Martin Segers, de gewezen cafébaas van café Den Hut in Beernem, is maandag overleden op 64-jarige leeftijd. De kleurrijke figuur zat nooit om een stunt verlegen. Zo haalde hij een plaatsje in het Guinness Book of Records en was hij een van de felste tegenstanders van het rookverbod in de horeca. En het grote publiek zal hem nog het meest kennen van het legendarische tv-fragment ‘De Dikken en ‘t Skelet’.
De gewezen cafébaas Martin Segers, geboren op 26 februari 1960 in Dendermonde, overleed op maandag 16 december in Beernem. Zijn uitvaart vindt plaats op vrijdag 20 december in zijn geboortestad Dendermonde, waar hij ook zijn laatste rustplaats krijgt.
Martin Segers zat nooit om een stunt verlegen. Hij haalde, aan de zijde van zijn boezemvriend Yvan Hautekiet, een plaatsje in het Guinness Book of Records met het record pannenkoeken bakken. Daarna zette hij als zaakvoerder van café Den Hut het record pinten tappen en pietjesbak achter zijn naam.
Daarnaast werd hij onverwacht een YouTube-hit na een hilarische deelname aan de Kwistet-quiz van Focus-WTV. Het fragment van ‘De Dikken en ’t Skelet’ – waarbij Martin de ene oneliner na de andere afsteekt en hij op een heel aparte manier zijn bierglas vasthoudt – bereikte tienduizenden kijkers en kreeg zelfs een plaatsje in de West-Vlaamse canon.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Maar het meest in de picture kwam hij met zijn verzet tegen het rookverbod. Ostentatief negeerde hij dat verbod. Hij hing duizenden lege sigarettenpakjes in zijn café, scheurde een pv van een controleur voor diens ogen, weigerde zijn boetes te betalen “liever in de bak dan te betalen” en ging zelfs in hongerstaking.
“Het was misschien niet zo verstandig om in alle kranten met een farde sigaretten te zwaaien”, vertelde hij daarover in een interview met onze krant in 2016. “Dat was olie op het vuur, dat besef ik. Of ik het opnieuw zou doen? Ik denk het wel, ik ben zo’n kieken. Ik voel me Don Quichot, die vecht tegen de windmolens. Het is sterker dan mezelf. Ik vind het rookverbod nog altijd zo onrechtvaardig. Ik wist meteen dat de omzet van alle cafés met minstens een derde zou dalen. Als je klanten telkens naar buiten moeten om te roken, zullen ze – zeker op mindere dagen – minder lang blijven. En dat kwam er nog eens bij nadat we al geen eten meer mochten serveren… Iedereen mag toch beslissen wat hij of zij doet? Mijn niet-rokende klanten maakten er geen probleem van. En zij die niet tegen rook kunnen, hadden alternatieven. Her en der kwamen succesvolle niet-rokerscafés op. Straks mag je ook niet meer in je auto roken. Wat is het volgende? Een rookverbod in je huis?”
Faillissement
Segers raakte uiteindelijk zijn café kwijt in 2013, maar niet door het rookverbod. “Ik wist dat ik zou moeten plooien en was van plan om mijn voetbaltafel weg te doen voor een rokersruimte. Uiteindelijk zou ik de boetes wel betaald hebben, hoor. Want cru gezegd: ik had ze zelfs nog boekhoudkundig kunnen inbrengen…. Maar toen kwam de fraudezaak van Creve Drinks uit Waarschoot naar boven. Jarenlang had die firma honderden cafés deels in het zwart bevoorraad, waaronder Den Hut. Voor strafvermindering had die drankenhandelaar een lijst doorgegeven van zijn klanten, aan wie hij deels in het zwart leverde. Eigenlijk had ik daar zelf niets mee te maken, want het contract was getekend door mijn toenmalige zakenpartner. Toen ik het nieuws vernam, heb ik de bvba meteen stopgezet en ben ik op eigen kracht voortgegaan, volgens de regels. Maar te laat…”
Boete van 100.000 euro
Die zaak, en dus niet het rookverbod, was de genadeklap voor zijn zaak. Café Den Hut werd in 2013 failliet verklaard. Martin Segers zag een boete van meer dan 100.000 euro zijn richting uitkomen, iets wat hij moeilijk kon dragen. Hij moest twee jaar worden opgenomen in het Psychiatrisch Centrum Sint-Amandus in Beernem, sindsdien woonde hij onder begeleiding en ver weg van de spotlights. “Naar omstandigheden gaat het goed met me, ik hoef zelfs geen antidepressiva meer te nemen”, vertelde hij nog in 2016. “Ik probeer er het beste van te maken. Het ergste vind ik dat ik mijn mooi en goed draaiend café kwijt ben. Ik mis Den Hut. Sindsdien heb ik er geen voet meer binnen gezet. Het zou te veel pijn doen. Zelfs als mijn beste vriend er achter de toog zou staan, zou ik het niet kunnen. Het doet deugd dat mijn klanten nog zwaaien als ze me zien. Ze zijn me nog niet vergeten.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
