Een schokgolf ging er op deze (grijze) zondagmiddag door tv-kijkend Vlaanderen bij het vernemen van het nieuws dat Martine Tanghe, ‘de moeder van alle nieuwsankers, die ochtend op 67-jarige leeftijd overleden is ten gevolge van kanker, de ziekte waar ze tegen gevochten had en die ongenadig weer de kop opgestoken had.
Martine heeft 42 jaar voor de VRT gewerkt en iedereen zal zich het nog wel het pakkende afscheid herinneren in haar laatste presentatie op 30 november 2020 – ze was net 65 geworden. Het werd het meest bekeken tv-journaal ooit.
Martine Tanghe mag West-Vlaanderen allang verlaten hebben, haar kinderjaren bracht ze door in Bissegem bij Kortrijk, waar heel wat schoolvriendinnen aan haar zullen terugdenken….
Martine Tanghe is op 23 november 1955 geboren in Bellem, deelgemeente van Aalter in Oost-Vlaanderen. Ze was nog klein toen haar ouders Renaat Tanghe en Jenny Willems naar Bissegem verhuisden. Ze woonden in de Wulverikstraat, die toen nog Molenstraat heette. Haar vader was vertegenwoordiger voor salamifabrikant Imperial.
Ook toen Martine na haar universiteitsstudies Bissegem verlaten had, bleven haar ouders hier nog wonen. Ze verhuisden pas eind jaren tachtig om dichter bij Martine te zijn en op haar kindjes te kunnen passen. Niet veel later is moeder Tanghe plotseling overleden. Haar vader is kort voor Martines pensioenafscheid op 91-jarige leeftijd overleden. Een jaar eerder is zij haar man Jos Van Hemelrijck, die ook journalist was bij de VRT, verloren.
Meeste strikjes op haar schort
Haar lager onderwijs volgde Martine in de vrije basisschool Sint-Vincentius in Bissegem. “Zij was zonder meer de eerste van de klas en had altijd de meeste strikjes op haar schort…”, zei oud-medeleerlinge Catherine Boury toen Martine met pensioen ging.
“Zo’n strikje in verschillende kleuren kreeg je als je de beste was in een vak. Ze was een echte studax en ook altijd eerst klaar met haar taken.”
Een andere medeleerlinge, Marie-Paule Vandendriessche zegt: “We zijn samen nog in Heer-sur-Meuse op kamp geweest met de mutualiteiten. Ik herinner mij ook dat zij toen al geïnteresseerd was in het nieuws.”
Hilde Vermeersch bewaart nog haar poëzieboek met een mooi tekstje van Martine: “Breng de zon in uw naasten hun leven, ’t zal u zelf veel vreugde geven.”
Leieprinses
Na het lager trok Martine naar het lyceum O. L. Vrouw van Vlaanderen in Kortrijk waar ze Latijn-Grieks volgde en ook uitblonk. Toen ze 17 was, deed Martine iets wat men van haar niet zou verwachten. Ze nam in 1973 in feestzaal De Troubadour in Bissegem deel aan de verkiezing van Leieprinses. Ze werd eerste eredame. Kwatongen beweren dat haar Nederlands niet goed genoeg was…
Ze nam in 1973 in feestzaal De Troubadour in Bissegem deel aan de verkiezing van Leieprinses. Ze werd eerste eredame. Kwatongen beweren dat haar Nederlands niet goed genoeg was.
Ze studeerde Germaanse filologie aan de KU Leuven en was nog niet lang afgestudeerd toen ze voor de VRT ging werken. Op 10 mei 1978 presenteerde ze haar eerste journaal. Heel Vlaanderen leerde haar kennen en ook appreciëren voor haar onberispelijk taalgebruik. Een Oost- of West-Vlaamse accent viel er allerminst te bespeuren.
Geen ereburger van Kortrijk
Naar Bissegem is ze niet veel meer teruggekeerd. In 1984 heeft ze een jaar onbetaald verlof genomen om met haar man een zeilreis te ondernemen. Wat later is ze nog eens naar de Rietput in Bissegem gekomen voor een filmvoorstelling over die reis. In het Kortrijkse Kant- en Linnemuseum kreeg ze een plaats als kasteeldame.
Toen ze met pensioen ging, kwam er vanuit de Kortrijkse Vooruit-fractie in de gemeenteraad het voorstel om haar het Kortrijkse ereburgerschap toe te kennen. Er moest niet over worden gestemd want zij weigerde.
Wel aanvaardde ze daags voor de Vlaamse feestdag 11 juli 2021 het ereteken van de Vlaamse Gemeenschap, toegekend aan Vlamingen met uitzonderlijke talenten, die hebben bijgedragen tot het positieve imago en de uitstraling van Vlaanderen.
Commandeur in de Kroonorde
En enkele dagen geleden net voor de nationale feestdag was er nog haar benoeming door koning Filip tot Commandeur in de Kroonorde. De Koning had haar ook al op het paleis ontvangen bij haar afscheid. In november dit jaar zou ze opnieuw ontvangen worden om het ereteken van de Kroonorde in ontvangst te nemen…
Een heel ander eerbetoon kreeg ze al in 2004 van Rekkemnaar Klaas Delrue van Yevguni die in zijn eerste single naar haar verwijst in het liedje ‘Als ze lacht’: ‘k Ben ook niet altijd even vrolijk, maar dat ligt echt wel niet aan mij…Want zelfs met Martine om zeven, is er maar zelden goed nieuws bij.
Overlijden Martine Tanghe
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
