vrouw een week Grensrock-weduwe”, lacht de Menenaar.
Hoe hebben Grensrock en Tim Lefever elkaar gevonden?
“Ik heb altijd wel iets gedaan in Menen en ben hier ook geboren en getogen. Toen ik op mijn vijftiende in de Chiro van Menen ging, is er een hele wereld voor me opengegaan. Ik ben van alles beginnen te doen en heb heel wat mensen leren kennen. In 2002 ben ik dan in het team van Grensrock gerold. Ik was toen al een paar keer naar Werchter geweest en begon de muziekkriebel wel te voelen. Voordien had ik dat iets minder. Ik ben ook geen moeilijk mens op vlak van muziek. Ik luister naar bijna alle genres. Eerst was ik bij Grensrock actief in de logistiek, later werd ik steward. Vanaf 2007 zat ik in het bestuur op vraag van de vorige voorzitter en in 2018 ben ik zelf voorzitter geworden. Het werd me gevraagd en ik zag dat wel zitten. Ik doe het ook gewoon heel graag.”
Stoppen zit er dus nog niet in?
“We bekijken de werking sowieso jaar per jaar, maar momenteel zie ik niet in waarom ik zou stoppen. Zeg natuurlijk nooit nooit, maar er zou al iets serieus moeten gebeuren vooraleer ik ermee stop.”
Voorzitter zijn is wel wat werk, toch?
“Ze zeggen thuis soms: “Je zou beter een flexijob doen. Je gaat er meer mee verdienen.” Er kruipt echt wel veel tijd in, maar het is leuk om te doen. Zeker de laatste week voor het festival is het druk. Dan is mijn vrouw Grensrock-weduwe voor een week. (lacht) Na Grensrock ga ik zelfs speciaal op reis, maar dan nog ben ik ermee bezig. Het lukt echt niet om een week niet met Grensrock bezig te zijn. Het is ook gewoon leuk dat je het kan doen voor Menen, hé. Je ziet ook dat de mensen hier ermee bezig zijn en er zelfs naartoe leven. Als ik op café of restaurant ga, dan gaat het altijd over Grensrock. Dat is leuk, hé! (benadrukt) Het is ook altijd positief. Dat zijn dan soms tips voor de line-up. Ik sta ook open voor zo’n gesprekken.”
Hoe komt Grensrock eigenlijk precies tot stand?
“We zitten met een goede organisatie van in de kern zo’n tien mensen. Iedereen weet perfect wat hij moet doen. Ik werk zelf een beetje overkoepelend. Ik zorg dat iedereen goed mee is en goed werkt en ben ook de schakel tussen het bestuur en de verantwoordelijken.”
En niet onbelangrijk: Grensrock is en blijft een gratis festival. Zal dat zo blijven?
“Kijk, we proberen dat aan te houden. Zolang we sponsors vinden, lukt dat. Dit jaar hebben we zo’n 200 sponsors, vooral lokale. De bedrijven in de buurt geloven er dus in. Die komen soms zelfs naar ons om te vragen of ze mogen sponsoren, de omgekeerde beweging dus.
“Het lukt me echt niet om een week niet met Grensrock bezig te zijn, zelfs op vakantie niet”
We hebben ook 340 medewerkers, allemaal vrijwilligers. Zolang die aan boord blijven, kan Grensrock gratis blijven.”
En dat lukt dus?
“Soms is het wel eens zoeken naar vrijwilligers, maar we komen er. De afgelopen jaren hebben er een aantal mensen zich op het laatste moment nog aangeboden om toch vrijwilliger te zijn, terwijl ze normaal gezien als bezoeker zouden komen. Dat is mooi om te zien. Je moet er wel voor zorgen dat niet alle bierdrinkers achter de bar staan.” (lacht)
Tijdens het festival ben jij ook de eindverantwoordelijke. Is dat stresserend?
“Ik loop de hele tijd rond. Ik wil eventuele problemen zelf zien en het direct kunnen bespreken. Ik zou me ook kunnen verstoppen, maar dat kan ik niet. Ik vind die dagen op zich trouwens niet zo stresserend. Maar als ik achteraf op Grensrock terugblik, dan weet ik meestal niet meer zo goed wat er gebeurd is. Mensen komen me dan vertellen dat een bepaald optreden heel goed was, maar ik herinner me het niet meer. Omdat ik met zoveel tegelijk bezig ben, sla ik minder op. Sommigen vragen me dan of ik dat niet jammer vind. Eigenlijk is het voor mij al geslaagd als alles goed kan voorbijgaan en we achteraf al die positieve commentaren horen.”
Over die optredens: jullie proberen ook telkens wat lokaal talent op het podium te krijgen. Is dat dit jaar opnieuw gelukt met Chevalski en ZLDR?
“Jazeker. De programmatie wordt wel door Bert Callewaert gedaan, in samenspraak met het bestuur. Elk jaar probeert hij wel een lokale band erbij te krijgen en dit jaar hebben we er zelfs twee.”
Wat is je persoonlijke favoriet van de line-up voor 2024?
“Ik ben een fan van Black Box Revelation en de lokale groepen, maar het hoogtepunt zal toch wel Ozark Henry in Harmony zijn. Hij gaat namelijk samen met zo’n 60 mensen van onze lokale harmonie in concert. Dat wordt logistiek ook een heel gebeuren, maar je merkt dat het hier echt leeft en dat de mensen ernaar uitkijken.”
En nu nog hopen op goed weer dit jaar!
“Dat zou eigenlijk geen probleem mogen zijn. Sinds een paar jaar gaan we jaarlijks op bedevaart naar de basiliek van Dadizele om goed weer te vragen op Grensrock. Sinds we dat zijn beginnen te doen, is er altijd zon geweest tijdens het Grensrockweekend.” (lacht)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
