Steeds minder seingevers: voetbalstewards redden Gent-Wevelgem

Liefst 1.600 seingevers zoeken voor 7 wielerwedstrijden op zondag 31 maart. Dit huzarenstukje slorpt de jongste weken alle vrije tijd van Bianca Vanden Bussche (45) op. “Tot zaterdag ben ik er dag en nacht mee bezig. Lange onderhandelingen, tientallen telefoontjes en af en toe een goede ingeving”, zegt ze. “Zo doen we nu ook een beroep op stewards van Club en Cercle Brugge om het parcours te bemannen.”

In samenwerking met de Koninklijke Yperse Wielerclub en de Sasspurters Boezinge organiseert Gent-Wevelgem komende zondag zeven wielerwedstrijden. De Kattekoers, de Katjeskoers, de Grote Prijs André Noyelle en de wedstrijden van Gent-Wevelgem worden op dezelfde dag gereden. En dat betekent dus dat er ook 1.600 seingevers nodig zijn om de 2.014 kruispunten te beveiligen. “Veiligheid gaat boven alles“, zegt Bianca Vanden Bussche, die de zoektocht naar seingevers coördineert. “Zeker na het dramatische ongeval vorige week in Dottenijs ben ik extra strikt. Het is mijn verantwoordelijkheid, dus het moet in orde zijn. Elke minuut van mijn vrije tijd gaat naar de seingevers. Ik lig ervan wakker. En als ik slaap, dan droom ik ervan.”

Zelfs uit Sint-Niklaas

In elke gemeente gaat het er anders aan toe. Soms, zoals bijvoorbeeld in Middelkerke, neemt de sportdienst van de gemeente de zoektocht naar vrijwilligers op zich. “In andere gemeenten hebben we wielerclubs of geëngageerde vrijwilligers die voor ons seingevers ronselen om de kruispunten te bemannen. Die mensen doen dat met hart en ziel. Toch stoten we elke keer last minute op problemen. Begin deze week begonnen de telefoontjes. Bianca, ik heb er twee te kort. Bianca, ik moet er nog twaalf hebben.”

De koers zal sowieso veilig verlopen. Maar tot zondag heb ik bakken stress

Als een volleerd wielrenner rijdt Bianca dan – waar mogelijk – de gaatjes dicht. “Soms kunnen seingevers zich na een doortocht nog verplaatsen naar een ander kruispunt. En soms komt de hulp ook uit heel onverwachte hoek. Iemand wees me erop dat we misschien voetbalstewards konden aanspreken. En dus heb ik naar Club en Cercle Brugge gebeld om hun hulp in te roepen. Zij zullen zondag helpen om het parcours in Torhout te bemannen. Creatief zijn is de boodschap.”

(Lees verder onder de video)

Er komen ook seingeversploegen uit Geraardsbergen, Brakel en Sint-Niklaas om de koers mee in goede banen te leiden. “In totaal trekken we 25.000 euro uit voor de seingevers. Ze krijgen 11 euro voor hun hulp. En als ze op een kruispunt staan met meerdere passages, krijgen ze 6 euro extra per doortocht. Maar als ze van ver moeten komen, onderhandelen ze soms ook over de kilometervergoeding.”

Rivaliteit

Bianca merkt dat het jaar na jaar moeilijker wordt. “De gemiddelde leeftijd van de seingevers ligt tussen de 65 en 75 jaar. Er zit weinig verjonging tussen. Ook praktisch brengt dit problemen met zich mee. In die generatie is nog niet iedereen digitaal mee. Zaterdag moeten we de lijst met de namen en de rijksregisternummers van de 1.600 seingevers bezorgen aan de federale politie. Sommige lijsten komen hier handgeschreven toe. Sommige wel netjes getypt en uitgeprint, maar opgestuurd met de post omdat mailen nog niet lukt. Dan moet ik alle namen een voor een overtypen”, lacht ze. Af en toe steken ook kleinmenselijke drama’s stokken in de wielen. “Wat doe je met een kruispunt op de grens van twee gemeenten? Vooral als de seingeverscoördinatoren van de twee buurgemeenten elkaar niet kunnen luchten…”

De gemiddelde leeftijd van de seingevers ligt tussen de 65 en 75 jaar. Er zit weinig verjonging tussen.

Bianca’s man is oud-renner en parcoursbouwer van Gent-Wevelgem Hans De Clercq. “Hij hoort mij ook voortdurend bellen, zuchten en vloeken. Eerlijk? Ik zet hem zelfs onder druk om zoveel mogelijk de gemeenten te mijden waar het elk jaar opnieuw miserie is”, lacht ze. “En als ik het echt niet meer weet, is hij meestal ook mijn laatste drukkingsmiddel. Bel jij maar eens naar de burgemeester, zeg ik dan. Zijn naam opent nog net iets meer deuren.”

Wat als er dan zondag toch een seingever niet komt opdagen? “Er zijn natuurlijk altijd onvoorziene omstandigheden. Dat kunnen onze mobiele seingevers op de motor normaal opvangen. Als zij zien dat een kruispunt onbemand is, dan stoppen zij. De koers zal sowieso veilig verlopen. Maar tot zondag heb ik bakken stress.”

“91 jaar en seingever? Onverantwoord!” – Hedwig Wittesaele (72), 50 jaar seingever

“Ik ben al 50 jaar seingever en doe zeker 60 koersen per jaar. Ik ken de regels en ik ken mijn job. Doet er een automobilist moeilijk? Vroeger ging ik discussiëren. Nu haal ik gewoon mijn boekje uit en noteer ik de nummerplaat. De politie lost het dan wel op. Vroeger smeten ze dat in de vuilbak. Maar nu niet meer, hoor. Niet alle seingevers doen het voor de koers. Sommigen doen het gewoon voor het geld. Ze laten zich bij twee koersen registreren als seingever en kiezen dan uiteindelijk voor de organisator die het meeste biedt. Dat is spijtig. Seingevers zijn niet makkelijk te vinden. De wielerbond verzekert seingevers maar tot hun 75 jaar. Maar ik zie soms seingevers van 91 op straat staan. Dat is toch onverantwoord! Wacht tot er iets gebeurt. Wie gaat er dan voor opdraaien?” (IN)

“Kom onder de mensen” – Willy Vinck (59), 29 jaar seingever

“Ik doe een achttal koersen per jaar. Je merkt dat organisatoren het moeilijker en moeilijker krijgen om seingevers te vinden. Tussen de seingevers kom je dikwijls dezelfde gezichten tegen en ook bij de supporters zie je vaak dezelfde figuren opduiken. Dat maakt het leuk. Eigenlijk was ik in het begin niet zo’n koersliefhebber. Ik ben pas van de koers gaan houden toen mijn zoon begon te rijden. Ik ben vooral seingever om tussen de mensen te komen. Door mijn invaliditeit werk ik niet, dus zet ik me in als vrijwilliger. Ik help de toeristische dienst van Veurne, ik doe vrijwillig ziekenvervoer en ik ben dus ook seingever. Zondag sta ik ook weer op post voor Gent-Wevelgem. Het is leuk en je helpt de mensen.” (IN)