Philiep (59) is de Krak van Ieper: “Het is mijn roeping om andere mensen te helpen”

De Lovie, het Jan Yperman Ziekenhuis, de gevangenis van Ieper, de kapel van Frezenberg,… Alle organisaties waar Philiep Vandoolaeghe zich als vrijwilliger voor inzet opsommen is onbegonnen werk. Die tomeloze energie heeft hij te danken aan een roeping van bovenaf. “In de abdij bloeide ik open.”

“Mijn sterrenbeeld is vissen”, vertelt Philiep Vandoolaeghe (59). “Dat is iemand die altijd bezig is met van alles en zwemt door het woelige en het stille water: perfect om tewerkgesteld te zijn in dienende sectoren. Mijn droom was dan ook om verpleger te worden. Als kind heb ik een jaar lang mijn demente oma verzorgd. Mijn mama zei: dat is niets voor jou. Ik kon goed koken, dus moest ik naar de hotelschool. Ik heb er altijd spijt van gehad dat ik mijn gevoel niet gevolgd heb.”

Roeping

Toen Philiep een aantal maanden in een abdij werkte als kok, kreeg hij een religieuze roeping. “Ik bloeide daar helemaal open. Die stilte, de speciale mensen die je tegenkomt… Dat vond ik zalig. Nog steeds doe ik een retraite in de abdij van Westvleteren. En als de kok met vakantie is koken we ook voor de broeders. Die roeping achtervolgt mij constant, maar het manifesteert zich in een andere gedaante. Niet vooraan in een kerk, maar mensen helpen.”

Van 1994 tot 2008 runde Philiep het restaurant Bellis in Roeselare. “Toen dat eindigde kwam mijn roeping terug. Dat is mijn geluk geweest, want daardoor kon ik de mantelzorg voor mijn ouders op me nemen. Mijn mama was zwaar dement, papa was ook erg ziek. Ik heb dat gedaan met hart en ziel. Hun droom was om thuis verzorgd te worden en te sterven en begraven worden in de kapel van de Westhoek waar ze zich jaren voor ingezet hadden, een engagement dat ik heb overgenomen. Ik ben blij dat ik hen dat heb kunnen geven.”

“Als ik toen niet die mantelzorg had, was ik naar het buitenland gegaan om arme mensen te helpen”

Ook zijn vrijwilligerswerk kreeg daarna een boost. “Ik wilde altijd vrijwilligerswerk doen met palliatieve patiënten. Meteen na Bellis ben ik daarmee gestart en dat heeft me doen herbronnen. Als ik toen niet die mantelzorg had, was ik naar het buitenland gegaan om arme mensen te helpen.”

In West-Vlaanderen vond Philiep echter ook veel initiatieven waarvoor hij zich kon inzetten. Zo was hij jarenlang vrijwilliger in Kerckstede in Oostnieuwkerke, een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Nu kookt hij elke twee weken voor die doelgroep in De Lovie. “Dat is in een leefgroep met mensen met een heel zware beperking. Daarnaast ben ik ook gastgezin voor Ferry. Elke veertien dagen ga ik hem halen om samen iets leuks te doen. Ik zal nooit vergeten toen ik hem meenam naar het graf van zijn mama. Dat was sterk.”

Gevangenis

Zowel in Roeselare als Ieper blijft Philiep actief als vrijwilliger, onder andere als pastoraal werker in het Jan Yperman Ziekenhuis en de gevangenis. “Daar heb ik het kinderbezoek opgestart, later werd ik gespreksvrijwilliger voor mensen die niemand hadden. Ik hielp ook een tijdje in de gevangenis van Brugge. Een oud-medewerker van mijn restaurant zat daar voor de moord op haar kindje. Ze is toen zwaar gestraft, maar ik vond het nog de moeite waard om tijd en energie in haar te steken. Ik wilde dat ze op het rechte pad kwam en dat is ook gebeurd.”