Ter Wielewalle, een boerderij waar iedereen voor elkaar zorgt

Marleen Dendoncker bewijst elke dag opnieuw dat een boerderij meer kan zijn dan een landbouwbedrijf. In Ter Wielewalle biedt ze een waaier aan mogelijkheden aan voor mensen om elkaar te ontmoeten én voor elkaar te zorgen: in hun schuur wordt gefeest, vergaderd en gespeeld, maar vinden kwetsbare zielen net zo goed rust.

Middenin de uitgestrekte Pittemse velden vinden we Ter Wielewalle op een zonovergoten namiddag. Geen gewone boerderij, is al meteen duidelijk. In en rond de knap gerenoveerde, imposante schuur spelen ruim twintig kinderen. Ze hebben er die ochtend cupcakes gebakken, spelen in de zandbak en kijken met amper te temperen enthousiasme uit naar het moment waarop ze de geitjes gaan voederen. Marleen geeft enkele zorggasten – kwetsbare jongeren die bij haar een zinvolle dagbesteding vinden – instructies, luistert en troost tussendoor kleintjes met dorst of andere beslommeringen. Geen moment wankelt haar geduld. “Ik hoor het wel vaker inderdaad”, lacht ze, “dat ik rust uitstraal. Maar ik doe dit zo graag dat geen moeite me te veel is.”

En Marleen neemt wel degelijk veel hooi op haar vork. Samen met haar man Bart Verhelle, met wie ze in 1993 trouwde, zette ze het gemengd landbouwbedrijf van zijn ouders verder. “Maar een boerderij runnen, is een vrij geïsoleerde bezigheid, het leven en werken kan er eenzaam zijn, en ik ben iemand die van sociaal contact houdt”, schetst ze. “Dus toen in 2004 het concept van de zorgboerderijen in Vlaanderen werd opgestart, was ik meteen geïnteresseerd. Het boerderijleven in combinatie met de natuur leek voor mij de ideale manier om kansen te bieden aan kwetsbare jongeren.”

Op een zorgboerderij krijgen mensen met een beperking, met psychische problemen, maar ook jongeren die het moeilijk hebben thuis of op school of mensen met een burn-out, in samenspraak met de zorgboerin een passende dagbesteding, daarbij rekening houdend met hun interesses. Er is hier ook mogelijkheid om op time-out te komen voor meerdere dagen met verblijf. “Ze komen hier tot rust en helpen bij het verzorgen van de dieren en planten, oogsten en planten van groenten, onderhoud in de tuin, … Ter Wielewalle was één van de pioniers met als motivatie ‘geweune geiren doen’, aldus Marleen.

Vragen staat vrij

Marleen staat open voor elke zorgvraag. Flexibiliteit is een sleutelwoord in de werking van haar zorgboerderij. “Mensen op zoek naar een plek om op dagbesteding te komen krijgen hier vrij snel toegang en komen niet op een wachtlijst te staan. Ze moeten wel tot een zekere zelfstandigheid in staat zijn omdat we nog steeds een actief landbouwbedrijf zijn . Toch zijn ook altijd mogelijkheden bespreekbaar voor mensen en groepen die intensievere zorg nodig hebben om op daguitstap te komen met hun eigen begeleiders.”

Maar het succes van de zorgboerderij groeide de opvangmogelijkheid van Ter Wielewalle stilaan boven het hoofd. Tot voor twee jaar ving het gezin alle gasten op in hun eigen woning, maar dat bleek niet langer houdbaar. Daarom werd een oude schuur naar hedendaagse comfortnormen gerenoveerd en ontstond een nieuwe ontmoetingsruimte . Het werd een mooie, open ruimte die in eerste instantie bedoeld is voor de zorggasten, maar waarin nu ook kinderen met of zonder zorgvraag opgevangen worden tijdens boerderijkampen. De nieuwe schuur biedt ook ruimte aan bedrijven, verenigingen, families of vriendengroepen om er samen te komen. Bovendien vragen ook scholen regelmatig een bezoek aan en zelfs woonzorgcentra. “Een heel divers publiek, dat maakt dit ook zo plezant”, meent Marleen.

Positief effect

Tegelijk met de renovatie van de schuur investeerden Marleen en Bart ook in een knuffelschuur en evenwichtsparcours voor de zorggasten en kinderen mede mogelijk gemaakt dankzij LEADER : Europees Landbouwfonds voor Plattelandsontwikkeling. Het project is ingebed in een heerlijke tuin. “Die ik ook zelf onderhoud inderdaad”, lacht Marleen terwijl we doorstappen richting geitjes.

Het boerderijleven kan eenzaam zijn, de zorgboerderij zorgt voor meer sociaal contact

Twee jonge meisjes begeleiden elk een rij kinderen tot bij de weide. Een van hen is de Rumbeekse Elise (14) die regelmatig een handje komt toesteken in Ter Wielewalle. “Ik heb een moeilijke tijd achter de rug. Het lukte me niet zo goed, school en zo… Mijn mama had over deze zorgboerderij horen vertellen, en omdat ik graag met dieren bezig ben, nam ze contact op met Marleen. Sindsdien kom ik hier wat helpen, om de dieren te verzorgen of om de kindjes te begeleiden bij de boerderijkampjes. En dat doet mij echt goed”, klinkt het schuchter maar overtuigd.

Marleen beaamt: “Niet alleen de rust en de dieren doen mijn zorggasten goed, ik merk ook dat het contact met de kinderen positief werkt. Door met hen bezig te zijn, voelen deze jongeren zich zelf minder het voorwerp van zorg. Ze ontdekken dat ze zelf iets kunnen betekenen voor anderen. Al zijn er ook zorggasten voor wie dat contact dan weer te prikkelend is en liever meehelpen bij de boerderijtaken. Een duidelijke communicatie is hier van groot belang. Maar het werkt, en dat geeft mij dan weer zin en energie om door te gaan. “De dankbaarheid van de zorggasten en de ouders is het mooiste geschenk.”

En Marleen blijft dromen. Zo is er nu een huifkar in de maak om zorggasten en kinderen af te halen van school of instelling en te laten genieten van het platteland. “We denken ook nog aan alpaca’s, en willen nog meer inzetten op training van onze dieren. We willen de ingeslagen weg verder blijven bewandelen om nog meer mensen met elkaar te verbinden.”

Meer info op www.terwielewalle.be