De Sint-Michielskerk in Roeselare stroomde woensdagochtend 8 februari vol voor de begrafenisplechtigheid van Gaspar Haenecaert. De KAA Gent-supporter in hart en nieren overleed een week eerder op 56-jarige leeftijd na een slepende ziekte. Na de uitvaart werd de kist naar zijn rustplaats begeleid door een stoet vol vlaggen en voetbalvrienden.
Tien jaar geleden stampte Gaspar Haenecaert samen met Nick Geers de eerste West-Vlaamse supportersclub voor KAA Gent uit de grond. Tatanka – indiaans voor Buffalo – groeide snel uit tot een van de grootste fanclubs van de Gentse voetbalploeg. “Dat durven typeerde hem”, sprak huidig voorzitter Stefaan Verhauwen. “Wat begon als een zot idee, leidde tot een mooi en vooral gezinsvriendelijk gezelschap.”
“De superlatieven die we de voorbije week op sociale media lazen, tonen aan wat voor een prachtige mens Gaspar was. Onze grote vriendelijke reus vergezelde ons naar alle uithoeken van België en ook ver daarbuiten, naar Rome en Londen. Het vertrek in de bus zal nooit meer hetzelfde zijn zonder jouw anekdotes. Maar er zal altijd een plekje vrij zijn op die bus, wellicht zetten we er een bak Rodenbach op.”
Grenzen verleggen
Gaspar, die professioneel actief was bij Howest, was naast stichter van Tatanka ook lid van het bestuur van de Supportersfederatie van KAA Gent. Bovendien zette hij zijn schouders onder de net opgerichte supportersraad van de Buffalo’s. Zondagavond, in de thuismatch tegen Racing Genk, werd hij door de voetbalfans en -spelers op mooie wijze herdacht.
“Gaspar was een gids, een man met een visie die mensen vooruit stuwde. Hij zei wat hij deed, was doordacht en onderbouwd”
Een man die altijd mensen wou verbinden en voor iedereen klaarstond, zo werd hij omschreven tijdens de emotionele dienst. “Gaspar was een gids, een man met een visie die mensen vooruit stuwde. Hij zei wat hij deed, was doordacht en onderbouwd. Hij stond enthousiast in het leven en wist dat ook over te brengen op anderen. Net zoals hij in zijn job studenten met een functiebeperking leerde grenzen verleggen, en deed geloven in zichzelf. Het was hem steeds te doen om liefde en vriendschap. Gaspar was bijzonder fier op zijn dochters Helena en Anna, zijn grootste supporters.”
Blauw-witte stoet
Op de rouwkaart schreef schoonvader Joost Vanbrussel een gedicht voor Gaspar. ‘Leven zonder jou is dag aan dag, een leven lang, genezen van jouw sterven. Er is geen kruid, geen wonderzalf, tenzij je bij ons blijft wonen in huizen van herinnering in al te grote kamers, een tweede leven. Zo brengt wie scheidend wonden slaat, de troost aan wie er nu om weent.’
Na de uitvaart werd zijn kist naar de begraafplaats iets verderop gebracht. De lijkwagen werd voorafgegaan door een stoet vol vlaggen van alle bestaande supportersclubs en heel wat vrienden die zich hadden uitgedost in blauw en wit, de kleuren van KAA Gent.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
