De Oxfam wereldwinkel, de 11.-trail en de verbondenheid tussen Roeselare en het Afrikaanse Dogbo, in al die organisaties kom je Stefaan Devarrewaere tegen. We spraken hem net voordat hij naar Benin afreisde waar hij in Dogbo zal helpen met enkele projecten.
Wie is Stefaan Devarrewaere?
Geboren in Roeselare op 30 april 1969 en er ook opgegroeid. Gehuwd met Mieke Bostyn en twee kinderen: Josse (25) en Senne (18).
Opleiding en job
Lager onderwijs in de Stedelijke Basisschool Beekkwartier, middelbaar in het College (WB) en dan maatschappelijk werk in Kortrijk (Ipsoc). Vervolgens nog een jaar sociale agogiek in Gent vooraleer in 1993 burgerdienst te doen. Vanaf 1994 coördinator van de Oxfam wereldwinkel Roeselare.
Vrije tijd
Alle projecten uitwerken zoals reizen organiseren, samen zijn met het gezin, volleybal.
Jij had als kind ook al een sterk sociale inslag?
“Dat speelde inderdaad al relatief vroeg in mijn leven. Ik was lid van de chiro van de Godelieveparochie tot en met de rakkers. Daarna trok ik naar de BJN of de Belgische Jeugdbond voor Natuurstudie. Nu is dat de JNM of Jeugdbond voor Natuur en Milieu geworden met hun lokaal naast Flink en Fris. Ik was betrokken bij de BJN tot ik ongeveer twintig jaar was maar enkele jaren daarvoor stond ik met enkele vrienden ook al aan de wieg van een KAJ-groep.”
“En van mijn vijftien verkocht ik al stiften en wenskaarten voor 11.11.11. en ja, dat gebeurde deur aan deur (lacht).”
“Ik heb dat van mijn ouders geleerd. Dat waren allebei zeer geëngageerde mensen in middenveldorganisaties zoals de KAJ, de KAV en later OKRA. In het College volgde ik Wetenschappelijke B en je mag me zeker als ‘positief tegendraads’ bestempelen. Het PMS zei me dat ik geen hogere studies zou aan kunnen met uitzondering van het priesterschap en ik wilde natuurlijk hun ongelijk bewijzen. Ik studeerde maatschappelijk werk in Kortrijk.”
Als hogeschoolstudent kreeg je veel te maken met de Oxfam wereldwinkels?
“Al veel vroeger! Ik ben al klant van de Oxfam wereldwinkel van in het tweede middelbaar in 1983. Het was de periode van de badges op de jassen en truien en ik droeg steeds een badge met ‘Atoomenergie? Neen, bedankt’ op. Een leerkracht van mij pakte die badge af telkens dat we les kregen van hem. En iedere keer kocht ik een nieuwe. Ik heb het je al gezegd: positief tegendraads (lacht).”
“Het imago van slechte wijn bleef lang hangen”
“Maar het klopt dat ik als hogeschoolstudent meer en meer betrokken raakte bij de wereldwinkel. In het eerste jaar Ipsoc maakte ik er al een groepsproject rond en kreeg ik een stageplaats in de wereldwinkel in Antwerpen. Ook in het derde jaar deed ik stage in de Oxfam wereldwinkel en ik maakte er ook mijn thesis over.”
Zelfs je burgerdienst kon je in de Oxfam wereldwinkel in Roeselare doen?
“Ja, en wanneer mijn jaar burgerdienst bijna was afgelopen, vroeg men mij of ik geen coördinator van de Roeselaarse winkel wilde worden. En ik zit hier 30 jaar later nog.”
Kocht je zelf de eerste producten van de wereldwinkel?
“Ja, maar ik besef zeer goed dat die eerste producten kwalitatief ondermaats waren. Het vroeg een zeer grote inspanning om die producten te verkopen én te proeven. Onze eerste wijnen kwamen uit Algerije en Portugal en waren echt niet lekker. We hebben dat imago van slechte wijn heel lang meegesleept.”
Bij 11.11.11. zijn jullie enkele jaren geleden gestart met een urban trail. Een voltreffer?
“Ja, en er zit nog geen sleet op want de voorbije editie was ook volledig uitverkocht. We hebben nog geen officiële evaluatie gedaan maar er was na afloop heel veel enthousiasme bij het kerncomité om ook volgend jaar opnieuw een 11.-trail te organiseren.”
Ook in het Afrikaanse Dogbo in Benin ben je geen onbekende?
“In 2010 ben ik er voor het eerst geweest met een delegatie van de stad in mijn hoedanigheid als voorzitter van de Mondiale Raad. Roeselare had gekozen om een stedenband op te zetten en al snel wisten we dat het een stedenband met een Afrikaans land zou worden. De vluchten zijn relatief kort, we kunnen communiceren in het Frans of Engels en er zijn geen tijdverschillen.”
Naast de stedenband is er ook een vzw actief waarbij je bent betrokken?
“Tijdens onze reizen werden we telkens aangeklampt en gevraagd om concrete hulp. De stedenband wordt aangestuurd door de administraties op gemeentelijk vlak en werkt met Vlaamse en federale budgetten. Daar is geen ruimte om lokale initiatieven uit te werken. Daarom hebben we beslist om naast die stedenband de vzw D. O. G. B. O Dogbo op te richten die ginder meewerkt aan concrete projecten en die ook financieel ondersteunt. Daarbij leggen we vooral de focus op het helpen van kinderen of zwakkeren in de samenleving. Ondertussen reis ik zo’n drie keer per jaar naar Dogbo en het voelt telkens een beetje als thuiskomen wanneer ik voet op de grond zet in Benin.”
Je hebt nog nooit de stap gezet naar een politieke partij?
“Ik heb een zeer summier arbeidscontract bij Oxfam maar er staat wel in dat ik ten allen tijde politiek neutraal moet zijn. Bij deze kan en moet ik de politieke boot afhouden.”
Loopt alles goed in Roeselare?
“In onze stad merk ik veel betrokken en bewogen inwoners. Maar ik heb angst voor de verspreiding van drugs. Niet alleen trekt het mensen in de criminaliteit, het verwoest ook levens van veel jonge mensen. Dat probleem moet zeer hoog op de politieke agenda staan.”
Rodenbachgesprek
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
