Op de Mercator met bibliothecaris Goedroen Verduyn: “Bib is ontmoetingsplek voor alle doelgroepen”

Sinds ruim een jaar is Goedroen Verduyn (45) de gedreven bibliothecaris van Oostende, na een lange loopbaan als medewerker van Johan Verstreken (CD&V) in het Vlaams Parlement. Goedroen is een verwoed lezer, maar beklemtoont dat de bibliotheek zoveel meer is dan boeken.

“Ik heb niets met schepen, maar Mercator is wel een ankerpunt in Oostende. Het zicht dat je hebt vanuit het stadhuis… Het is een luxe die je nergens anders hebt. Ik ben ook een kind van de zee. We hebben al meer dan 30 jaar een familiecabine en ’s zomers zit ik elke dag op het strand. Dan zwem ik ook dagelijks in zee. Door de afbraak van het oude zwembad kan ik nu vanuit mijn bureau in de bib de zee zien. Dat is echt fantastisch.”

Jij studeerde Sinologie. Waarom koos je die opleiding?

“Ik was gepassioneerd door talen en wou eerst Romaanse studeren. Maar ik was niet goed genoeg in Frans. Dan koos ik maar een taal die ik helemaal van nul moest leren, Chinees. Ik vond de cultuur heel boeiend en de taal trok me aan. Mijn ouders hadden zelf geen hogere studies kunnen doen, maar ik ben hen dankbaar dat wij alles mochten studeren wat we wilden. Ze verwachtten wel dat we er hard voor werkten. (lacht) Nu ik zelf studerende kinderen heb, weet ik niet of ik zou toelaten dat ze op hun 20ste voor een jaar naar China zouden vertrekken, zoals ik. Ik was toen toch nog heel groen. Ik had een koffer vol tandpasta en shampoo mee omdat ik dacht dat ze dat daar niet hadden. (proest het uit) Ik belde één keer per maand naar huis, en met wat geluk vond ik eens een internetcafé. Maar ik denk dat onze ouders minder reden tot bezorgdheid hadden omdat ze toch van niets wisten. Nu kan je de jeugd veel meer controleren, en dat maakt het moeilijker om los te laten.”

Wat deed je na je opvolging?

“Ik kon beginnen als cultuurfunctionaris bij de Stad Oostende. Na twee jaar vroeg toenmalig Cultuurschepen Johan Verstreken (CD&V) me om zijn medewerker te worden in het Vlaams Parlement toen hij er voor het eerst werd verkozen. Ik dacht daar vijf of maximaal tien jaar te werken, maar het zijn er 15 geworden.”

Hoe verschillend is je job in het parlement van je huidige baan?

“Ik heb er heel veel bijgeleerd, maar de besluitvorming in het parlement gaat heel traag. Van mij mag het wat meer vooruit gaan. Dat was toch een frustratie. Ik had wel een goede klik met Johan. Als bibliothecaris kan je sneller iets veranderen, maar mijn leven is ook veel hectischer. Dagelijks komen 600 tot 700 bezoekers naar de bib. Je weet hoe je dag begint, maar niet hoe die eindigt. Dat is nu nog veel meer het geval dan in het parlement.”

Ooit overwogen om zelf in de politiek te stappen?

“Ik ben niet echt een politiek beest. Ik ben blij dat ik het gedaan heb, maar zou het niet meer willen doen. De perceptie is soms anders, maar er wordt echt hard gewerkt in de politiek. Vroeger was er meer tijd om iets in de diepte af te werken, nu moet je instant op alles reageren. Dan zijn er nog de aanvallen op sociale media… Vroeger was er meer respect voor politici. Ik ben blij dat het niet meer voor mij is.”

Hoe kwam je in de bib terecht?

“Na het politieke afscheid van Johan Verstreken in 2019 was er een vacature voor teamleider digitale inclusie in de bib. Ik werd geselecteerd, maar kon vrij snel doorschuiven naar teamleider klantenwerking, wat me nog meer lag. Na het vertrek van bibliothecaris Sven Raeymaekers in 2022 werd me gevraagd om mee te doen aan het examen. Ik heb getwijfeld omdat ik graag deed wat ik toen deed, maar ik had wel wat ideeën en vind ook dat de beste stuurlui al te vaak aan wal staan. Van Johan had ik geleerd om de kansen te grijpen waar ze langskomen. Ik nam dus deel en werd gekozen.”

Als bibliothecaris heb je ongetwijfeld ook iets met boeken.

“Ik ben van jongs af een trouwe bezoeker van de bib en las vaak voor aan mijn kinderen. Wel moet ik zeggen dat de bib veel meer is dan alleen de boeken. Soms wordt onderschat wat wij allemaal doen. De bib is een heel mooie ontmoetingsplaats, waar je gratis kan komen zonder dat je iets moet consumeren. Noem mij nog zo’n plaats in Oostende? Wij bereiken alle soorten doelgroepen: krantenlezers, studenten, mensen die een activiteit bijwonen… In de bib kan je kosteloos talenten en interesses ontdekken en ermee experimenteren. We zijn een referentiepunt rond lezen, maar met ons gedreven team werken we rond STEAM in het algemeen (science, technology, engineering, art, mathematics, red.). Levenslang leren is voor ons heel belangrijk. In ons BIBLAB in oprichting zullen mensen vaardigheden kunnen uitproberen zoals glasetsen of t-shirts bedrukken. Verder zijn we bezig met digitale ongeletterdheid.”

Vlaamse gemeenten zijn eigenlijk niet meer verplicht om een bibliotheek te hebben. Staat jullie nut soms ter discussie?

“Het is aan ons om onze maatschappelijke relevantie aan te tonen. Maar onze huidige schepen (Bart Plasschaert, red.) ziet het belang van de bib in en bij onze volgende schepen (Vanessa Vens, red.) zal dat ook het geval zijn. Ik heb nog nooit problemen gehad om ons bestuur te overtuigen. Ik hoor van collega’s in andere gemeenten dat er wel partijen zijn die op de bibliotheek besparen. Maar niet in Oostende.”

Welke uitdagingen liggen nog op jullie te wachten?

“De Bibliotheek Kris Lambert is een mooie, open ruimte, maar een probleem is dat van de conflicten tussen doelgroepen. Anders gezegd: moet het stil zijn in de bib? We willen ook een plaats creëren voor tieners en jongvolwassenen en een eigen plek voor ons BIBLAB. We moeten dus nadenken over compartimentering van ons gebouw, met behoud van het overzicht. Geen makkelijke oefening. We willen ook bekijken hoe we onze wijkfilialen kunnen moderniseren en uitbreiden.”

Hoeveel mensen bereikt de bibliotheek in Oostende?

“Eén op zeven Oostendenaars is actief lid, wat betekent dat ze al iets hebben ontleend. In werkelijkheid ligt dat nog hoger omdat kinderen niet altijd een lidkaart hebben. De bib is ook trekker van heel wat samenwerkingen met andere organisaties. Zo telt ons platform’ Oostende Leest’, in samenwerking met de literaire partners in de stad, al meer dan 100 ‘stadslezers’, die heel regelmatig leestips publiceren. Ja, er wordt nog heel veel gelezen. Ook door jongeren, al doen zij dat vaak in het Engels. Als wij op een feestdag in de week gesloten zijn, is het de volgende dag ontzettend druk. Omdat de mensen ons missen.”