Ouders verbrande kleuter Lander (3) getuigen over grootste nachtmerrie

Al sinds vorige week vrijdag waakt Bianca Ghijs (31) dag en nacht bij haar zoontje Lander (3) in het Brandwondencentrum van Neder-Over-Heembeek. De kleuter liep in de schoolrefter zware brandwonden op, toen hij samen met twee vriendjes een eetkar met heet water over zich heen trok. “Hij heeft zo veel pijn. Mocht ik die brandwonden van hem kunnen overnemen, ik zou geen seconde twijfelen”, zegt Bianca. Ondertussen raakte bekend dat de kleine Lander en zijn moeder het brandwondencentrum mogen verlaten en naar huis kunnen.

“Slaap maar, zoetje.” Lander kreunt en probeert met zijn ingezwachtelde handje aan zijn oor te krabben. Zijn hoofd zit helemaal in het verband. “Heb je jeuk? Pas op, schatje. Niet krabben. Je mag niet aan de verbanden komen.” Bianca krijgt haar zoontje terug in slaap gesust. Ze zucht. “Het is zwaar. Ik ben blij dat hij nu slaapt, want dan is hij rustig. Maar tegelijkertijd besef ik ook al dat ik vannacht weer amper zal slapen. Dat het weer een heel onrustige nacht wordt. Hij zwaait dan soms wild met zijn handen. Hij krijgt wel verdoving, maar ik weet dat hij veel pijn heeft. Als mama is dat verschrikkelijk om te zien..”

Lander en twee vriendjes kregen vorige week vrijdag in d’Oefenschool in Blankenberge heet water over zich heen tijdens een incident met een mobiele eetkar. Eén kleuter mocht de dag zelf nog naar huis, Lander en het andere vriendje, dat er nog erger aan toe is, liggen nog steeds in het Brandwondencentrum van het Militair hospitaal in Neder-Over-Heembeek. Lander raakte verbrand aan zijn buik, benen, hand en hoofd.

Broertje Yorgo (6) had op zijn school net een vrije dag, toen het ongeval gebeurde. Hij moest met zijn papa Gunther Schouppe (48) mee, toen die door de school verwittigd werd. “Yorgo zag zijn broertje liggen, zijn gezichtje zwaar verbrand”, legt Gunther uit. “Hij wordt ‘s nachts nog steeds wakker en gaat dan naar de kamer van zijn broertje om hem te zoeken. Hij wordt in de school wel psychologisch begeleid.” Lander en Yorgo wonen bij Gunther in Blankenberge. Bianca woont in Gent en ziet haar zoontjes in het weekend. Maar nu waakt ze dag en nacht bij haar jongste. “Zo kan Gunther er voor Yorgo zijn.”

Als ik die brandwonden van hem over kon nemen, ik deed het meteen

De kleine Lander zal intensieve begeleiding nodig hebben. Deze week werd duidelijk dat een operatie niet nodig is. Vandaag, vrijdag of maandag zal hij het brandwondencentrum mogen verlaten. Vanaf dan kan de verzorging thuis in Blankenberge gebeuren. “Hij is gelukkig zijn mooie blonde haartjes niet kwijt”, glimlacht Bianca. “Maar littekens zullen er sowieso zijn. Ik heb zijn gezichtje nog niet zonder verband gezien. Toen ik vrijdag in het brandwondencentrum toekwam, was hij al ingepakt. Wat hebben ze met mijn zoon gedaan?, dacht ik, toen ik hem in dat stoeltje zag zitten. Mijn wereld stortte in, maar ik probeer me sterk te houden voor hem.”

“Ik krijg ontzettend veel lieve berichtjes van vriendinnen. Maar soms heb ik het lastig”, gaat Bianca verder. Vooral als ze ziet hoe zwaar de verzorging is voor het kleutertje. “Het vervangen van de verbanden gebeurt in een speciale kamer. Dan mag ik bij hem blijven tot hij verdoofd is. Vanmorgen ben ik beginnen wenen, toen ik buiten ging.” Bianca zucht en haalt haar schouders op. Ze beseft hoe lang en zwaar de herstelperiode voor haar zoontje wordt. “Om nog maar over het trauma te zwijgen. Lander was een vrolijk kind. Een spraakwaterval. Nu komt er niet veel meer uit dan wat gekreun en af en toe ja of nee.”

Veel vragen

Op de vraag of hij terug naar school wil, reageert hij verschrikt. “School? Nee! Bang!” Lander zat nog in het peuterklasje en ging pas sinds november naar d’Oefenschool. Gunther had ondertussen had al telefonisch contact met de school. “Ze vragen dan wel hoe het met onze Lander is, maar een echte uitleg over het incident kregen we nog niet. Ik hoop dat het onderzoek ons duidelijkheid geeft.” Bianca zelf heeft het moeilijker met de houding van de school. “Ik vind het onbegrijpelijk dat ze ons geen uitleg kunnen geven over hoe dat ongeluk is kunnen gebeuren. Hoe kan het dat die kar na het middageten zomaar bleef staan in dezelfde ruimte waar de kleutertjes speelden? Hoe kunnen drie kleine kleutertjes zo’n zware buffetkar zomaar omver trekken? Ik wil zo graag antwoorden. Of misschien gewoon een beetje begrip. Er kan zelfs geen bezoekje van af. Ze zouden eens moeten zien hoe hij hier ligt. Ik voel me door de school in de steek gelaten.”

De ouders willen zich nu vooral toeleggen op het herstel van hun zoontje. Wel verwachten ze een grondig onderzoek. “Ik hoop dat ze dit niet op die kinderen steken”, zegt Gunther. “Dat zal ik niet tolereren, dan overweeg ik een klacht in te dienen. Kleuters zijn soms ondeugend, gaan op ontdekking. De school moet ervoor zorgen dat dit in een veilige omgeving gebeurt.”

Geen spiegel

Lander is ons bezoekje beu. Hij heeft dorst. Drinken lukt al, eten wil hij nog niet. “Al doen ze hier wel veel moeite. Daarnet was de keukenploeg hier om te vragen wat hij graag lust. “Gaan we eens wandelen?”, vraagt ze haar zoontje. Bianca legt hem in de buggy. We wandelen mee naar buiten. Ik druk op het knopje van de lift, maar Bianca schudt haar hoofd. “Dit is een lift zonder spiegels”, fluistert ze. “Hij heeft zichzelf nog niet gezien. Dat mag nog niet van de verpleging. De schok zou te groot zijn.”