In het woonzorgcentrum Samen in Wakken is vrijdag Albert Vandewynckele (91) overleden. Hij woonde in Menen, voetbalde bij het toenmalig Sporting Menen en was nadien vijf jaar speler-trainer bij het verdwenen Toekomst Menen. ‘Berke’ werd na zijn actieve spelersloopbaan trainer van Halluin en Rekkem Sport. Nadien werd hij jeugdtrainer van Sporting Menen en het toenmalig VK Ieper waar hij afscheid nam met een titel met de knapen.
“Ik ben beginnen te voetballen zoals iedereen in die tijd, namelijk op straat”, vertelde Albert Vandewynckele destijds in KW. Op zijn achttiende debuteerde hij tegen Crossing Schaarbeek in het eerste elftal van Sporting Menen. Geel-zwart speelde toen in vierde klasse. Albert was middenvelder. Met SC Menen speelde hij twee keer kampioen, telkens in eerste provinciale.
Toen hij 26 jaar was verliet hij het Stadion Devos in de Kortrijkstraat en werd speler-trainer van Toekomst Menen dat toen in derde provinciale aantrad. Toekomst Menen speelde toen op de wijk Ons Dorp en Albert woonde trouwens in de buurt. Met Toekomst Menen speelde ‘Berke’ twee keer kampioen en was er ook een degradatie.
Albert belandde in het liefhebbersvoetbal. Eerst bij de Spionkop, een ploeg met bijna allemaal ex-voetballers van Sporting Menen. “Een schitterende ploeg waarmee we enkele keren kampioen speelden”, aldus Albert destijds in KW. “Daarna speelde ik nog een paar jaar bij Capitole, het huidige Groen Wit.”
Spelerspensioen
Nadat hij de schoenen definitief aan de kapstok hing, werd Albert trainer van het naburige Halluin dat in vergelijking met ons land speelde op het niveau van tweede provinciale heet. “Twee jaar was ik er trainer, maar de mentaliteit in Frankrijk is anders dan in België”, aldus Albert in KW. “Toen ik me er als 45-jarige tijdens de looptraining op kop zette, volgde er na twee toeren niemand meer…”
Albert was nadien twee jaar trainer van Rekkem Sport en een half jaar Toekomst Menen. Hij werd jeugdtrainer van Sporting Menen, achtereenvolgens van de duiveltjes, preminiemen en miniemen. In 1996 speelden de provinciale miniemen kampioen en dat tegen onder meer Club en Cercle Brugge.”
VK Ieper
Bij VK Ieper werd hij als trainer in 2003 kampioen met de knapen en stopte daarna definitief. De kampioenen verloren geen enkele wedstrijd. In een interview destijds in KW werd naar zijn mooiste moment gevraagd. Daarover moest hij niet lang nadenken. “De titelviering met Sporting Menen in 1953”, klonk het.
“Onze laatste wedstrijd was in Knokke. Die stonden toen tweede achter ons met één punt achterstand. Maar liefst 23 autobussen vergezelden ons naar de kust. Na een goede en spannende wedstrijd behaalden we een 0-0-gelijkspel en de titel was binnen. De quasi 1.000 Meense supporters stormden het veld op. In Menen aangekomen vierden we lustig verder want toen waren er maar liefst 10 supporterslokalen van Sporting. We hebben ze alle tien met een bezoekje vereerd.”
Op de website van KSCT Menen noemt men Albert Vandewynckele een warme persoonlijkheid en een grote mijnheer. “Bedankt voor alles wat je voor de club en spelers hebt gedaan”, zo staat te lezen.
Albert was weduwnaar van Jeannine Vandaele. Ze overleed in 1983. Hij was de vader van een dochter Sofie en opa van twee kleinkinderen Julie en Zoë. Albert was de broer van onze gewaardeerde medewerker Alfons Vandewynckele.
De uitvaartdienst gaat door op vrijdag 19 januari om 10 uur in de aula op de begraafplaats in de Dadizelestraat in Menen. Een stil moment kan woensdag en donderdag na afspraak in het rouwhuis Pollie, Kortrijkstraat 207 in Menen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
