De sloop van de Paterskerk – voluit de Sint-Antonius van Paduakerk – is begonnen. De klok, die bewaard zal blijven, werd al naar beneden gehaald en straks gaat de echte sloophamer in de kerk. Tegen het bouwverlof moeten de sloopwerken achter de rug zijn. Woonzorgcentrum ‘t Pandje is eigenaar en wil er straks een parkzone aanleggen. “Zo zullen we een groene verbinding maken met de Roeselaarsestraat”, zegt directeur Maarten Dejonghe.
De kerk en bijhorende gebouwen dateert al van rond het jaar 1900. “In 2014 werd de kerk ontwijd en in 2016 konden wij die aankopen. De kerk paalde ook letterlijk aan ons woonzorgcentrum. Het was dus een logische keuze om tot de aankoop over te gaan, zonder dat we toen al concrete plannen hadden.”
Maar die zijn er nu wel. “De groene omgeving is kenmerkend voor ‘t Pandje, maar langs de kant van de Roeselaarsestraat was dat nog niet het geval. In 2019 hadden we al onze nieuwste vleugel in gebruik genomen, waardoor we de oudste gebouwen konden verlaten en tegelijk ook het aantal bewoners van 110 naar 120 zagen stijgen. Door de kerk en onze oudste gebouwen te slopen kunnen we nu rondom rond het WZC een groene zone creëren. Je zal ook volledig rond ‘t Pandje kunnen wandelen, we voorzien ook belevingszones voor onze bewoners en hun bezoekers.”
De sloop van de Paterskerk is in handen van aannemer Pieter-Jan Maeyaert. “Eerst hebben we nog wat voorbereidende werken moeten doen. De elektriciteitscabine die de Paterswijk voorziet van stroom, zat in ons gebouw gekapseld. Die hebben we moeten afbreken, er kwam een nieuwe op onze kosten. Ook de waterleiding die ons woonzorgcentrum bevoorraadt, liep nog door de kerk.”
“In eerste instantie is nu de klok en de bijhorende behuizing naar beneden gehaald, bedoeling is dat die een plaatsje krijgt in ons nieuwe park. Er blijft wel een stuk van de kerk rechtstaan, het achterste gedeelte – de koorzaal – blijft recht. De inrichting daarvan moeten we nog bepalen, maar het kan best zijn dat we dat gebruiken als zaal voor activiteiten met de bewoners. Ook de print van de kerk, van boven gezien een kruis, willen we behouden door met verschillende materialen het park aan te leggen.”
‘t Pandje beschikt al over plannen, maar dat is nog maar een voorontwerp. “Na de zomer zullen we onze omgevingsvergunning indienen. Eens die goedgekeurd is, kunnen we starten met de aanleg.”
Als alles afgewerkt is, zullen de bewoners rond het volledige gebouw van ‘t Pandje kunnen wandelen. “Er komt geen publiek parking aan de kant van de Roeselaarsestraat, die blijft in de Mentenhoekstraat. Ook de personeelsparking blijft langs die kant bereikbaar en we voorzien ook in een fietsstalling. We tellen nu in totaal 90 medewerkers en steeds meer mensen komen met de fiets.”
Het park krijgt niet meteen een publieke functie. “Al kunnen wij wel afspraken maken met de Heilig Hartschool of met de buurt om die af en toe te gebruiken. Maar we moeten ook aan de rust van onze bewoners denken natuurlijk.”
Geschiedenis ‘t Pandje
Het woonzorgcentrum ‘t Pandje werd opgericht in januari 1984. De gebouwen van het klooster van de Minderbroeders Kapucijnen rond het pandhof van het theologieseminarie vormden de locatie. De naam ’t Pandje was geboren.
Het Kapucijnenklooster werd gebouwd in het jaar 1900. Decennia lang werd het bewoond door 60 tot 90 kapucijnen en kende een grote uitstraling. In 1984 zocht men naar een nieuwe, bij voorkeur sociale bestemming van het patersdomein. De eerste van die herbestemming was de oprichting van een kleinschalig ‘huis-met-een hart’ voor een twintigtal zorgbehoevende en bejaarden met dementie. Met succes werd er een renoverende therapie uitgewerkt, bezield door een nieuwe visie en benadering van dementie. In 1993 werd de opvangcapaciteit uitgebreid tot veertig bewoners. De problematische vergrijzing van de bevolking enerzijds en de succesvolle opvangmethode van de instelling anderzijds spoorden ’t Pandje er toe aan om in 2001 een nieuwbouw neer te zetten. De capaciteit steeg hiermee tot 70 kamers. Vandaag is ’t Pandje een woonzorgcentrum van 120 bewoners. “Er verblijft hier nu een mix van zorgbehoevende en demente bejaarden. We ervaren dat als een verrijking.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier