Tijs werkt in Colruyt: “Het systeem van de proevertjes zullen we moeten herdenken”
Ze hebben het vaak hard te verduren gekregen. De hamsteraars overspoelden de eerste dagen van de coronacrisis hun kassa’s. Ook nu het virus wijdverspreid is, blijven de winkelbedienden van Colruyt zonder verpinken in de frontlinie staan. Kuurnenaar Tijs Vanwynsberghe (25) is een van hen. “Sommige collega’s zijn wat stiller dan anders, maar uiteindelijk willen we er zijn voor onze klanten. Altijd met de glimlach.”
Hij begon er als jobstudent en amuseerde zich er zo dat hij na zijn diploma-uitreiking in september vorig jaar een vast contract tekende, zij het wel op tijdelijke basis. Normaal zou Tijs Vanwynsberghe (25) op dit moment op stage in het buitenland vertoeven, maar die werd door de coronacrisis voorlopig on hold gezet. En dus bleef hij nog wat langer aan de slag in het grote Colruyt-filiaal langs de Ringlaan in Kuurne. “Natuurlijk was ik nu liever aan die stage begonnen, maar het is nu zo. Hier kunnen we het ook leuk maken, ondanks alles.”
Hoe waren die eerste dagen voor jullie? Nog voor de maatregelen werden aangekondigd en iedereen snel-snel van alles en nog wat wilde inkopen?
“Die hamsteraars. Tja.. Dat was wel bijzonder. (lacht) Je komt aan op het werk en ziet die overvolle parking. Mensen waren zelfs aan het aanschuiven, te wachten om toch maar een parkeerplaatsje te vinden. Dan weet je meteen: dit wordt een pittig dagje. Maar ik moet eerlijk zeggen, voor mij werkte die drukte op de een of andere manier wel motiverend. De tijd vliegt voorbij. Voor je het weet, is het voorbij sluitingstijd, maar sta je nog altijd vollenbak te scannen.”
“Ervaren collega’s – wij noemen hen soms met een knipoog onze veteranen – gaven ook aan nog nooit zoiets te hebben meegemaakt. Op sommige momenten was het echt gekkenwerk. De verkoopcijfers van oudejaar en Kerstmis, traditioneel twee enorme pieken, zijn toen gesneuveld. Dat geeft misschien een beeld van de situatie.”
Wordt er nog altijd gehamsterd?
“Veel minder. Mensen zien naar Colruyt komen nu bijna als een uitstapje. (lacht) Ze weten ook dat het, door alle voorzorgsmaatregelen, wat meer tijd zal vragen dan gewoonlijk. Van beperkingen op hoeveelheden is bij ons in Kuurne amper sprake. De winkelverantwoordelijke schat dat zelf in, naargelang de eigen stock. Wij kunnen aan de kassa trouwens aan klanten vragen of 12 pakken wc-papier of 30 pakken pasta écht nodig is. Verplichten om het terug te leggen, kan niet. Maar we mogen zeker het gesprek aangaan.”
Voelen jullie respect voor jullie werk?
“Als ik kijk naar hoe de meeste klanten met ons omgaan, wel. Zeker nu de immense drukte weg is en er een aantal goede maatregelen qua bescherming zijn genomen. Het afstand houden zit er bij de meeste mensen ondertussen goed in. Ook het wachten in de rij beneden zodat er slechts een beperkt aantal mensen in de winkel is, loopt naar mijn gevoel goed.”
“Sommigen waren wat bitsiger in het begin, begrijpelijk. De hele situatie roept vragen op”
“Zo goed als iedereen heeft nu wel door hoe serieus het is. We moeten ons allemaal aanpassen. Voor de ene loopt dat wat vlotter dan voor de andere. Sommigen reageerden in het begin wat bitsiger, maar dat kan ik wel begrijpen. De hele situatie roept nu eenmaal vragen op.”
Leeft er een zekere angst om besmet te raken onder collega’s?
“Ook hier: de ene gaat er anders mee om dan de andere. Er zijn mensen die én handschoenen én een mondmasker dragen. Uit eigen initiatief. De directie stelt beschermingsmiddelen ter beschikking, maar legt niets op. Persoonlijk ben ik niet bang om ziek te worden. Ik denk dat we de risicogroepen zo goed mogelijk moeten proberen te beschermen en als maatschappij tegelijk een zekere immuniteit moeten creëren.”
“Er zijn bij mijn weten nog geen collega’s in Kuurne ziek geworden. Hout vasthouden dat dat zo blijft natuurlijk. De meesten onder ons proberen zo normaal mogelijk voort te doen. Je merkt wel dat sommige wat stiller zijn of wat minder goesting hebben om aan de kassa te staan, maar we doen het wel. Voor onze klanten. En jawel, altijd met de glimlach.” (lacht)
Wat denk je dat je anders zal doen na de coronacrisis?
“Handhygiëne zal nog belangrijker worden. Het systeem van een beperkt aantal klanten in de winkel, is volgens mij een piste die het onderzoeken waard is. Ik weet niet hoe de leiding daarover denkt, maar in mijn ogen winkelt het een stuk aangenamer. Het systeem van de proevertjes en degustaties zullen we volgens mij dan weer moeten herdenken. Ik denk niet dat we dat kunnen volhouden zoals het vroeger was. Uiteindelijk zal iedereen en elk bedrijf na de crisis de analyse moeten maken. Dan zal je zien dat een aantal zaken van nu best behouden kunnen blijven.”
Tijs Vanwynsberghe is 25 jaar en woont in Kuurne. Hij heeft nog twee jongere broers, Willem (23) en Vic (20). Tijs studeerde in september vorig jaar af als master biologie aan de KU Leuven. Hij begon zijn carrière bij Colruyt als jobstudent en tekende na zijn afstuderen een vast contract. Normaal gezien tot eind vorige maand, maar door de coronamaatregelen viel zijn geplande buitenlandse stage in het water en blijft hij voorlopig wat langer aan de slag bij Colruyt. p>
Deuredoeners
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier